Жаз жайлауда думанға әбден қанып, қыс қысқанда алып таулардың қойны-қоншына еніп ізім-ғайым жоқ болып кететін осынау бір қауымның әр бірі дүниеге келген сәтте-ақ жан түкпіріне жазылып қойғандай өз заң, қағидалары бар-ды.
Кісі қайтыс болған шаңырақты жеті күн өтер-өтпесте айнала ауыл бірінен соң бірі үйіне шақырып көңіл шәйін берер еді. Осы кезеңде қаралы үйдің естияр адамдарының ешқайсысы көңіл шәйға шақырмаған үйдің табалдырығын аттауға болмайды. Тіпті сол үйден алар зәру заты болса да өзі бармай, өзге адамды жіберіп алдырады. Жақындарынан айырылып қамкөңіл болған шаңырақты шақырмай мына жұрттың да көңілі жай таппақ емес. «Қайғыны солай бөліседі, көңілді солай емдейді» дейді екен біреуі, «қаралы...
