Эрнест Хемингуэйдың әңгімесі Жат жерде. Күзде соғыс әлі жалғасып жатты, бірақ біз үшін соғыс аяқталған болатын. Миланда күз өте салқын еді және қараңғылық ерте түсетін. Электр шамдары жанып, көшеде серуендеп, дүкен сөрелеріне қарау жанға жайлы еді. Дүкен сыртында көптеген жабайы аңдар ілініп, түлкі терілері қармен жапалақтап, құйрықтарын жел соғып тұрды. Сойылып мұздатылған бұғылардың ауыр еті жерге салбырап, түтілген кішкентай құстар желге тербеліп, қауырсындарын жел үрлеп тұрды. Күз суық еді, таудан жел соғып тұрды.
(Эрнест Хемингуэйдың әңгімесі, аударған Салауат Кәрім)
Күзде соғыс әлі жалғасып жатты, бірақ біз үшін соғыс аяқталған болатын. Миланда күз өте салқын еді және қараңғылық ерте түсетін. Электр шамдары жанып, көшеде серуендеп, дүкен сөрелеріне қарау жанға жайлы еді. Дүкен сыртында көптеген жабайы аңдар ілініп, түлкі терілері қармен жапалақтап, құйрықтарын жел соғып тұрды. Сойылып мұздатылған бұғылардың ауыр еті жерге салбырап, түтілген кішкентай құстар желге тербеліп, қауырсындарын жел үрлеп тұрды. Күз суық еді, таудан жел соғып тұрды.
Біз бәріміз күн сайын госпиталға келетінбіз. Госпиталға қала ішімен әртүрлі жолмен жетуге болатын. Екі жол арықты жағалай апаратын, бірақ өте алыс жол болатын. Госпиталға арықтан көпір...
