Είναι ένα είδος αμυντικού μηχανισμού, λένε οι επιστήμονες, κάτι σαν το μελάνι που εκτοξεύουν τα χταπόδια για να θολώσουν τα νερά.
Σε αυτή την περίπτωση, τα νερά θόλωσαν από τα υδαρή κόπρανα ενός κοπαδιού φυσητήρων που δεχόταν επίθεση από όρκες έξω από τη Δυτική Αυστραλία.
«Λέγεται αμυντική αφόδευση» είπε στο ABC News η Τζίνα Τάκερ, θαλάσσια βιολόγος που έτυχε να παρατηρήσει το ασυνήθιστο περιστατικό στο Μπρέμερ Κάνιον, μια περιοχή όπου συρρέουν τουρίστες για να θαυμάσουν τα κήτη.
Η Τάκερ βρισκόταν σε μια τουριστική βάρκα όταν οι φυσητήρες σχημάτισαν έναν κύκλο, με το κεφάλι προς το κέντρο και τις ουρές προς τα έξω, για να απωθήσουν τις πεινασμένες όρκες.
Όταν μια καφεκόκκινη κηλίδα εμφανίστηκε ξαφνικά στην επιφάνεια του νερού, όλοι νόμισαν ότι επρόκειτο για αίμα.
«Όλοι στη βάρκα σταμάτησαν να μιλούν και σοβαρεύτηκαν επειδή νομίζαμε ότι [οι όρκες] είχαν επιτεθεί σε έναν νεαρό φυσητήρα» είπε η Τάκερ.
«Τότε όμως οι φάλαινες-δολοφόνοι άρχισαν ξαφνικά να απομακρύνονται».
Φυσητήρας αφοδεύει δίπλα σε άτυχο δύτη (εικόνα αρχείου: Caters)
Η βιολόγος και οι συνεργάτες της δεν κατάλαβαν τι ακριβώς είχε συμβεί μέχρι που επέστρεψαν στο εργαστήριο και ξαναείδαν το βίντεο του περιστατικού. Συνειδητοποίησαν τότε ότι δεν επρόκειτο για αίμα αλλά για ένα «σύννεφο διάρροιας», όπως το περιέγραψε η ερευνήτρια.
«Επειδή οι φυσητήρες τρέφονται κυρίως με καλαμάρια, τα κακά τους έχουν κοκκινωπό χρώμα» σχολίασε η Τάκερ. Το κόλπο «φαίνεται ότι δούλεψε σε αυτή την περίπτωση» είπε.
Όπως εξήγησε, οι φυσητήρες μπορούν να αφοδεύουν κατά βούληση και μετά κουνούν τις ουρές τους πάνω-κάτω για να σπρώξουν τη διάρροια προς τον εχθρό.
Δεδομένου πάντως ότι αυτή η συμπεριφορά δεν έχει παρατηρηθεί στο παρελθόν, η αφόδευση δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι ήταν ατύχημα.
Μέχρι σήμερα εξάλλου έχουν καταγραφεί ελάχιστες τέτοιες επιθέσεις εναντίον φυσητήρων, οι οποίοι είναι πολύ πιο μεγαλόσωμοι από τις όρκες.
Στην ίδια περιοχή του Μρέμερ Κάνιον έχει σημειωθεί πάντως το μόνο γνωστό περιστατικό στο οποίο όρκες επιτίθενται σε γαλάζια φάλαινα.
