— Қайда барасың?
Әжесініңдауысы зілді шықты. Ешқашан дауыс көтермейтін ол айқайды ауыр зілмен ауыстыра білетін. Ұрлана басып шығып бара жатқан бойжеткен кідіруге мәжбүр болды.
— Кітапханаға.
— Андағы дорбадағы не?
— Кітап.
— Бері әкел.
Немересі қарсылықсыз ақ сөмкесін иығынан сырғытып, кемпірдің алдына тастады. Икемге әрең кенген белін иіп, ол сөмкенің аузын ашты. Шынымен кітаптан өзгееш нәрсе жоқ екен.
— Алтыдан кешікпей кел,— деді ол тарамыс саусақтарымен дорбаны қыздың иығына қайта іліп жатып.
— Бар.Бойжеткен үнсіз шығып кетті. "Бойы сыриып өсіп қалыпты,— деп ойлады кемпір терезенің алдына келіп,— қол-аяғы ұзын, бірақ арық бейшара".
Газда тұрған шәугімді қолымен ұстап көрді. Жылы....
