(Мысал)
Борсықбай шопанның иті бар еді,
Түсі қара байғұстың көзі тар еді.
Иесінің отарын күзететін,
Бұл өңір жаз да жаңбырлы, қыс та аяз.
Сызды суық күндерде
Табаныңнан шым-шымдап сыз өтетін.
Мұндайда мысыққа ол өшігетін,
Пыр-пыр етіп, үйді басына көшіретін.
Күн суықта иесі еті бар сүйек тастайтын,
Қомағайланып бас салған.
Етті толғап жұтқанда, өңешке сүйек қадалған.
Тура келген ажалдан,
Жұтқалы тұрған тажалдан.
Иесі аман алып қалмақ боп,
Қазына тұрды салмақ сап.
-Мойның ұзын сенің шырақ өзге құстан,
Құтқар итті жол тауып тығырықтан,-
Деген соң қаз иттің өңешіне үңілді,
Сөйте тұра жанынан түңілді.
Өйткені ит қомағайдың қомағайы,
Бір...
