Бала кезінде Қожаға әкесі не айтса, ол керісінше, өзінше істейтін болса керек. Ақыры, әкесі Қожаны бір шаруаға жұмсай қалса-ақ, керісінше істе деп тапсырады. Бір күні екеуі диірменнен қайтып келе жатып, бір өзенге тап болады. Өзендегі көпірден есек өте алмайтын болған соң, екесі:
— Қарағым, ғалым балам, мен көпірден жаяу өтейін, бірақ сен есекті айдап өткелден өтпе, — дейді. Қожанасыр, керісінше, есекті өткелге қарай айдайды, Өзеннің ортасына келгенде, қап есектің бір жағына қарай ауып бара жатқанын көріп, әке баласына:
— Қап маған қарай ауған жоқ, сүйеме, құламайды, — деп айғай салады.
Сонда баласы:
— Әке, бұған дейін балалық жасап, айтқаныңды айтқаныңша...
