Η Δικαιοσύνη μπορεί να είναι τυφλή, αλλά ουδείς έχει αμφιβολίες περί την ακοή της. Κουφή δεν είναι, για να το προσδιορίσω ωμά. Κι αν μερικές φορές δίνει αυτή την εντύπωση, πράγμα που μας εξοργίζει, είναι γιατί προσπαθεί να ισορροπήσει στα «πρέπει» και τα «θέλω», μιας κοινωνίας η οποία δεν ξέρει τι θέλει από εκείνη.
Τούτου δοθέντος, οφείλω να αθροίσω κι εγώ, όπως και τόσοι άλλοι, τη βαθιά μου ικανοποίηση αναφορικά με τη χθεσινή πρωτοβουλία του εισαγγελέα Εφετών κυρίου Παππά να ασκήσει έφεση για την κωμική απόφαση που έλαβε το δικαστήριο, το οποίο δίκασε την υπόθεση της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι, το καλοκαίρι του 2018.
Η έφεση που άσκησε ο κ. Παππάς, όπως έγινε γνωστό, αφορά το σύνολο της απόφασης. Οχι μόνο αυτούς που καταδικάστηκαν με τις γελοίες ποινές, οι οποίες ήταν και εξαγοράσιμες – περίπου 40.000 ευρώ, για τον καθένα, προκειμένου να μην πάει φυλακή. Αλλά και τους αθωωθέντες. Επίσης αφορά και τα (πολλά) ελαφρυντικά που αναγνωρίστηκαν στους καταδικασθέντες, όπως φυσικά και την απίθανη απόφαση για τη μετατροπή της ποινής που τους επιβλήθηκε, σε χρηματική, εξαγοράσιμη προς δέκα ευρώ την ημέρα!!!
Και τώρα που η δίκη θα επαναληφθεί, να μην ξεχνάμε ότι οι ποινές που επιβλήθηκαν πρωτόδικα ήταν ένα (ακόμη) έργο, αποκλειστικά, ΣΥΡΙΖΑ. Οχι να τα λέμε κι αυτά, διότι κινδυνεύουμε σοβαρά από τη συστηματικά… λωτοφαγία! Εντάξει;
Εφέσεων συνέχεια, από τη Δικαιοσύνη, που έχει σωστή ακοή, και ακούει την κοινωνία η οποία εξεγείρεται όταν συμβαίνουν… «θαύματα». Οπως ας πούμε η αποφυλάκιση του φυρερίσκου της Χρυσής Αυγής Νικ. Μιχαλολιάκου. Η έφεση ασκήθηκε από τον εισαγγελέα Λαμίας κύριο Θεολογίδη (αναφέρω τα ονόματα των δικαστικών λειτουργών επί τούτου – για τον δημόσιο έπαινο), κατά του βουλεύματος που άφηνε ελεύθερο τον Μιχαλολιάκο, έστω και με περιοριστικούς όρους. Ο εισαγγελέας «μελέτησε» τις εμπνευσμένες αρθρογραφικές επιδόσεις του Μιχαλολιάκου, πείστηκε ότι αν έβγαινε εκτός φυλακής το πρώτο πράγμα που θα έκανε θα ήταν να οργανώσει το διαλυμένο μπακάλικο της Χρυσής Αυγής, και αποφάσισε να παραμείνει εκεί που ανήκει – στη φυλακή!
Ως παράπλευρη… απώλεια της έφεσης θα πρέπει να θεωρήσουμε τον… ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είχε ήδη κυκλοφορήσει το παραμύθι ότι «ο Μιχαλολιάκος βγαίνει από τη φυλακή επί ΝουΔου για να βελτιωθούν οι σχέσεις της κυβέρνησης με την Ακροδεξιά».
Παραβλέπω εντελώς το γεγονός ότι το φλερτ με την Ακροδεξιά, υπό οποιαδήποτε «προβιά» είχε ξεκινήσει ο ΣΥΡΙΖΑ από ετών, και στέκομαι στις ευθύνες, τις βαριές ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ, για τη Χρυσή Αυγή, και τη γιγάντωσή της, κάποια στιγμή. Και μην το πάω πιο μακριά το πράγμα, για το ποιος ευθύνεται που η δίκη για τη δολοφονία του Φύσσα πήρε 6-7 χρόνια να ολοκληρωθεί…
Αλλά μήπως ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είναι καλύτερος; Διάβασα αυτές τις άθλιες δηλώσεις του Κασσελάκη περί των υπουργών που σκοτώνουν παιδιά! Είπα, εντάξει, προεκλογική περίοδος είναι, ακούγονται πολλά και διάφορα, είπε και ο Κασσελάκης τη δική του μπαρούφα (άλλη λέξη ήθελα να χρησιμοποιήσω, αλλά δεν γίνεται – εσείς όμως μπορείτε να την αναφέρετε ελεύθερα) «για να περάσει η ώρα». Και υπέθεσα επίσης, ότι με δεδομένο πως δεν μιλάει και καλά ελληνικά, ίσως του ξέφυγε η ανοησία που ανέφερε. Αλλά όχι. Ο τύπος είναι περίπτωση. Ούτε του ξέφυγε αυτό που είπε, ούτε οφειλόταν στα ελληνικά που δεν μιλάει καλά. Γιατί όταν τον στρίμωξε η ΝουΔου, η απάντησή του φανέρωσε πως βρισκόμαστε μπροστά σε έναν λαϊκιστή, ο οποίος είναι ενδεχόμενο να αφήσει μίλια μακριά όχι μόνο τον Τσίπρα, αλλά και αυτόν τον μέντορά του, τον Πολάκη, σε δημοκοπία. Προσέξτε, τι ανάρτησε στο Διαδίκτυο, ως απάντηση υποτίθεται στον εκπρόσωπο της ΝουΔου, και το οποίο εξ όσων κατάλαβα έχει περάσει κάτω από τα ραντάρ των πολλών:
«Πολιτικοί πάνε και φιλάνε χέρια το Πάσχα, το παίζουν ευσεβείς, και μετά πηγαίνουν στη Βουλή και συγκαλύπτουν εγκλήματα, με κορυφαίο το έγκλημα των Τεμπών (…) όμως όσα χέρια κι αν φιλήσουν, η συνενοχή φαίνεται στο βλέμμα τους – και θα μείνει για πάντα στα χέρια τους».
