Құлжада Балқашқа еріп «Қытай базарды» екі айналып шыққанда Мұраттың ойына кенеттен «нұрлы болашақ» деген сөз сап ете түсті. Ол ары ойланды, бері ойланды. Сонда да осы сөздің кімнің аузынан шыққанын есіне түсіре алмады. Әйтеуір көз алдынан нұрлы шуақ төгілген, гүлдей жайнаған әлдекімнің жүзі елестеп өтті де, ой-санасын астаң-кестең етіп қойды. Ол сонда да көз алдында елбеңдеген бейнеден жанарынтайдырмай, кірпік қақпастан қарады да тұрды. Өзіне өзі күбірлеп:
Оң жақ иығынан кертілген әжімды ай шалқалап туды. Мен зираттың ішін аралап шықтым. Қанаттас жатқан қос моланың шетін ала жусанықатпаған алаңға келіп отырдым. Алыстан жез қоңыраудың сыңғыры естілгендей болып еді, жақындап келді, діңкесі құрып шаршаған жылқының әлсіз пысқырнуын ұзақтан айыра алатын едім. Жануар сарпалдаң жүрістен иленген терідей созылған түрі бар.
1 желтоқсан тұңғыш президенті күніне арналған шығарма
Абай-ақын, Абай-дана. Қазақ халқының мақтанышына айналған ақын, философ, ғұлама, ғалым Абай Құнанбайұлының туғанына 175 жыл. Абай атамыздың шығармашылығы – даналықтың, рухани жаңғырудың негізгі көзі. Оның әрбір шығармашылығы мені шабыттандырады. Жалпы мені ғана емес, жүрегі қазақ деп соққан әрбір азамат, азаматшаларды да тебірентпей қоймайды деп ойлаймын. Өз ойымды қаламымнан туған өлең арқылы жеткізгім келеді:
