Πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι, από αυτούς που ποτέ δεν ξεκινούν τη σκέψη τους από το κακό και πάντα προσπαθούν να εξηγήσουν τη συμπεριφορά των άλλων βάσει της λογικής, αναρωτιούνται γιατί έστησε όλη αυτή τη φασαριόζικη φιέστα ο Εντι Ράμα στο Γαλάτσι. Σε τι αποσκοπούσε όλος αυτός ο μπελάς; Ποιο ήταν το όφελος για τον ίδιο; Μάλλον όξυνε ακόμη περισσότερο την ένταση με την Αθήνα. Αυτό ήθελε;
Υπάρχει ένα είδος ανθρώπων γύρω μας, θα το έχετε παρατηρήσει, που υποφέρουν από ένα αίσθημα για τον εαυτό τους, το οποίο εναλλάσσεται μεταξύ μειονεξίας και ανωτερότητας. Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από τέτοια σύνδρομα, δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Μιλώ όμως για μια συγκεκριμένη, μικρή συνήθως, κατηγορία από αυτούς, που ξεπερνούν αυτό το αίσθημα, αυτό το πρόβλημα με τον εαυτό τους εν τέλει, μέσω της πρόκλησης έναντι των τρίτων. Από αυτή τη στάση αντλούν την αυτοεπιβεβαίωσή τους και χτίζουν την αυτοπεποίθησή τους.
Μια τέτοια περίπτωση είναι εκείνη του Τζον Μιρσάιμερ, του διακεκριμένου καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Σικάγου, ο οποίος θεωρείται ένας από τους επιδραστικότερους διανοητές στον συγκεκριμένο τομέα μεταπολεμικά. Ωστόσο, έχει το κουσούρι αυτό στον χαρακτήρα του και το εκδηλώνει έντονα τώρα, παρεμβαίνοντας υπέρ της Ρωσίας και, φυσικά, κατά του ΝΑΤΟ και της Δύσης στην υπόθεση του πολέμου στην Ουκρανία. Η Αν Απλμπομ, εξίσου γνωστή διεθνώς για τα βιβλία της σχετικά με την Ιστορία της Ανατολικής Ευρώπης, έχει χαρακτηρίσει τον Μιρσάιμερ «χρήσιμο ηλίθιο του Πούτιν». Ο ίδιος αντιπαρέρχεται γενναιοφρόνως τον χαρακτηρισμό, διότι δεν είναι αυτό που τον ενδιαφέρει. Εκείνο που τον τρέφει και τον συντηρεί είναι η πρόκληση. Αν επευφημούν τις θέσεις του πουτινάκια και πουτινίτσες λίγο τον νοιάζει. Ο σκοπός του είναι να τη σπάει σε όλους τους άλλους και τον πετυχαίνει.
Παρόμοια περίπτωση είναι και ο Εντι Ράμα. Η πρόκληση είναι ο τρόπος που διάλεξε από νωρίς για να ξεπερνά το πρόβλημά του, το οποίο στην περίπτωσή του είναι εμφανές. (Είναι υπερφυσικά ψηλός, ο καημένος, και δεν είναι μπασκετμπολίστας…) Αυτή η επιλογή φαίνεται από τις δημιουργίες στην τέχνη, με την οποία καταπιάστηκε στα νεανικά χρόνια του. Πιστοποιείται, βεβαίως, και στις πανάθλιες γραβάτες του. Επομένως, ας μην ψάχνουμε στη λογική για την απάντηση στο αρχικό ερώτημα. Το έκανε από φυσική ανάγκη. Κατά κάποιον τρόπο, να προσθέσω. Διότι δεν θα ήθελα να παρεξηγηθεί η διατύπωση…
Αλλη απορία που απασχολεί τους καλοπροαίρετους, στους οποίους αναφέρομαι παραπάνω, είναι γιατί οι καταληψίες μετέτρεψαν σε ρημαδιό τις αίθουσες του πανεπιστημίου που κατέλαβαν, μέχρι να τους μαζέψει η Αστυνομία. Πότε πρόλαβαν κιόλας! Γιατί δεν ήταν να πεις ότι έμειναν καιρό. Ευτυχώς, η Αστυνομία επί Χρυσοχοΐδη επεμβαίνει σε τόσο κατάφωρες περιπτώσεις. Και εδώ η απάντηση είναι απλή και δεν βρίσκεται στη λογική, την οποία άλλωστε οι καταληψίες δεν κατέχουν. Το έκαναν για να μοιάζει ο χώρος με τη Γάζα, ώστε νοερά να μεταφέρονται εκεί και έτσι να συμπαραστέκονται καλύτερα στους Παλαιστινίους. Ενα ψυχολογικό τέχνασμα είναι, που φαίνεται ότι λειτουργεί, ιδίως αν έχεις χτυπήσει και δυο μπιρίτσες. Θα το δοκίμαζα ευχαρίστως στο σπίτι μου, για να σας πω μετά, αλλά δεν πίνω καθόλου αλκοόλ και με μπίρα 0% δεν νομίζω να πιάσει.
Αυτός ήταν πάντως ο λόγος που κατέστρεψαν τους χώρους που κατέλαβαν στο πανεπιστήμιο. Ηταν στοιχείο του αγώνα η καταστροφή. Αν τα παιδιά αυτά και οι φίλοι τους από το εξωτερικό αποσκοπούσαν σε ανέσεις, θα κατελάμβαναν μερικές σουίτες στη Μεγάλη Βρεταννία, δεν θα επέλεγαν το πανεπιστήμιο. Βέβαια, θα ήταν λίγο δύσκολο, όχι μόνο να πετύχουν τον σκοπό τους, αλλά και να διαβούν το κατώφλι του ιστορικού ξενοδοχείου.
Ξεκίνησε η δίκη του γερουσιαστή Μπομπ Μενέντεζ, του ωραίου Μπομπ της σύγχρονης μυθολογίας μας. Η σκευωρία που στήθηκε πέρυσι εις βάρος του και η οποία πέρασε στη σύγχρονη Αμερικανική Ιστορία ως «βρώμικο ’23» καρποφόρησε και, αν κρίνω από αυτά που διαβάζω στα αμερικανικά ΜΜΕ, πολύ δύσκολα θα τη βγάλει καθαρή και, πάντως, η σταδιοδρομία του στην πολιτική έχει τελειώσει, ακόμη και αν ο ίδιος αρνείται να παραιτηθεί, όπως του ζητούν οι πάντες στους Δημοκρατικούς. Δυστυχώς για εμάς, αυτή επένδυση ήταν καταστροφική. Μεταφορικά μιλώντας πάντα…
