У маладосьці мяне пранізалі вершы Поля Элюара: Сьогоднi вранцi прийшла добра новина: ти снила про мене. Я жыў тады ў Кіеве і шмат чытаў па-ўкраінску. Мова — таксама навіна, з самых пранізьлівых. Фрыкатыўнае ўкраінскае «г», якому ў расейскіх анэкдотах адведзеная роля халуя, закідвала вуду ў арабскую, старагабрэйскую. Пра вуду з шматвяковым грузілам я зразумеў у Ерусаліме, пачуўшы іўрыт і арабскую. Фанэтыка не бывае выпадковай. На вагах вечнасьці фрыкатыўнае «г» пераважвае ўсе насавыя францускай. Читать дальше...
