In Zwijgmannen schreef Jaap Robben over het stille contact met zijn Poolse klusjesmannen. Het zwijgen bleek inspirerend te zijn: ‘We zijn zo gewend aan praten de hele tijd, het dichtsmeren met woorden. Het verschuilen achter taal, wat we normaal doen, ontbrak hier. Dat maakte het schrijven over het zwijgen juist niet zo moeilijk’.