«Φέτος αποφασίσαμε να διοργανώσουμε ένα φεστιβάλ χωρίς πολεμικές, χωρίς συγκρούσεις για να βεβαιωθούμε ότι το κύριο ενδιαφέρον για όλους μας είναι ο κινηματογράφος. Οπότε αν υπάρχουν άλλες πολεμικές δεν μας αφορούν». Η παραπάνω δήλωση έγινε την περασμένη Δευτέρα από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ των Καννών Τιερί Φρεμό, σε μια απόπειρά του να δικαιολογήσει την απόφαση της πόλης να απαγορεύσει προληπτικά τις διαδηλώσεις κατά μήκος της λεωφόρου Κρουαζέτ και των περιχώρων της κατά τη διάρκεια του 11ήμερου φεστιβάλ που θα ολοκληρωθεί το Σάββατο 24 Μαΐου. Επίσης, το φεστιβάλ εκτός από το ότι αύξησε τις αστυνομικές δυνάμεις στους δρόμους κοντά στους χώρους που πραγματοποιούνται οι εκδηλώσεις του, προσέλαβε ιδιωτική ασφάλεια για να παρακολουθεί τα μέλη της κριτικής επιτροπής και να εμποδίζει τους ακτιβιστές που θα ήθελαν να τα πλησιάσουν. Θυμίζουμε ότι ένα από τα μέλη της φετινής επιτροπής είναι η ιθαγενής αμερικανίδα ηθοποιός Λίλι Γκλάντστοουν, που πέρσι, στο ίδιο φεστιβάλ ήταν ένα από τα πρόσωπα που έκαναν μεγάλο θόρυβο ακριβώς λόγω της καταγωγής της, καθώς πρωταγωνιστούσε στην ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε «Οι δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού» η οποία έκανε εκεί πρεμιέρα.
Δεν μπορείς παρά να επισημάνεις έναν αντιφατικό χαρακτήρα στη δήλωση Φρεμό, αφού το ίδιο το Φεστιβάλ των Καννών, με τις κινηματογραφικές επιλογές του, ανέκαθεν προσπαθούσε να συνδέσει την πολιτική με τον κινηματογράφο, δίνοντας άθελά του βήμα στην ανάγκη πολλών ανθρώπων να διαμαρτυρηθούν για επίμαχα πολιτικά ζητήματα. Για παράδειγμα, μια από τις επιλογές του φεστιβάλ στο φετινό διαγωνιστικό πρόγραμμα είναι η ιρανική ταινία «The seed of the sacred fig» του Μοχαμάντ Ρασούλοφ, σκηνοθέτη που όχι απλώς έχει ταλαιπωρηθεί από την κυβέρνηση της πατρίδας του αλλά προσφάτως την εγκατέλειψε για να μη φυλακιστεί. Πώς να μη διαμαρτυρηθεί κανείς υπέρ του;
ΟΧΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΦΙΤΣΕΣ. Σήμερα και καθώς μαίνονται οι πόλεμοι στη Γάζα και την Ουκρανία, οι παρευρισκόμενοι και οι διοργανωτές αναμένουν, όπως είναι φυσικό διαμαρτυρίες, πολιτικά φορτισμένες ομιλίες και κονκάρδες, πανό και σημαίες που θα δείχνουν αλληλεγγύη με τους παλαιστίνιους πολίτες, που είναι όμηροι των Ισραηλινών και με τους Ουκρανούς που αναζητούν περισσότερη στρατιωτική βοήθεια από τη Δύση στην προσπάθειά τους να αποκρούσουν τη ρωσική εισβολή. Και ενώ το φεστιβάλ ήταν αρχικά θετικό σε ένα σχέδιο σύμφωνα με το οποίο οι άραβες κινηματογραφιστές θα φορούν καρφίτσες υποστήριξης των υπό πολιορκία στη Γάζα Παλαιστινίων, κάτι φάνηκε να αλλάζει στην πορεία και ήρθε η απαγόρευση. Δεν επιτρέπονται ακόμα και οι καρφίτσες που αποτίουν φόρο τιμής στους περισσότερους από 100 εναπομείναντες ισραηλινούς ομήρους που απήχθησαν από τη Χαμάς κατά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου.
Βεβαίως, αυτό δεν εμπόδισε πολλούς καλλιτέχνες, ακόμα και εκείνους που δεσμεύονται από το Φεστιβάλ των Καννών, να εκδηλώσουν τη διαμαρτυρία τους μέσω άλλων οδών, όπως π.χ. τα κοινωνικά δίκτυα στα οποία δημοσιεύουν αναρτήσεις επί των επίμαχων αυτών ζητημάτων. «Δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί τη δολοφονία παιδιών στη Γάζα. Ή οπουδήποτε» έγραψε στον λογαριασμό του στο Instagram ο Γάλλος, σενεγαλέζικης καταγωγής ηθοποιός Ομάρ Σι, μέλος της κριτικής επιτροπής.
ΔΥΟ «ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ». Εν τω μεταξύ σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πριν καν το φεστιβάλ σηκώσει την αυλαία του, δέχθηκε δύο χτυπήματα: Το ένα αφορά το πρόσφατο σκάνδαλο στη Γαλλία σχετικό με τη διαρροή λίστας η οποία, όπως λέγεται, περιέχει δέκα ονόματα γνωστών γάλλων καλλιτεχνών που ενδεχομένως έχουν κακοποιήσει ή παρενοχλήσει σεξουαλικά γυναίκες.
Η ανησυχία των διοργανωτών είναι ότι πιθανόν κάποια ονόματα αυτών των καλλιτεχνών συνδέονται με ταινίες που συμμετέχουν στη διοργάνωση, κάτι που εκ των πραγμάτων θα ηλέκτριζε ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα. Και το δεύτερο αφορά την οργάνωση Sous les écrans la dèche (σ.σ. Κάτω από τις οθόνες τα απόβλητα) που εκπροσωπεί τους ελεύθερους επαγγελματίες του φεστιβάλ, τους οποίους, πριν η αυλαία σηκωθεί, κάλεσε σε απεργία κατά τη διάρκεια διεξαγωγής του. Οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονται για μια επικείμενη εργασιακή μεταρρύθμιση που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στις αποζημιώσεις ανεργίας (μειώνονται περισσότερο από το μισό). Ωστόσο, μια απεργιακή κινητοποίηση φάνηκε να μην έχει συνέχεια, ενώ το φεστιβάλ πρότεινε διάλογο στο ίδιο τραπέζι.
