Хаця бяды нішто не прадвяшчала і здавалася, што плошчы пагражаюць хіба што мароз і сытая апатыя менчукоў, бо традыцыйныя страшылкі ўладаў выглядалі надта фармальна і блякла ў параўнаньні з 2006 годам, цалкам у духу лібэральных павеваў апошніх месяцаў, прыкладна за суткі да дня выбараў мяне ахапіла невытлумачальная трывога. Я катэгарычна адмовіў жонцы ў яе жаданьні прыйсьці на плошчу разам з нашым васьмігадовым сынам, які таксама загарэўся ідэяй удзелу ў мітынгу супраць дыктатуры і хацеў прыхапіць з сабой драўляны меч. Читать дальше...