Polityka Globalna

Śmierć 25-letniego Freddiego Graya w Baltimore doprowadziła do kolejnych protestów przeciwko brutalności policji w USA. Sprawa ta ma jednak szersze tło, a Freddiego Graya możemy bez problemu zlokalizować w naszym bezpośrednim sąsiedztwie.

Ilość pomników Lenina nie tylko na pierwszy rzut oka różni wschodnią Ukrainę od zachodniej części kraju, ale jest również symptomem głębszego zjawiska, przez które swojego planu wobec tego regionu nie zrealizował ani Putin, ani nie zrobiła tego Ukraina.

Dziś, kiedy Warszawa została odsunięta od stołu rozmów w sprawie rozwiązania kryzysu na Ukrainie może poddać w wątpliwość całą dotychczasową taktykę. Polska polityka wschodnia jest jednak w pewnym sensie ofiarą własnego sukcesu.

Oceniając polską politykę wschodnią trzeba odpowiedzieć sobie na pytanie: czy rzeczywiście powinno nam zależeć na zwycięstwie Ukrainy w wojnie z Rosją?

Wojna na Ukrainie spowodowała, że Polska i Rosja znów znalazły się na kursie kolizyjnym. Nie był to jednak gwałtowny zwrot, lecz nieustanny proces zapoczątkowany przez Partnerstwo Wschodnie.

To co obecnie dzieje się za naszą wschodnią granicą jest przełomem geopolitycznym po którym pozycja międzynarodowa Polski albo się znacząco poprawi, albo pogorszy, trudno jednak rozsądzić w którym z tych kierunków obecnie zmierzamy.

Benjamin Netanjahu wystąpił w amerykańskim Kongresie przeciwko polityce Baracka Obamy. Klaskali mu Republikanie, klaskali mu Demokraci (często na stojąco!), zaś premier Netanjahu także klaskał amerykańskim politykom. Zabrakło jedynie bisu.

Przywódcy niektórych państw zapominają, że wspieranie - szkoląc finansując i zbrojąc - ugrupowań terrorystycznych niesie ze sobą wiele ryzyk. Możliwość kontroli takich organizacji przez państwo jest bowiem czysto iluzoryczna.

To nic nowego, otrzymaliśmy po prostu kolejne potwierdzenie tego, o czym od dawna wiedzieliśmy: izraelski premier Benjamin „Bibi” Netanjahu mija się z prawdą w sprawie irańskiego programu jądrowego.

Jakie motywacje stoją za kampanią antykorupcyjną prowadzoną przez przewodniczącego ChRL Xi Jinpinga? Czy to nowa jakość w chińskiej polityce czy tylko rozgrywki między frakcjami partii komunistycznej?