Μπορεί το προεκλογικό κλίμα να είναι υποτονικό. Αλλά αν προσέξει κανείς γύρω θα δει ότι, όσο πλησιάζουμε στην Κυριακή των ευρωεκλογών, στην κριτική προς την κυβέρνηση συγκλίνουν με κοινές ή περίπου κοινές θέσεις αλλοπρόσαλλες δυνάμεις – μαζί με τον Κασσελάκη και τον Ανδρουλάκη, συμπλέει όλη η Αριστερά και η Ακροδεξιά. Μάλιστα ελλείψει κάποιας σκανδαλολογίας ή κάποιας ηθικής κατηγορίας κατά της κυβέρνησης, έχει επιστρατευτεί η κατηγορία της ενδοτικότητας, η καραμέλα της εθνικιστικής αναδίπλωσης και της ρητορικής της.
Για να καλλιεργηθεί εθνικιστική ρητορική, όμως, πρέπει να υπάρχουν εκτός από εμάς και οι άλλοι. Οι άλλοι, εν προκειμένω, είναι πολλοί. Και όλοι είναι εχθροί.
Είναι ο Ράμα της Αλβανίας, που θα θέλαμε να μην μπορεί να μιλήσει στους ομοεθνείς του στη χώρα μας, επειδή έχουμε μάθει ότι οι Αλβανοί είναι για να κάνουν τις δουλειές.
Του Κώστα Σκλαβενίτη
Είναι η Βόρεια Μακεδονία, που κάποιοι σιγά σιγά, απαντώντας στην εκλογική νίκη των εθνικιστών της γείτονος, επαναφέρουν την αντιπαλότητα των αντιμακεδονικών συλλαλητηρίων, λες και είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας η αποσταθεροποίηση της χώρας, ο κλυδωνισμός της στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και η αναστολή των διαδικασιών ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Είναι, φυσικά, η Τουρκία, με αποτέλεσμα να θεωρείται περίπου προδοσία η προσπάθεια για νηνεμία στις σχέσεις μας μαζί της. Οχι, είναι κακό πράγμα η συνεννόηση – πρέπει να είμαστε συνέχεια με το όπλο παρά πόδα.
Ακόμα και η Γιουροβίζιον είναι εχθρά μας, επειδή δεν υπηρετεί τις αθάνατες παραδόσεις μας και υποκύπτει σε διάφορες πιο διεθνικές και χειραφετημένες εκδοχές του κιτς, που υποσκάπτουν την εγχώρια μυστακοφόρα μοναδικότητα τού «εμείς οι Βλάχοι όπως λάχει».
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Χθες, ας πούμε, η «Εφημερίδα των Συντακτών» κατήγγελλε την κυβέρνηση ότι στέλνει κοντέινερ με όπλα στην Ουκρανία, διοχετεύοντας μια κατασκευασμένη είδηση η οποία διαψεύστηκε. Τα ύστερα του κόσμου. Αντί η αντιδογματική Αριστερά να διεκδικεί από το ελληνικό κράτος να βοηθήσει την Ουκρανία, που λόγω της καθυστέρησης βοήθειας από την Αμερική εξαιτίας των προσκομμάτων που έβαλε ο τραμπισμός, στήνει έναν μπαμπούλα δήθεν ειρηνοφιλίας και ουδετερότητας, που επιτρέπει στον στρατό του Πούτιν να κάνει παρέλαση.
Αν συνυπολογίσουμε και την επιθετική στήριξη της Χαμάς ως δήθεν στήριξη της Παλαιστίνης και την επιθυμία εξαφάνισης δήθεν των σιωνιστών και της πολιτικής Νετανιάχου, στην πραγματικότητα του Ισραήλ, κατανοεί κανείς το πλαίσιο στο οποίο κινείται η αντιπολίτευση.
Είναι ένα πλαίσιο ιστορικά γνωστό που ανασύρει τα πιο κουρασμένα στερεότυπα, τα οποία κατά καιρούς μας έχουν ταλαιπωρήσει τη ζωή και την εθνική αξιοπρέπεια. Είναι η πολιτική υποστήριξης των υποκινούμενων από την ΕΣΣΔ κινημάτων ειρήνης. Η πολιτική επένδυση στους διάφορους εχθρούς της Τουρκίας που πιστεύαμε ότι θα καθαρίσουν για μας. Η στήριξη του Μιλόσεβιτς όταν αιματοκύλησε τη Βοσνία. Η επένδυση στον Χριστόδουλο «για να μη μας κάνουν κιμάααα» οι Δυτικοί. Η λατρεία του αντισυστήματος και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που θα έσκιζαν τα μνημόνια και θα ανάγκαζαν τους Ευρωπαίους να μας πληρώνουν για να τους κοροϊδεύουμε.
Στην ουσία, δηλαδή, το φαιοκόκκινο μέτωπο ανασυγκροτήθηκε και, πολιτικά, ενώνει υποδορίως όλη την αντιπολίτευση (τη χωρίζουν, όμως, οι ξεχωριστές βλέψεις για την εξουσία ή την εκπροσώπηση).
Θα κάνω μια πρόβλεψη: όσο το φαιοκόκκινο μέτωπο πυκνώνει τις επιθέσεις του, τόσο συσπειρώνεται η κυβερνητική πλειοψηφία. Κυριακή, κοντή γιορτή.
ΥΓ. Το εμιράτο που εκπροσωπείται στην Εκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης ονομάζεται Σάρτζα και όχι Σαρία, με διορθώνει ο Δημήτριος Παπαλάμπρου, και άλλοι αναγνώστες. Υιοθετώ τη διόρθωση – και εμμένω στο πνεύμα του σχολίου.
Αμέσως απάντησε ο υπουργός Παιδείας, Κυριάκος Πιερρακάκης, στο κύριο θέμα της χθεσινής σελίδας το σχετικό με το άγαλμα του Γρηγορίου Ε, που πολύ καιρό είναι ακρωτηριασμένο και βανδαλισμένο, μπροστά από την είσοδο του Πανεπιστημίου, στο κέντρο της Αθήνας.
Σύμφωνα με τον υπουργό, έχει κινηθεί αρκετό καιρό η διαδικασία της αποκατάστασης του αγάλματος. Το υπουργείο έχει ήδη κάνει διαγωνισμό και έχει ανατεθεί το έργο στον πιο διάσημο γλύπτη της χώρας, τον Πραξιτέλη Τζανουλίνο.
Ο Κυριάκος Πιερρακάκης επισημαίνει ότι δεν είναι εύκολο το έργο επειδή, σημειώνει, «δεν μπορούμε να βάλουμε πάλι ένα υλικό το οποίο θα ξανακλέψουν». Σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα, το έργο θα είναι έτοιμο σε ένα μήνα, έχει μάλιστα ζητηθεί με επιστολή του πρύτανη και η αρωγή του υπουργείου Πολιτισμού. Ο υπουργός Παιδείας προσθέτει ότι το σύστημα ευαισθητοποιήθηκε από το προηγούμενο δημοσίευμα, απλώς οι υπηρεσίες κινήθηκαν χωρίς να δημοσιοποιηθούν οι ενέργειές τους. Νομίζω ότι είναι η καλύτερη εξέλιξη.
Χαίρομαι πολύ που το υπουργείο και το πανεπιστήμιο δείχνουν την ευαισθησία τους.
