Μυστήριο καλύπτει την ξαφνική εμφάνιση του ναυαγίου ενός πλοίου-φαντάσματος που εντοπίστηκε στις ακτές μίας παράκτιας κοινότητας στο Νιουφάουντλαντ του Καναδά και το οποίο πιστεύεται ότι χρονολογείται από τον 19ο αιώνα.
Την εντυπωσιακή ανακάλυψη έκανε ένας κάτοικος της περιοχής, ο Γκόρντον Μπλάκμορ, ο οποίος ενώ κυνηγούσε θαλασσοπούλια στις αμμώδεις ακτές του Κέιπ Ρέι, εντόπισε μια σκοτεινή σκιά κάτω από τα θολά νερά, η οποία δεν υπήρχε όταν είχε επισκεφτεί ξανά το σημείο μερικές ημέρες νωρίτερα.
Ο 21χρονος μίλησε στο CBC του Καναδά και εμφανίστηκε ενθουσιασμένος με την ανακάλυψή που έκανε: «Είναι εκπληκτικό, δεν υπάρχει άλλη λέξη γι’ αυτό. Είμαι απλά περίεργος αν μπορούν να δώσουν όνομα στο πλοίο, και πόσο παλιό είναι και αν χάθηκαν ψυχές σε αυτό».
Έτρεξε πίσω στο σπίτι της οικογένειας, φωνάζοντας για την ανακάλυψη, δήλωσε η μητέρα του, η οποία μόλις έφυγε η παλίρροια, φόρεσε το μπουφάν της και ξεκίνησε να το δει η ίδια.
Το Κέιπ Ρέι, μια κοινότητα 350 κατοίκων στη νοτιοδυτική ακτή του Νιουφάουντλαντ, αποτελούσε μέρος μιας διαδρομής με μεγάλη κυκλοφορία πριν από αιώνες και το ναυάγιο θα μπορούσε να προέρχεται από οπουδήποτε. Επίσης μοιράζεται μια κοινή ιστορία με ένα νησί γνωστό ως «ο Βράχος», που αποτελεί τάφο για τουλάχιστον οκτώ πλοία που έπεσαν θύματα εχθρικών καιρικών συνθηκών, κακής πλοήγησης ή απλής ατυχίας και ναυάγησαν.
Ο Νιλ Μπέρτζες, πρόεδρος της Εταιρείας Διατήρησης Ναυαγίων του Νιουφάουντλαντ και Λαμπραντόρ, υποψιάζεται ότι το πλοίο εμφανίστηκε, εξαιτίας ενός συνδυασμού παράκτιας διάβρωσης και της δύναμης της τροπικής καταιγίδας Φιόνα, η οποία κατέστρεψε περίπου 100 σπίτια στην περιοχή και σφυροκόπησε τις ακτές.
Αν το πλοίο ήταν θαμμένο, η τροπική καταιγίδα μπορεί να το απομάκρυνε από τον αμμώδη τάφο του και κάθε επόμενη καταιγίδα θα το μετέφερε περισσότερο, εκτίμησε ο Μπέρτζες. Οι φωτογραφίες του ναυαγίου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – ένας σωρός από βρεγμένα ξύλινα δοκάρια και σανίδες – έδωσαν κάποιες ενδείξεις για την προέλευση του πλοίου. Οι ξύλινοι πείροι και τα χάλκινα μανταλάκια χρησιμοποιούνταν συνήθως τη δεκαετία του 1800. Και το μέγεθος – τουλάχιστον 24 μέτρα – υποδηλώνει ότι το σκάφος ήταν μεγαλύτερο από μια σκούνα.
«Ήταν ένα αρκετά σημαντικό ιστιοφόρο, μεγαλύτερο από μια σκούνα, νομίζω», δήλωσε ο Μπέρτζες, προσθέτοντας ότι αν ήταν κατασκευασμένο από δρυ, δεν κατασκευάστηκε στη Βόρεια Αμερική.
