کسی که با حساسیت رنجآور و حتی ترسناک از تنها ماندن میآغازد، چه بسا رفتهرفته مخاطراتی را در همه جای چشمانداز اجتماعی ببیند. از پشت عینک شناخت اجتماعی کسی که تنهاست، چه بسا دیگران خردهگیرتر، رقابتجوتر، تقبیحکنندهتر و ناپذیراتر به نظر برسند. چنین تعبیرهایی خیلی زود بدل به پیشداوری میشوند، زیرا تنهایی میتواند هراس طبیعی از ارزیابی منفی از طرف دیگران را به آمادگی برای دفاع از خود تبدیل کند