Торы биенің көзінің біреуі сонаның көзіндей аппақ, екіншісі мөлдіреген қоңыр. Жұрт оны шағыр бие дейді. Шағыр биенің бір жаман мінезі – үнемі ауа жайылып, дара жүреді.
Қазір де пүліштей жылтыр сауырына қонған шіркейді құйрығымен қағып, жайылымға беттеді. Жанында жас құлыны жүр. Құлыншақтың жібек жалын жел үрлейді. Үлпілдеген кішкене құйрығын сермелейді. Ойнақтап, айнала шабады.
Шағыр бие дағдысынша тоғайға қарай тартты. Соңынан Майлыаяқ ере кетті. Майлыаяқ – шықшытты, кеуделі, үлкен ақ төбет. Өткір сары көздерін құлынды биеден айырмайды. Кездескен тай-саяқты қуып тастайды да, тілін салақтатып жата кетеді. Аспан ашық, сұйық ақ бұлттар ғана қозғалмай тұр. Құлынды жақсы көріп, жарысып ойнамақ еді, шағыр...
