Бір күні Қожаның алдына әйелі қасақана ып-ыстық сорпа әкеліп қояды. Сорпаның ыстық екендігін ұмытып кетіп, ең алдымен ол өзі ұрттап алса керек. Аузы күйіп қап, көзінен жас шыққанда, Қожа:
Қожаның әйелінің босанатын күні жетеді. Екі күндей толғатып, босана алмаса керек. Басқа істер амалы қалмай, сасқан көрші әйелдер Қожаға келіп:
Бір күні Қожа Темірдің сарайына келеді. Патша Қожаны жаман атқа мінгізіп алып, аңға ерте жүреді. Бұлар аңда жүрген де, қатты жауын жауып, Темір мен нөкерлері аттарын борбайлап, үй қайдасың деп тартып тұрады да, Қожа оларға ілесе алмай, жауынның астында жалғыз қала береді. Басқа істер амалы болмаған Қожа, тырдай жалаңаш шешініп, бар киімін астына басып алады. Жауын басылған соң киімін қайтадан киіп, үсті-басы құп-құрғақ болып үйге келеді. Мұны көрген патша, аң-таң болып Қожадан мәнісін сұрайды.
Бір күні Қожанасыр үйінде отырса, біреу есік қағады.
Бір күні Қожаның бұзауына оқыра тиіп, құйрығын тігіп, ауылды айнала шапқылап жүрсе керек. Қожа шыбықты ала салып, бұқаны басқа-көзге ұра бастайды.
Бір күні Қожаның әйелі басқа әйелдермен бірге Ақшәһар көліне кір жууға барады. Қасына нөкерлерін ертіп, көл жағасында серуендеп жүрген бір төре әйелдерге көз салып, қырындап болмайды.
Қожанасырдың заманында бір үш сопы жиһан кезіп, ел аралап жүріпті. Бір күні Қожа тұрған қалаға келеді. Сопылар: «ақылы, білімі асқан қала адамдарымен дидарласып, әңгімелескіміз келеді» деген тілек білдіреді. Еріккен жұрт Қожаны мазақ етіп: «бұл өз заманының сырттаны, әрі бұлбұл, әрі дүлдүл» деп үш сопымен кездестірмек болады.
Қожа қысыр сиырын базарға сатуға алып барады. Әрі жүреді, бері жүреді, сиырын өткізе алмайды. Бір танысы кез келіп қалып:
Бір ашаршылық жылы Қожа бір ауылға келеді. «Ішкен мас, жеген тоқ» дегендей-ақ, мұнда ас-су көл-көсір, Қожа да қарық болып қалады. Пай-пай, бұ неткен молшылық, біздің жақта жұрт аштан қырылып жатыр, — деп Қожа таң қалады.
Бір күні Қожа зираттың ауласында келе жатқанда, байқаусызда аяғы тайып кетіп, бір көрдің ішіне құлап түседі. Шаң-топырақ болған киімін шешіп, қағып-сілкіп тазалай бастайды. Сүйтіп тұрып ол: «Өлген адам болып, жата қалайын, мүңкір-нәңкір келер ме екен, жоқ па екен» деп ойлайды.
Қожаның бір көршісі бір шаруа жайында Қожамен ақылдасуға келеді. Әңгімесін айтып болған соң әлгі кісі:
Бір күні Қожа мешіттің мінберіне көтеріліп, жұрт алдында ғибадат сөйлемек болады. Жұрт иін тіресіп Қожа не дер екен деп күтіп отырады. Қожа мінберде мелшиіп тұра береді. Басына ешқандай ой келе қоймайды. Жұрттың анталап тұрғанын көрген сайын Қожа қысылып, булыға бастайды. Ақыры еш нәрсе айта алмайтындығын сезген соң, көпке қарап:
Бір күні Қожа базарға барса, біреу бір жай қылышты үш мың теңгеге саудалап отырса керек. Қожа қылышты қолына алып, ары қарап, бері қарап, иесі неге үш мың теңге сұрап отырғанын еш түсіне алмайды. Ақыры маңайындағы адамдардан:
Әрқашан да парасатты, білімді адамдардың балаларға үйір келетін әдеті ғой, сондай-ақ Қожа да кішкентай балалармен ойнауға әуес болған. Ақшәһар балалары әрқашан Қожаны қоршап алып, ойнап, күліп, әңгіме тыңдап қарық болып қалатын. Білмеген бір нәрсесі болса, жүгіріп Қожаға баратын.
Қожа көшеде келе жатқанда біреу желкеге періп жібереді. Жалт қараса, сотқар:
Бірде Молдада біршама ақша пайда болады. Байғұс ұрылардан қатты қорқады екен, мына ақшасын қайда тығарын білмей басы қатады. Бір күні ол үйде жалғыз қалып, аула ішінен шұңқыр қазыпты да, ақшасын сонда көмеді. Сосын қақпаға келіп, ештеңе байқалмай ма деп қарайды да: «Мен ұры болсам, аулаға кіргеннен-ақ ақшаның қайда тығылғанын біліп қояр едім,» — дейді. Ол ақшасын қазып алып, оны жасыратын оңтайлы жер іздейді. Кенет ол биік ағаштың басында тұрған қарғаның ұясын көреді. Ол ақшаны орамалға орап ұяға салыпты да... Читать дальше...
Бірде Қожа бір досына хат жазып отырады. Қасындағы біреу Қожаның жазғанына көз қиығын салып қарай берсе керек. Әлгі кісіге әбден ызаланған Қожа досына хатты былай деп жазады:
Бірде Ақсақ Темір Қожаны сынамақ болып, жендеттеріне:
Бір күні ақынсымақ біреу Қожаға жолығып қап:
Бірде Ақсақ Темір Қожаға:
