Мақала Отан қорғаушылар күніне және Қазақстан Республикасы Қарулы Күштері құрылуының 30 жылдығына арналған.
«Осы мол асыл қазына кітаптар қайда? Қайда кетті?» — дейсіздер ғой. Сіздердің де, менің де жанымды жеп, жүрегімді күйдіретін, мәңгілік арман боп, ауыр тиетін жағдай.
Тандыры кепкен өзектер мен тақыр жыралардан қу құлқынға талғау табу үшін зор шыдам керек. Біресе ін қазғыш мақұлықтың шиыр-шимай шалағай ізін кесіп, біресе саршұнақтың інін апыл-ғұпыл қазып, енді бірде жыраның тұмсығына тығылып қалған атжалман алаңқайға секіріп шықса мүлт жібермей бас салмақшы болып зарыға аңдып, кәкір-шүкір аулап ақсиған аш түлкі бүлкіл жортақпен алыстан көрінген темір жолға қасара жақындап келе жатты. Даланы қақ жарып, ұзыннан-ұзақ бозамықтана жонданып жатқан шойын жол аш түлкіні әрі ынтықтырып, әрі үрейлендіргендей. Читать дальше...
Журналист атым болған соң Тянь-Шаньға жиі-жиі барып тұратын едім. Бұдан жыл жарым бұрын көктемнің бір күні мені редакцияға суыт шақырып қалды. Тянь-Шаньның облыс орталығы Нарында жүргем. Автостанцияға жетіп келсем, менің алдымда ғана автобустың кетіп қалмасы бар ма. Келесі рейсті табандатқан бес сағат бойы күту керек. Жолшыбай бір машинаға мініп кетуге қам жеуден басқа лаж қалмады. Жүгіріп қаланың сыртындағы тас жолға шықтым.
Қазір қоғамның мынадай қатыгездікке толуы, ашкөздік, адамды адам менсінбейтін халге жетті. Оның бәріне әрине адам кінәлі, өйткені қоғамды өзгерткен адамдар.
Біз соғыстан кейін туған қазақ ұрпақтары -Ұлы Отан соғысында қан төккен әрбір ата-бабаларымызға алғыс білдіреміз. Ерең еңбектері үшін, тарих тағылымында алған орындары, жеңістін дәмін татып, жеңілістін дәмін тарттыртқызған ерлік иелерінің рухына бас иеміз...
