Συναρπαστική. Ενθουσιώδης. Με παίκτες που τους θαυμάζεις και παιχνίδια που μνημονεύεις για πάντα. Με γεμάτα γήπεδα, με σασπένς αλλά και εντάσεις.
Η εφετινή Euroleague τα είχε όλα και θα τα έχει όλα και στο Final 4 που θα κρίνει ποιος θα πιει από το ιερό… δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ το νέκταρ της επιτυχίας. Εξι μέρες πριν από το Final 4 του Βερολίνου πάμε να δούμε ποια ήταν τα επτά πράγματα που μας αφήνει η διοργάνωση που έφτασε ήδη στην κορύφωσή της.
Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι και εφέτος το φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Τερμάτισε πρώτη στην κανονική περίοδο με 27 νίκες και μόλις εφτά ήττες, ενώ ήταν η μοναδική που προκρίθηκε στο Final 4 με 3-0 στη σειρά των play offs απέναντι στην Μπασκόνια. Δεν είναι εύκολο να κάνεις 30 νίκες σε μια τόσο απαιτητική διοργάνωση, αλλά η Ρεάλ το κατάφερε παίζοντας καταπληκτικό μπάσκετ.
Υπήρξαν παιχνίδια που… έκρυβε την μπάλα στο παρκέ. Η απόκτηση του Καμπάτσο το περσινό καλοκαίρι επιβεβαίωσε πως ο Αργεντινός μπορεί να φέρει μια ομάδα σε πολύ υψηλό επίπεδο και ο Τσους Ματέο κατάφερε να δέσει αρμονικά όλους τους εξαιρετικούς παίκτες που διαθέτει. Και δικαίως αναδείχτηκε ως ο κορυφαίος προπονητής της διοργάνωσης, παίρνοντας τα σκήπτρα από τον Γιώργο Μπαρτζώκα.
Να και τα play in στην – μπασκετική – ζωή μας. Μια απόφαση της Euroleague για να αυξήσει το ενδιαφέρον και φυσικά για να δώσει ελπίδα και φιλοδοξία σε περισσότερες ομάδες. Πλέον ακόμα και ο 10ος μπορεί να βρεθεί στα play offs και φυσικά στο Final 4. Ηταν μια διαδικασία που την είδαμε πρώτη φορά, χωρίς ελληνικό ενδιαφέρον αφού Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός πήραν τη 2η και την 5η θέση αντίστοιχα.
Εχει ματς νοκάουτ, έχει ένταση και πίεση, έχει σίγουρα ενδιαφέρον. Ενα αλατοπίπερο στη διοργάνωση που πήρε μόνο θετικά σχόλια και κράτησε το ενδιαφέρον στη διοργάνωση έως και την τελευταία αγωνιστική ημέρα της regular season.
Μάθαμε για ακόμα μια χρονιά, που δεν είναι η πρώτη και πιθανόν να μην είναι και η τελευταία, ότι τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία. Εδωσαν πολλά η Αρμάνι Μιλάνο και ο Ερυθρός Αστέρας. Επένδυσαν σε παίκτες, ξεκίνησαν με όνειρα οχτάδας, στο Μιλάνο μιλούσαν μέχρι και για Final 4. Αλλά η Euroleague είναι… αδυσώπητη. Απέτυχαν αμφότερες. Γιατί; Γιατί είναι άλλο να έχεις να διαθέσεις πολλά χρήματα και άλλο ο τρόπος με τον οποίο θα το κάνεις.
Εφέτος άλλαξε η κορυφή του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης. Και από μόνο του αυτό αποτελεί κάτι που θα το μνημονεύουμε. Ο Μάικ Τζέιμς έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο αμερικανός γκαρντ ανέβηκε στο κορυφαίο σκαλί της λίστας των σκόρερ στην ιστορία της Euroleague, προσπερνώντας τον Βασίλη Σπανούλη, στη διάρκεια της αναμέτρησης της Μονακό με τον Ερυθρό Αστέρα για την 28η αγωνιστική. Ο Τζέιμς χρειαζόταν 12 πόντους για να ανέβει στην κορυφή και τους έβαλε στα 3’53” πριν απ’ την ανάπαυλα. Για την ακρίβεια είχε 13 πόντους μέχρι εκείνη τη στιγμή με 4/6 δίποντα, 0/4 τρίποντα και 5/5 βολές.
Εσπασε κι άλλο ρεκόρ τούτη τη σεζόν στην Ευρωλίγκα. Και το έσπασε ο Νάιτζελ Χέιζ-Ντέιβις της Φενέρμπαχτσε. Ο φόργουορντ της τουρκικής ομάδας σημείωσε 50 πόντους κόντρα στην Αλμπα Βερολίνου στην Πόλη και έσπασε το ρεκόρ πόντων σ’ ένα παιχνίδι στη διοργάνωση. Το προσωπικό ρεκόρ του Χέιζ-Ντέιβις ήταν οι 26 πόντοι, μία επίδοση που διέλυσε. Το προηγούμενο ρεκόρ το είχε ο Σέιν Λάρκιν με 49 πόντους.
Μάθαμε στη Euroleague ότι ένας NBAer δεν είναι απαραίτητο ότι θα κάνει και τη διαφορά με τη μεταγραφή του στα… μέρη μας. Ναι υπάρχει το παράδειγμα του Κέντρικ Ναν που άλλαξε ολόκληρο τον Παναθηναϊκό. Αλλά υπάρχουν και τα… αντιπαραδείγματα. Ο Κέμπα Ουόκερ ήρθε στην Ευρώπη και τη Μονακό μετά βαΐων και κλάδων. Μπήκε σε μια ομάδα που διαθέτει τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία της διοργάνωσης και φετινό MVP, τον Μάικ Τζέιμς. Και θα περίμενε κανείς πως θα φέρει και… τρόμο. Δεν το έκανε. Ούτε που… ακούμπησε ο Κέμπα. Λίγα πράγματα και από τον Καμίνσκι, που ήρθε από το ΝΒΑ στην Παρτιζάν, περισσότερο θετικός ο Τζαμπάρι Πάρκερ στην Μπαρτσελόνα.
Ο φάκελος διαιτησία θα μπορούσε να είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο μόνος του. Γιατί; Γιατί σχεδόν όλες οι ομάδες είχαν παράπονα από εκείνη. Οι Ελληνες, οι Τούρκοι, οι Ισπανοί, οι Ισραηλινοί, οι Γάλλοι. Ομάδες που ξοδεύουν εκατομμύρια, ιδιοκτήτες που επενδύουν, είδαν τις διαιτητικές αποφάσεις πολλές φορές να κρίνουν αγώνες. Και μαζί πλασάρισμα στη βαθμολογία, προκρίσεις, αβαντάζ έδρας. Πολλά. Πάνω από τα οποία η Euroleague πρέπει να… σκύψει και να δει τι θα κάνει. Είτε φέρνοντας καλύτερους διαιτητές, είτε εκπαιδεύοντας αυτούς που έχει.