Σωστά. Υπάρχουν πολιτικοί (που) πάνε και φιλάνε χέρια το Πάσχα (και) το παίζουν ευσεβείς – όπως όλοι είδαμε να συμβαίνει το Πάσχα, στην Κέρκυρα, με τους ασπασμούς του Κασσελάκη με τον δεσπότη της Κέρκυρας. Εχασαν οι λέξεις το νόημά τους, μου φαίνεται. Οπως και η ντροπή την… ντροπή!
Μια πολύ ενδιαφέρουσα παρέμβαση έκανε ο Γιάννης Ραγκούσης χθες, και επειδή τη βρήκα ιδιαίτερα σοβαρή, τη μεταφέρω εδώ. Ο πρώην υπουργός, επισημαίνοντας τον κίνδυνο πολιτικού αποχρωματισμού των προσεχών ευρωεκλογών, και ως (κακή) απόρροια αυτού, την αύξηση της αποχής, δηλώνει ουσιαστικά ότι ήταν λάθος που οι αυτοδιοικητικές εκλογές πραγματοποιούνται σε διαφορετικό χρόνο από τις ευρωεκλογές. Αναφέρει νούμερα, τα οποία ισχυροποιούν την άποψή του, και συγκεκριμένα ότι
* στις ευρωεκλογές του 2004, που διεξήχθησαν μόνες τους, πήραν μέρος 6.283.637 πολίτες
* στις ευρωεκλογές του 2009, που διεξήχθησαν μόνες τους, πήραν μέρος 5.261.749 πολίτες
* στις ευρωεκλογές του 2014, που διεξήχθησαν μαζί με τις αυτοδιοικητικές εκλογές, πήραν μέρος 5.941.636 πολίτες – αυξήθηκαν κατά 700.000 οι εκλογείς
* φαινόμενο που συνεχίστηκε και στις ευρωεκλογές του 2019, που διεξήχθησαν κι αυτές μαζί με τις αυτοδιοικητικές εκλογές, και έλαβαν μέρος 5.920.355 πολίτες.
«Μπορεί να κάνω και λάθος», ανέφερε ο Ραγκούσης, αλλά σημείωσε επίσης και δύο άλλες παραμέτρους:
– – το δημοσιονομικό κόστος από τις δύο πολύμηνες προεκλογικές περιόδους (ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές) και
– – το πολιτειακό κόστος, το οποίο είναι κατ’ αυτόν και μεγαλύτερο κόστος, επειδή αφορά τη δημοκρατία, και έχει να κάνει με την αύξηση της αποχής.
Ακαιρη ίσως η παρέμβαση – έναν μήνα πριν από τις εκλογές – όμως ουσιαστική. Γιατί βάζει ένα σοβαρό ζήτημα, το οποίο δεν μας είχε απασχολήσει έως τώρα…
Πάντως, τίποτε δεν δείχνει ότι σε έναν μήνα θα έχουμε εκλογές και πιθανότατα από τις κάλπες να προκύψουν πολιτικά ζητούμενα τα οποία θα μας απασχολήσουν για καιρό. Αν δεν μεσολαβούσε η βλακεία του Κασσελάκη, και κάτι σκόρπιες ψευτοεμφανίσεις προεκλογικού χαρακτήρα των πολιτικών αρχηγών, τίποτα δεν θα έδειχνε ότι πάμε σε εκλογές. Κι όμως θα συμβεί. Γι’ αυτό και με το που τελείωσαν οι γιορτές του Πάσχα, ξεκινούν οι περιοδείες στην περιφέρεια, οι οποίες ανήκουν εξ ολοκλήρου στην κατηγορία «to know us better».
Με στόχο το «ψυχολογικό» 33% του 2019, ο πρόεδρος Κυριάκος ξεκινάει άμεσα περιοδείες αρχίζοντας από Αγρίνιο, και ανεβαίνοντας προς την (εύανδρο) Ηπειρο θα επισκεφθεί διαδοχικά την Αρτα και την Πρέβεζα.
Με το που μου το είπε ένας δικός μου στη ΝουΔου, έπιασα τον εαυτό μου να σιγοψιθυρίζει στίχους από το ομώνυμο ποίημα του τραγικού Κώστα Καρυωτάκη. Αυτό που ξεκινάει με τον στίχο «θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια», και κάπου στη μέση, αναφέρει:
«Βάσις, Φρουρά, Εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ’ ακούσουμε τη μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης,
πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα.
Περπατώντας αργά στην προκυμαία,
«υπάρχω;» λες, κι ύστερα «δεν υπάρχεις!»
Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία.
Ισως έρχεται ο κύριος Νομάρχης».
Δεν έρχεται ο «κύριος Νομάρχης», Καρυωτάκη μου, ο πρόεδρος Κυριάκος έρχεται στα μέρη σας, απ’ τον καινούργιο δρόμο…
