Жылда көктемде біздің аулаға қос қараторғай ұшып келеді. Келген бетте биікте тұрған ұясына кіріп, қыста шымшықтар салған қауырсындар мен шөп-шаламды тазалай бастайды.
— Бұлар былтырғы торғайлар ма, жоқ басқа ма? — деп сұрады балалар бірде. Мен сасқалақтап қалдым да:
— Былтырғылар шығар, — дей салдым. Өзім де анық білмейтінмін. Сондықтан бір күні ұябасарын ұстап алып, аяғына сырға салып жібердік. Сырғалы торғай балапан шығарып, бір топ болып күзде жылы жаққа ұшып кетті. Көктем шыға бір күні балалар үйге жүгіріп кірді.
— Алақай, қараторғайларымыз қайтып оралды.
— Сырғалысы бар ма?
— Бар, көріңізші, әне, жалтырап жүр.
Қуанышымда шек жоқ. Дәнді мол төгіп...
