در تمامی کشورهایی که راه توسعه را طی کرده‌اند یکی از ارکان فرهنگ، نمایشنامه‌نویس و اجرای تئاتر بر اساس آن است، تئاتر بر مبنای نمایشنامه از الزامات جامعه‌ای است که می‌اندیشد و برای امروز و آینده برنامه دارد و به گذشته‌اش دقیق نگاه می‌کند. ازاین‌حیث شاید بتوان گفت که نمایشنامه‌نویسی در دوره‌های مختلف در ایران با نام روشنفکرانی از جریان‌های مختلف فکری گره‌خورده است، از فتحعلی آخوندزاده در سرآغاز مشروطه تا حسن مقدم در دوره پهلوی اول و بعد از آن ظهور پدیده‌های همچون بهرام بیضایی، اکبر رادی، غلامحسین ساعدی، عباس نعلبندیان، بهمن فرسی و...
