Η προσπάθεια μιας μικρής ομάδας φοιτητών να ξεκινήσουν κατάληψη στη Νομική Σχολή Αθηνών, με αιτήματα ανάλογα των καταλήψεων σε αμερικανικά πανεπιστήμια, ήταν βέβαιο ότι θα ναυαγούσε. Το λεγόμενο φοιτητικό κίνημα ουσιαστικά ρεζιλεύτηκε με τις κινητοποιήσεις του κατά του νόμου Πιερρακάκη, που περιλαμβάνει και τη δυνατότητα ίδρυσης παραρτημάτων ιδιωτικών ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Και ρεζιλεύτηκε επειδή κράτησε ομήρους για πολύ καιρό τους φοιτητές, ανάγκασε πολλούς να χάσουν εξετάσεις και έπληξε φοιτητές στο πτυχίο, ουσιαστικά χωρίς να φέρει κανένα αποτέλεσμα. Δεν είχε καν την ευτυχία να κατασταλεί κάποια από τις κινητοποιήσεις τους, αφού ήταν ορθή, όπως αποδεικνύεται, η εκτίμηση και του υπουργείου Παιδείας και του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ότι οι κινητοποιήσεις είναι μικρές, υποστηρίζονται από τους συνήθεις μηχανισμούς και μάλλον εντείνουν την αντιπαλότητα με τη συντριπτική πλειονότητα των φοιτητών που τους ενδιαφέρουν τα μαθήματα και όχι η επαναστατική γυμναστική.
Το ότι ναυάγησε απροσδόκητα γρήγορα, μερικές ώρες από την εκδήλωσή του, με επέμβαση της αστυνομίας, τους μόνους που εξέπληξε είναι οι πρωτεργάτες αυτής της κινητοποίησης, όσους είχαν πειστεί από διάφορες φωνές που εκτιμούν ότι μπορούν να φέρουν και στην Ελλάδα το κλίμα που κινητοποιεί πολλούς αμερικανούς φοιτητές. Το κράτος, προφανώς, εκτίμησε ότι τέτοιου τύπου διαμαρτυρίες καλό είναι να τις εμποδίσει πριν αποκτήσουν μιμητές – και έδρασε αναλόγως.
Αλλ’ η σύλληψη 28 από τους καταληψίες, οι οποίοι προφανώς έδρασαν αυτοβούλως, χωρίς τη νομιμοποίηση κάποιας συνέλευσης, είχε μια έκπληξη. Ανάμεσά τους, οι 9 από το εξωτερικό, βρέθηκαν στο προαύλιο της Νομικής Αθηνών μη όντες φοιτητές της σχολής ούτε καν φοιτητές. Ούτε καν Ελληνες. Ηρθαν στην Ελλάδα από χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και μπήκαν στη σχολή, χωρίς να εκπροσωπούν κανέναν και τίποτα πλην του εαυτού τους. Στην ουσία, δηλαδή, ήταν τμήμα ενός ειδικού τουριστικού ρεύματος που εκδράμει από τη μια χώρα στην άλλη για να συμμετάσχει σε φασαρίες, για να ανεβάσει αδρεναλίνη και να ζήσει τη φαντασίωση της επαναστατικής διαδικασίας. Η Ελλάδα ήταν δημοφιλής σε αυτού του τύπου τους τουρίστες, επειδή στο παρελθόν η συμμετοχή σε επαναστατικές καταλήψεις, ακόμα και σε επαναστατικά έκτροπα ήταν τζάμπα. Δεν είχαν συνέπειες.
Χθες, όμως, το κράτος θυμήθηκε ότι υπάρχουν νόμοι και αποφάσισε, επιτέλους, να δείξει ότι μπορεί να τους εφαρμόσει. Και αφού η αστυνομία άσκησε διώξεις για διατάραξη οικιακής ειρήνης, ενώ κατά περίπτωση και για απείθεια και φθορές, τύλιξε τους εννέα επαναστάτες τουρίστες σε μια κόλλα χαρτί, μια κόλλα που διέτασσε την απέλασή τους. Τι κράτος είναι αυτό, δεν σκέφτηκε ότι θα πληγεί ο ελληνικός τουρισμός;
Η χθεσινή επέμβαση της αστυνομίας στη Νομική είναι ιστορική, ασχέτως του λόγου και των συνθημάτων που υποκίνησαν τους καταληψίες: η ελληνική πολιτεία αποφασίζει να εφαρμόσει τον νόμο. Με μια δήλωση αυτονόητη: ότι το πανεπιστήμιο δεν είναι πεδίο αυθαιρεσίας για κάθε αυτόκλητο επαναστάτη, ότι υπάρχουν νόμοι κι ότι η πολιτεία έχει τον μηχανισμό να τους εφαρμόσει.
