Ένας άνθρωπος που αποφασίζει να βάλει στη ζωή του έναν σκύλο, είναι, φυσικά, φιλόζωος. Έτσι δεν είναι;
Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι που αφήνουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα τους σκύλους τους στις ταράτσες, στα μπαλκόνια, μόνους μέσα στο σπίτι.
Άνθρωποι, που δεν καλύπτουν τις σωματικές/ πνευματικές και ψυχικές ανάγκες τους.
Οι σκύλοι είναι πλάσματα που έχουν συναισθήματα, ανάγκη από ανθρώπινη επαφή, φροντίδα, καθοδήγηση και αγάπη.
Άραγε, γιατί τους έχουν; Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι φιλόζωοι; Ποιο είναι το ψυχολογικό τους προφίλ;
«Ας ξεκινήσουμε από την ψυχολογία των σκύλων. Ίσως, κάποιοι ιδιοκτήτες να μη γνωρίζουν τις ευαισθησίες αυτών των πολύ αγαπητών κατοικίδιων.
Η ψυχολογία του σκύλου ασχολείται με τα ένστικτα, αλλά και τα πολύπλοκα συναισθήματά του.
Οι σκύλοι είναι κοινωνικά ζώα, με ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς
Κατανοώντας την ψυχολογία του σκύλου, μπορούμε, όχι μόνο να επικοινωνούμε και να τον εκπαιδεύουμε καλύτερα, αλλά να και αντιμετωπίζουμε και να επιλύουμε προβλήματα συμπεριφοράς πιο αποτελεσματικά», αναφέρει ο ψυχολόγος, Δημήτρης Κόρακας.
Όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, τονίζει ο κ. Κόρακας, ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Δεν έχει ανάγκη μόνο από νερό, τροφή, έναν περίπατο και ιατρική περίθαλψη, αλλά και από συντροφικότητα, κατανόηση και σεβασμό στη φύση του.
Οι σκύλοι, καλό είναι να μένουν μόνοι τους στο σπίτι για περίπου 4-6 ώρες. Ωστόσο, ο χρόνος μπορεί να παραταθεί, λίγο περισσότερο, εάν γίνει σταδιακά.
Από κουτάβια οφείλουμε να τούς μάθουμε να μένουν μόνοι τους, έτσι ώστε να μη διακατέχονται από «άγχος αποχωρισμού».
Κάθε σκύλος φυλής, αλλά και τα ημίαιμα, επισημαίνει ο κ. Κόρακας, έχουν τη δική τους ιδιοσυγκρασία και διαφορετικές ανάγκες.
Σύμφωνα με τον ψυχολόγο, τα ενήλικα σκυλιά διαθέτουν νοητική ικανότητα ισοδύναμη με ένα παιδί δύο ετών, και καταλαβαίνουν περίπου 160-250 λέξεις.
Ο ιδιοκτήτης ενός σκύλου αποτελεί μεγάλο μέρος του κόσμου του. Επομένως, είναι πολύ πιθανό να τον σκέφτεται, ενώ εκείνος λείπει από το σπίτι.
«Οι σκύλοι είναι κοινωνικά ζώα, με ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς. Μελέτες δείχνουν ότι εμφανίζουν σημάδια θλίψης, όσο περισσότερο μένουν μόνοι τους. Υπάρχουν σκύλοι που υποφέρουν από «άγχος αποχωρισμού», με αποτέλεσμα ο φόβος και η ανησυχία τους συχνά να διοχετεύεται σε καταστροφικές συμπεριφορές. Όταν ένας σκύλος δεν ξέρει πώς να ηρεμήσει ή να αντεπεξέλθει στη μοναξιά, μπορεί να δαγκώσει ή να γρατζουνίσει έπιπλα. Να αρχίσει να γαυγίζει ή να ουρλιάζει», περιγράφει ο κ. Κόρακας.
Με όσα προαναφέραμε, ορισμένοι ιδιοκτήτες σκύλων, λέει ο κ. Κόρακας, συχνά παραμελούν τα κατοικίδιά τους, επειδή δεν κατανοούν τις ανάγκες και την ψυχολογία τους.
Ένας άλλος συνηθισμένος λόγος, για τον οποίο οι ιδιοκτήτες αφήνουν μόνο τον σκύλο τους, είναι ότι δεν έχουν αρκετό χρόνο για να τον φροντίσουν και να συναναστραφούν μαζί του. Αυτό, βέβαια, δεν το έλαβαν υπόψη, όταν υιοθετούσαν ένα χαριτωμένο κουταβάκι.
