Η αναγνώριση της κρατικής υπόστασης της Παλαιστίνης από την Ιρλανδία, τη Νορβηγία και την Ισπανία, οι οποίες ανακοίνωσαν πως θα προβούν επισήμως στη συγκεκριμένη ενέργεια στις 28 Μαΐου μειώνει πλέον ακόμα περισσότερο το χάσμα των χωρών που αναγνωρίζουν το κράτος του Ισραήλ, αλλά όχι παλαιστινιακό κράτος.
Συγκεκριμένα μετά την ανακοίνωση των τριών ευρωπαϊκών χωρών, η διαφορά μειώνεται σε λιγότερες από 20 χώρες, καθώς μόλις επικυρωθεί κι επίσημα η απόφαση θα ανεβάσει τον συνολικό αριθμό των κρατών μελών του ΟΗΕ που αναγνωρίζουν ένα παλαιστινιακό κράτος σε 146 από τα 193.
Από την άλλη πλευρά το Ισραήλ αναγνωρίζουν 165 κράτη μέλη του ΟΗΕ, με πιο πρόσφατα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Σουδάν και το Μαρόκο, τα οποία εγκαθίδρυσαν σχέσεις με το Τελ Αβίβ στο πλαίσιο των συμφωνιών Αβραάμ που υποστηρίχθηκαν από τις ΗΠΑ στα τέλη του 2020.
Και οι τρεις χώρες έχουν πλήρεις διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ, ενώ δεν υπήρξαν ενδείξεις από την πλευρά τους ότι σχεδιάζουν να υποβαθμίσουν τη σχέση τους με το Ισραήλ και τα περισσότερα κράτη μέλη του ΟΗΕ αναγνωρίζουν τόσο την ισραηλινή όσο και την παλαιστινιακή κρατική υπόσταση.
Ωστόσο, υπήρξε αντίδραση από το Ισραήλ, καθώς ο υπουργός Εξωτερικών, Ίσραελ Κατζ, ανακοίνωσε όπως αναφέρει το Newsweek την απόσυρση των πρεσβευτών της χώρας από την Ιρλανδία και τη Νορβηγία «για διαβουλεύσεις» και απείλησε με παρόμοιες «σοβαρές συνέπειες» την Ισπανία αν προχωρήσει στη δική της απόφαση.
Η κίνηση των τριών ευρωπαϊκών χωρών δείχνει την τάση και τη δυναμική που αναπτύσσεται στην Ευρώπη προς μία τέτοια κατεύθυνση από την έναρξη του πολέμου στη Γάζα, καθώς υπάρχουν αναφορές και για άλλα κράτη, όπως το Βέλγιο, η Μάλτα και η Σλοβενία, που δείχνουν ότι μπορεί να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
Οι περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής και της Ασίας αναγνωρίζουν την παλαιστινιακή κρατική υπόσταση. Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και πολλά κράτη της Δυτικής Ευρώπης δεν το κάνουν.
Οι χώρες που αναγνώρισαν φέτος την Παλαιστίνη είναι οι Μπαχάμες, το Τρινιντάντ και Τομπάγκο, η Τζαμάικα και τα Μπαρμπάντος.
Οι χώρες που αναγνωρίζουν παλαιστινιακό κράτος (Πηγή: Newsweek)
Στην τελευταία ψηφοφορία που τέθηκε ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ νωρίτερα αυτό το μήνα, το ψήφισμα που έδινε μία σειρά από δικαιώματα στο πλαίσιο της γενικής συνέλευσης στην Παλαιστίνη, συγκέντρωσε την υποστήριξη των 143 κρατών, ενώ εννέα χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και του Ισραήλ, αντιτάχθηκαν και 25 απείχαν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι περισσότερες από δώδεκα χώρες που δεν αναγνωρίζουν την παλαιστινιακή κρατική υπόσταση, όπως η Αυστραλία, η Γαλλία και η Ιαπωνία, υποστήριξαν το μέτρο, ενώ άλλες που ήδη αναγνωρίζουν την παλαιστινιακή κρατική υπόσταση, όπως η Βουλγαρία, η Σουηδία και η Ουκρανία, επέλεξαν να απέχουν ή, στις περιπτώσεις της Αργεντινής, της Τσεχίας, της Ουγγαρίας και της Παπούα Νέας Γουινέας, να ψηφίσουν κατά.
Οι ΗΠΑ ήταν το μοναδικό μόνιμο μέλος που ψήφισε κατά της κίνησης αυτής σε προηγούμενη ψηφοφορία στο 15μελές Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ τον περασμένο μήνα, χρησιμοποιώντας το βέτο τους για να εμποδίσουν τη διαδικασία της παλαιστινιακής κρατικής υπόστασης να προχωρήσει σε διεθνές επίπεδο.
Η πίεση έχει επίσης αυξηθεί κατά του Ισραήλ για τις ανθρωπιστικές επιπτώσεις του πολέμου στη Γάζα και τουλάχιστον εννέα έθνη έχουν αποσύρει τους πρεσβευτές τους από το Ισραήλ, έχουν μειώσει τις σχέσεις τους ή έχουν διακόψει τους δεσμούς τους εντελώς.
Όπως αναφέρει το Al Jazeera, η πρώτη συμφωνία του Όσλο υπογράφηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1993. Η συμφωνία μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων ηγετών είχε σαν αποτέλεσμα την κάθε πλευρά να αναγνωρίζει την άλλη για πρώτη φορά.
Και οι δύο πλευρές δεσμεύτηκαν επίσης να τερματίσουν τη σύγκρουση που διήρκεσε δεκαετίες. Μια δεύτερη συμφωνία υπογράφηκε τον Σεπτέμβριο του 1995. Οι συμφωνίες του Όσλο υποτίθεται ότι θα έφερναν την αυτοδιάθεση των Παλαιστινίων με τη μορφή ενός παλαιστινιακού κράτους δίπλα στο Ισραήλ.
Παλαιστίνιος πρόσφυγας κρατά τη σημαία της Παλαιστίνης κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας στη Μαδρίτη, Ισπανία, 21 Ιουλίου 2015 (Πηγή: REUTERS/Juan Medina)
Σύμφωνα με τις συμφωνίες του Όσλο, μέχρι τις 4 Μαΐου 1999, υποτίθεται ότι θα υπήρχε μια ανεξάρτητη Παλαιστίνη. Ωστόσο, το 2000 σηματοδότησε την έναρξη της δεύτερης Ιντιφάντα.
Το 2011, παρά την αποτυχία της Παλαιστίνης να ενταχθεί στον ΟΗΕ μετά από εκστρατεία για πλήρη ένταξη, η UNESCO χορήγησε στους Παλαιστίνιους πλήρη ένταξη στον πολιτιστικό οργανισμό του ΟΗΕ, οδηγώντας τις ΗΠΑ στην αποδέσμευση του οργανισμού. Το 2012, η Γενική Συνέλευση ψήφισε υπέρ της αλλαγής του καθεστώτος της Παλαιστίνης σε «κράτος παρατηρητή μη μέλος» και το 2015, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο αναγνώρισε την Παλαιστίνη ως μέρος.
Το 2014, η Σουηδία έγινε η πρώτη χώρα της Δυτικής Ευρώπης που αναγνώρισε την Παλαιστίνη.
Αυτές είναι οι χώρες που αναγνώρισαν την Παλαιστίνη τα προηγούμενα 12 χρόνια:
Οι χώρες που αναγνώρισαν την Παλαιστίνη κατά την πρώτη δεκαετία του αιώνα μας:
Ακολουθούν τα έθνη που αναγνώρισαν την Παλαιστίνη κατά την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα:
1998: Μαλάουι
1995: Νότια Αφρική, Κιργιστάν
1994: Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Παπούα Νέα Γουινέα
1992: Καζακστάν, Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Γεωργία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη
1991: Εσβατίνι1
989:Ρουάντα, Αιθιοπία, Ιράν, Μπενίν, Κένυα, Ισημερινή Γουινέα, Βανουάτου, Φιλιππίνες
Στις 15 Νοεμβρίου 1988, στα πρώτα χρόνια της πρώτης Ιντιφάντα, ο Γιασέρ Αραφάτ, πρόεδρος της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, ανακήρυξε την Παλαιστίνη ως ανεξάρτητο κράτος με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ.
Η Αλγερία έγινε η πρώτη χώρα που αναγνώρισε επίσημα την Παλαιστίνη.Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες που αναγνώρισαν την Παλαιστίνη το έκαναν ως μέρος του πρώην σοβιετικού μπλοκ.
1988: Λιβύη, Μαλαισία, Μαυριτανία, Μαρόκο, Σομαλία, Τυνησία, Τουρκία, Υεμένη, Αφγανιστάν, Μπαγκλαντές, Κούβα, Ιορδανία, Μαδαγασκάρη, Μάλτα, Νικαράγουα, Πακιστάν, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σερβία, Ζάμπια, Αλβανία, Μπρουνέι, Τζιμπουτί, Μαυρίκιος, Σουδάν, Κύπρος, Τσεχική Δημοκρατία, Σλοβακία, Αίγυπτος, Γκάμπια, Ινδία, Νιγηρία, Σεϋχέλλες, Σρι Λάνκα, Ναμίμπια, Ρωσία, Λευκορωσία, Ουκρανία, Βιετνάμ, Κίνα, Μπουρκίνα Φάσο, Κομόρες, Γουινέα, Γουινέα-Μπισάου, Καμπότζη, Μάλι, Μογγολία, Σενεγάλη, Ουγγαρία, Πράσινο Ακρωτήριο, Βόρεια Κορέα, Νίγηρας, Ρουμανία, Τανζανία, Βουλγαρία, Μαλδίβες, Γκάνα, Τόγκο, Ζιμπάμπουε, Τσαντ, Λάος, Σιέρα Λεόνε, Ουγκάντα, Δημοκρατία του Κονγκό, Αγκόλα, Μοζαμβίκη, Σάο Τομέ και Πρίνσιπε, Γκαμπόν, Ομάν, Πολωνία, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Μποτσουάνα, Νεπάλ, Μπουρούντι, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Μπουτάν, Δυτική Σαχάρα.
