— Нағима Әмірқызы! Нағима Әмірқызы!
Дәліз түбіндегі палатадан шыққан медбике әйелдерді босандыратын бөлімге қарай кетіп бара жатқан акушер гинекологтың соңынан тұра жүгірді.
— Нағима Әмірқызы, екі күн бұрын өзіңіз босандырып алған Айна деген келіншек баласын емізбей жүр!
Дәрігердің төбесінен жай түскендей болды.
— Емізбегені қалай? Мүмкін емес! Емізуді білмейтін шығар, көрсетіп, үйрету керек еді ғой.
Дәрігердің қашанғы әдетінше, кісіні кінәлаудан бұрын өз істерінен кемшілік іздеп жатқанына сыралғы медбике мырс ете қалды.
— Мүмкін болғанда қандай, Нағима Әмірқызы. Ол тіпті емізуге әкелген баласына қарамастан, теріс қарап, тарс бүркеніп жатып алды. Ешкіммен сөйлеспейді де...
— Енді не істеп жатырсыңдар? Балаға не беріп жүрсіңдер?...
