Արտուշ Արարատի Խաչատրյանը պարտադիր ժամկետային զինծառայող էր, ծառայել է Արցախի Մարտունիի զորամասում: Ադրբեջանի կողմից Արցախի դեմ սանձազերծված պատերազմի ընթացքում մասնակցել է թեժ մարտերին, հերոսաբար զոհվել է Հադրութում (հոկտեմբերի 11-ին) թուրք-ադրբեջանական ագրեսիան հետ մղելու ժամանակ: Գյումրեցի հերոսի տան մի անկյունում խնամքով դասավորված են Արտուշի մրցանակները, որոնք նրա մարզական նվաճումների ապացույցն են: Արտուշ Խաչատրյանը ըմբշամարտիկ էր, ավարտել …
The post «Արարատս 22 օրական էր, երբ Արտուշը մեկնեց ծառայության. ասում էր՝ տղես պիտի մարզիկ դառնա. ինչ երազանք ուներ, պիտի իրականություն դարձնեմ» appeared first on ԳԱԼԱ.
Արտուշ Արարատի Խաչատրյանը պարտադիր ժամկետային զինծառայող էր, ծառայել է Արցախի Մարտունիի զորամասում: Ադրբեջանի կողմից Արցախի դեմ սանձազերծված պատերազմի ընթացքում մասնակցել է թեժ մարտերին, հերոսաբար զոհվել է Հադրութում (հոկտեմբերի 11-ին) թուրք-ադրբեջանական ագրեսիան հետ մղելու ժամանակ:
Գյումրեցի հերոսի տան մի անկյունում խնամքով դասավորված են Արտուշի մրցանակները, որոնք նրա մարզական նվաճումների ապացույցն են:
Արտուշ Խաչատրյանը ըմբշամարտիկ էր, ավարտել է Գյումրու Օլիմպիական հերթափոխի քոլեջը:
Հարազատները պատմում են, որ Արտուշի երազանքներից մեկը միջազգային կարգի մարզիչ դառնալն էր: Արտուշ Խաչատրյանը ծնվել է Գյումրիում, 22 տարեկան էր, ամուսնացած էր, ունի մեկ որդի (1,5 տարեկան):
«Արտուշը «Ես եմ» ծրագրով էր զորակոչվել բանակ, 3 տարի պիտի ծառայեր, որոշել էր այդ ծրագրից հրաժարվել և հրաժարվելու դեպքում օգոստոսին տանը կլիներ. Արարատս 22 օրական էր, երբ Արտուշը մեկնեց ծառայության: 1,4 ամիս ծառայության մեջ էր: 21 տարեկանում գնաց ծառայության, Արտուշը յուրահատուկ մարդ էր, իր նման մարդ չկա. հանգիստ, խաղաղ… ինչքան ասես հանգիստ էր, բայց որ ջղայնանար, վերջ: Մարդկանց բոլորին ջերմ էր ընդունում, բոլորին օգնում էր, կյանքն էլ ուզեիր, կտար: Շատ երազանքներ ուներ, ասում էր՝ տղես պիտի մարզիկ դառնա»,- ԳԱԼԱ-ի հետ զրույցում պատմում է գյումրեցի հերոսի կինը՝ Հեղինե Ալավերդյանը:
Բարի, ազնիվ ու յուրահատուկ. այսպես է արցախյան պատերազմում զոհված ամուսնուն բնութագրում Հեղինեն՝ զսպելով արցունքները:
Հերոս ամուսնու մասին խոսելիս Հեղինեի հպարտությունն ու արցունքները միախառնվում են: Ասում է՝ 55 օր ամուսնուց լուր չեն ունեցել, մտածել են, որ անտառում մի տեղ թաքնված կլինեն:
«Փետրվարի 15-ին էր եկել արձակուրդ. դա վերջին անգամն էր, համաճարակի պատճառով էլ չեկավ արձակուրդ: Շատ նպատակներ ուներ, ու էս ցավի մեջ ինձ ուժ են տալիս իր անավարտ մնացած երազանքները:
Պիտի իրագործենք Արտուշի երազանքները… ինչ երազանք ուներ մեր տղայի հետ կապված, ես պիտի իրականություն դարձնեմ:
Մենք 2 տարվա ամուսիններ էինք, ընդամենը 1 տարի ենք միասին ապրել. մենք անգամ խանութ գնալուց միասին էինք գնում: Ես ամեն ինչի մասին կիսվում էի իր հետ, ինքը շատ հասկացող էր»,- պատմում է հերոսի կինը:
Հեղինեն ասում է՝ ամուսինն ամեն հարցում շտապում էր (ծիծաղում է), հետո խոստովանում՝ չնայած ես էլ եմ էդպիսին:
«Արտուշը հորեղբորս տղան է, բայց Արտուշը ինձ համար հարազատ եղբայր է ու շատ ավելին, քան որևէ մեկը կպատկերացնի: Մարդ տեսակի մասին անվերջ կարող եմ խոսել՝ համեստ, բարի, խոհեմ, խելացի, ընկերասեր. նվիրված թե՛ իր գործին, թե՛ իր ընտանիքին: Պայքարող ըմբշամարտիկ էր, մարդկային շատ բարձր ու վեհ արժանիքների տեր անձնավորություն էր»,- պատմում է Արտուշ Խաչատրյանի հորեղբոր աղջիկը՝ Մարիամ Խաչատրյանը:
Արտուշ Խաչատրյանի մորաքույրը՝ տիկին Արաքսյան, քրոջ որդու մասին պատմում է.
«Մեծ սիրտ ուներ, չափից շատ բարի էր մեր Արտուշը: Անդառնալի է կորուստը, ցավը մեծ է, ու էս ցավը մերն է, մեր ամբողջ կյանքում մեզ ուղեկցելու է:
Ոչինչ չի կարող մեղմացնել ցավը, բայց որ մենք այսօր հպարտ ենք, փաստ է…
Ես մինչև հիմա չեմ հավատում, որ Արտուշը չկա, ես հավատում եմ, որ գալու է:
Այս ընթացքում էլ հավատով սպասում էինք, անընդհատ եկեղեցի էինք գնում, աղոթում էինք. Արտուշը մեզ համար կա և միշտ ապրում է»,- նշում է մորաքույրը:
Գյումրեցի հերոսի մայրը՝ տիկին Լուսինեն, շատ չի կարողանում խոսել որդու մասին, ասում է՝ հպարտ է, որ հերոսի մայր է և հարգում է տղայի որոշումը: Չի նեղսրտում, ոչ էլ չարանում է, ասում է՝ իրենց սփոփանքը և ապրելու ուժը փոքրիկ Արարատն է:
Անահիտ Չալիկյան
The post «Արարատս 22 օրական էր, երբ Արտուշը մեկնեց ծառայության. ասում էր՝ տղես պիտի մարզիկ դառնա. ինչ երազանք ուներ, պիտի իրականություն դարձնեմ» appeared first on ԳԱԼԱ.
