Ιερά τέρατα του δυτικού κινηματογράφου όπως οι Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Κερκ Ντάγκλας, Τζακ Νίκολσον, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Μάικλ Κέιν, Άντονι Χόπκινς, Τζέρεμι Άιρονς, Αλέν Ντελόν, Φράνσις Κόπολα, Ελία Καζάν και άλλοι έχουν παραδεχθεί δημόσια ότι ο Μάρλον Μπράντο υπήρξε ο μεγαλύτερος ηθοποιός του κινηματογράφου.
Ο Μάρλον Μπράντο ήταν από τους θιασώτες της μεθόδου Stanislavski η οποία βοηθά τους ηθοποιούς να συνδεθούν συναισθηματικά με τον χαρακτήρα που υποδεύονται. Ήταν μάλιστα από τους πρώτους που υιοέθησαν τη μέθοδο στο Χόλιγουντ ανοίγοντας νέους ορίζοντες για πολλούς ηθοποιούς που διακρίθηκαν.
Η υποκριτική του μεγαλοφυϊα είχε παρατηρηθεί από νωρίς από την δασκάλα του ηθοποιό Στέλα Άντλερ. Κάποτε η Άντλερ είχε δώσει οδηγίες στην τάξη να συμπεριφέρονται σαν κοτόπουλα, προσθέτοντας ότι μια πυρηνική βόμβα επρόκειτο να πέσει πάνω τους.
Ενώ οι περισσότεροι άρχισαν να τρέχουν σαν τρελοί αριστερά και δεξιά, ο Μπράντο κάθισε ήρεμα και προσποιήθηκε ότι γέννησε ένα αυγό. Όταν η Άντλερ τον ρώτησε γιατί αντέδρασε έτσι απάντησε: «[Μα] είμαι ένα κοτόπουλο — τι ξέρω για τις βόμβες;».
O Μπράντο με τον Ελία Καζάν το 1951 (SNAP)
Έκτοτε στην καριέρα του θα «γεννούσε» για τον εαυτό του δύοΌσκαρ Α ανδρικού ρόλου για τίς ερμηνείες του στις ταινίες «Το λιμάνι της Αγωνίας » του σκηνοθέτη Ελία Καζάν (1955) και «ο Νονός» του σκηνοθέτη Φράνσις Φορντ Κόπολα(1973), ένα βραβείο φεστιβάλ Καννών και τρία διαδοχικά Βρετανικά βραβεία Bafta.
Όλα αυτά μάλιστα ενώ δεν δίστασε να τα βάλει με το κατεστημένο του Χόλιγουντ, το οποίο όπως πίστευε ακράδαντα ήλεγχαν οι Εβραίοι, δίχως να είναι αντισημίτης.
Ποια ήταν λοιπόν η αντίδραση του κορυφαίου Αμερικανού ηθοποιού σε όλον αυτόν τον συσσωρευμένο πλούτο διακρίσεων;
Ήταν μια από τις ερωτήσεις που το έκανε η δημοσιογράφος Κόνι Τσανγκ στην εκπομπή της «Saturday Night with Connie Chung» τον Σεπτέμβριο του 1989.
«Δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι θεωρείσαι ο σπουδαιότερος ηθοποιός που πέρασε;» είπε η δημοσιογράφος.
Η πρώτη απόκριση του βραβευμένου με όσκαρ ηθοποιού ήταν για τον σκύλο του!
«Ο σκύλος μου Τιμ είναι ο σπουδαιότερος ηθοποιός όχι εγώ, υποκρίνεται ότι με αγαπάει, [επειδή] θέλει κάτι να φάει».
Αμέσως η δημοσιογράφος επέμενε, «όχι είναι αλήθεια».
«Χμμ ποια είναι η διαφορά;» είχε πει ο Μπράντο.
«Βλέπετε αυτό είναι κομμάτι της αρρώστιας στην Αμερική, ότι πρέπει να σκεφτείς με όρους “ποιος κερδίζει”, “ποιος χάνει”, “ποιος είναι καλός”, “ποιος είναι κακός”, “ποιος είναι ο καλύτερος”.
Το πρόβλημα, για εκείνον, στην αμερικανική κοινωνία ήταν πως «Πάντα σκεφτόμαστε με αυτούς τους όρους, τους ακραίους όρους. Δεν μου αρέσει να σκέφτομαι έτσι».
Ο Μπράντο πίστευε ότι «ο καθένας έχει την δική του αξία με διαφορετικό τρόπο. Και εμένα δεν μου αρέσει να σκέφτομαι ποιος είναι ο καλύτερος σε αυτό… ποιο είναι το νόημα;».
