* * * Матназарнинг кўнгли негадир ғаш эди. У меҳмонхонада ўтириб бетиним сайраётган телевизорга ҳиссиз термулган кўйи ўтирар, айниқса, Маржонанинг меҳрсизлиги, ҳар қадамда камситавериши, иши тушиб турган маҳаллардагина бошини силаб бироз эркаланиб қўйишларини эслаган сари баттар хуноб бўларди. Аксига олиб кеча кечқурун энаси тушига кирибди. Эски ҳовлилари ўртасига туриб олганча сочини юлиб дод […]