زمانی تلویزیون یک پناه بود برای فاصله گرفتن از زندگی روزمره. ایستگاهی برای غرق شدن در دل سریال‌ها یا برنامه‌های مفرحی که انصافا می‌توانست خانواده را «جمع» نگه دارد. حتی روزهایی بود که نمی‌شد به زندگی بدون تلویزیون فکر کرد. مثلا وقت‌هایی که لامپ تلویزیون می‌سوخت و انگار گرد غم را در خانه پاشیده بودند. حالا اما کارکرد تلویزیون برای قشر بزرگی از جامعه انگار تغییر کرده. انصافا برنامه مفرحی هم که بهانه دورهمی خانواده باشد به سختی یافت می‌شود. همان‌هایی هم که بود یا تعطیل شد یا حذف!