Βέβαια, υπάρχουν και οι περιπτώσεις, όπως αναφέρει ο κ. Κόρακας, που ιδιοκτήτες σκύλων ή συγγενείς τους αρρώστησαν από σοβαρή ασθένεια και δεν έχουν χρόνο για τον σκύλο τους.
«Υπάρχουν ιδιοκτήτες με διάφορες διαταραχές προσωπικότητας που, ενώ έχουν ένα ζώο στο σπίτι, αυτό είναι ουσιαστικά φυλακισμένο.
Η παραμέληση αναφέρεται στην αποτυχία του ιδιοκτήτη να ανταποκριθεί στα συναισθήματα και τις συναισθηματικές ανάγκες του σκύλου του. Πρόκειται για άτομα που συχνά υποβαθμίζουν τις ανάγκες του ζώου και δεν τού αφιερώνουν τον χρόνο που χρειάζεται», υπογραμμίζει ο κ. Κόρακας.
Ενδέχεται, όπως λέει, να είναι άνθρωποι που έχουν βιώσει συναισθηματική παραμέληση ως παιδιά, και δεν γνωρίζουν πώς να μοιραστούν πολλά συναισθήματα με τα κατοικίδιά τους. Ή να θεωρούν πως αυτό είναι το σωστό, πως έτσι συμβαίνει.
«Οι αυταρχικοί ιδιοκτήτες θέλουν, οι σκύλοι τους να ακολουθούν αυστηρά τους κανόνες που έχουν θέσει οι ίδιοι και να μην παρεκκλίνουν από αυτούς. Τα φυλακίζουν σε μια ταράτσα, και, φυσικά, αδιαφορούν για τις συναισθηματικές ανάγκες τους», επισημαίνει ο Κόρακας.
Υπάρχουν και οι ναρκισσιστές ιδιοκτήτες, σύμφωνα με τον ψυχολόγο, που έχουν την αίσθηση ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από αυτούς. Ενδιαφέρονται να ικανοποιήσουν μόνο τις δικές τους ανάγκες, και όχι των σκύλων τους.
Τους χρησιμοποιούν μόνο ως προέκταση του εαυτού τους σε δημόσιες εμφανίσεις για να εισπράξουν το χειροκρότημα. Μπορεί, ακόμη, να αισθάνονται ότι δεν τους αξίζει να ικανοποιηθούν οι ανάγκες τους, με αποτέλεσμα να τα αφήνουν μόνα τους, όταν δεν τα χρειάζονται.
Οι απόντες, αδιάφοροι και ανεύθυνοι ιδιοκτήτες, όπως υπογραμμίζει ο ψυχολόγος, δεν έχουν ως προτεραιότητα τα κατοικίδιά τους και τη συντροφιά τους. Έτσι, οι σκύλοι αυτοί αναγκάζονται να μένουν μόνοι τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Εν κατακλείδι ο κ. Κόρακας υπογραμμίζει: «Είναι ιδιαίτερα σημαντικό, να είμαστε υπεύθυνοι όταν έχουμε ένα κατοικίδιο. Τα κατοικίδιά μας δεν μπορούν να μιλήσουν. Γι’ αυτό αναλαμβάνουμε την ευθύνη, ως ιδιοκτήτες, να τα υπερασπιστούμε. Να τους παρέχουμε την υποστήριξη και τους πόρους που χρειάζονται για να ζήσουν υγιείς, ευτυχισμένες ζωές. Η παροχή αυτής της υποστήριξης ξεκινά ακόμη και πριν φέρουμε ένα σκυλάκι στο σπίτι. Επομένως, αποφεύγουμε τις παρορμητικές κινήσεις όταν αποφασίσουμε να υιοθετήσουμε ένα κατοικίδιο».
Ο ψυχολόγος, Δημήτρης Κόρακας
*Ο κ. Δημήτρης Κόρακας είναι κάτοχος πτυχίου Χημείας και διδακτορικού διπλώματος στα ψυχοφάρμακα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Επίσης, είναι πτυχιούχος ψυχολόγος του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και διαθέτει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην Εκπαιδευτική Ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφος.
Είναι σχολικός σύμβουλος καθηγητών σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Ζει στα Γιάννενα.