Ο βυθός γύρω από το Νιουφάουντλαντ είναι γεμάτος με «χιλιάδες» ναυάγια και βγαίνουν στην επιφάνεια από καιρό σε καιρό, είπε. Αλλά αυτό δεν κάνει το ναυάγιο του Κέιπ Ρέι λιγότερο συναρπαστικό. «Αυτό είναι τέλειο. Πρόκειται για ένα σπουδαίο, σπουδαίο γεγονός», είπε ο Μπέρτζες.
Αυτό όμως που κάνει την τελευταία ανακάλυψη μοναδική είναι η ανεξήγητη φύση της ξαφνικής εμφάνισης του ναυαγίου. Ο ίδιος ελπίζει ότι θα μπορέσουν να προσδιορίσουν την ιστορία του πλοίου και ίσως ακόμη και να εκθέσουν μέρος της στο μουσείο στον φάρο του Κέιπ Ρέι, ο οποίος είναι μια ομοσπονδιακά αναγνωρισμένη δομή πολιτιστικής κληρονομιάς. Ο πρώτος φάρος στην τοποθεσία αυτή χτίστηκε το 1871 για να καθοδηγεί τα πλοία από όλο τον κόσμο στο στενό Κάμποτ.
Η επαρχιακή κυβέρνηση έστειλε μια ομάδα να επισκεφθεί το ναυάγιο, με την ελπίδα να εντοπίσει και ενδεχομένως να διατηρήσει ό,τι έχει απομείνει από το πλοίο. Αλλά οι ίδιες παλίρροιες και ο καιρός που καθορίζουν εδώ και καιρό την τύχη ενός πλοίου θα υπαγορεύσουν και το πόσο σύντομα θα μπορέσουν οι ειδικοί να επισκεφθούν την περιοχή.
Οι ντόπιοι εξέφρασαν την ανησυχία ότι τα ισχυρά κύματα θα μπορούσαν να τραβήξουν το ναυάγιο πίσω στα βάθη. Και ενώ οι αξιωματούχοι έχουν προειδοποιήσει τους κατοίκους να μην πειράξουν την περιοχή, άλλοι επισημαίνουν ότι η φύση θα μπορούσε επίσης να καταστρέψει το ναυάγιο ταχύτερα.
«Όλοι φαίνεται να ξεχνούν ότι κάποια χρόνια έχουμε θαλάσσιο πάγο εδώ», έγραψε ο Γουέιν Όσμοντ, κάτοικος του Κέιπ Ρέι. «Αν συμβεί αυτό, μέσα σε λίγες ώρες μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά στο ναυάγιο συνθλίβοντάς το από ό,τι ένας αιώνας ή και περισσότερο βυθισμένο σε βαθύτερα νερά». Η σελίδα της κοινότητας στο Facebook έχει μετατραπεί σε φόρουμ εικασιών και έρευνας για την πιθανή προέλευση του ναυαγίου, με τους κατοίκους της περιοχής να ψάχνουν σε παλιά αρχεία και οικογενειακές γνώσεις για μοιραία ταξίδια.
«Είναι ένα κομμάτι της ιστορίας μας που μόλις ξύπνησε. Κάποιοι απόγονοι θα εξακολουθούν να θέλουν να γνωρίζουν τα ονόματα και τα μέρη όπου οι πρόγονοί τους χάθηκαν στα παγωμένα νερά στα ανοικτά των ακτών μας. Θα ήταν καλό για όλους μας αν μπορούσαμε να προσφέρουμε κάποια ιστορία που γνωρίζουμε και έναν τόπο μνήμης. Τουλάχιστον ένα σημάδι», έγραψε η Ελίζαμπεθ Γκόβερ, κάτοικος της περιοχής. «Αυτή είναι η ιστορία μας. Ας την ανακαλύψουμε», κατέληξε.
