Ενα έντονο παρασκήνιο, με προβληματισμούς, μετρήσεις, αναλύσεις και εκτιμήσεις, πρέπει να αναζητηθεί στη χθεσινή ανακοίνωση του προέδρου Κυριάκου στο Υπουργικό Συμβούλιο, ότι οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου 2024 θα πραγματοποιηθούν «όπως παλιά», ήτοι με σταυρό προτίμησης και με ένα ψηφοδέλτιο για όλη την επικράτεια. Εκείνα τα ωραία που είχαν λεχθεί κατά το παρελθόν, ότι θα γίνει προσπάθεια να ανακοπεί το κύμα των celebrities που εντάσσεται στα ευρωψηφοδέλτια των κομμάτων, και πως θα γίνει προσπάθεια να υπάρξει πραγματική εκπροσώπηση της χώρας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου σιγά σιγά μετακομίζει το κέντρο λήψης των αποφάσεων για την Ευρώπη, πήγαν έναν υγιεινό περίπατο να πάρουν καθαρό αέρα και να μην επιστρέψουν ποτέ. Φαντάζομαι, θυμάστε πώς θα το έκαναν αυτό – με την κατάτμηση της χώρας σε πέντε ή επτά διοικητικές περιφέρειες. Δηλαδή θα είχαμε ευρωβουλευτή Κρήτης ή ευρωβουλευτή Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας. Τώρα αυτά τελείωσαν. Ενα ψηφοδέλτιο, πανελλαδικά, και όποιος εκλεγεί εκλέχτηκε.
Το σενάριο αυτό τάφηκε, εν κρυπτώ, λίγες μόνο ημέρες μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές, και ειδικότερα όταν εκείνο το 13-0 στις εθνικές εκλογές υπέρ της ΝουΔου έγινε 7-6 με το ζόρι. Τα έβαλαν κάτω τα πράγματα, τα μέτρησαν, τα ξαναμέτρησαν, πήρε ο Λιβάνιος, που τους τα αναλύει, στα χέρια του τις μετρήσεις και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε κανείς λόγος να μπουν σε περιπέτειες. Να χάσουν δηλαδή κάπου έδρες από την αντιπολίτευση.
Και χωρίς πολλά πολλά, με δεδομένο και το ότι οι ευρωεκλογές παραδοσιακά ευνοούν τη χαλαρή ψήφο, το έστειλαν για «βρούβες» το σχέδιο της κατάτμησης και επανήλθαν στα παλιά.
Παιδί μου, άμα έχεις το μαχαίρι, τρως και το πεπόνι, το έχουν περιγράψει άλλοι, πολύ σοφότεροι ημών και υμών…
Μια ωραία εικόνα γι΄ αυτούς που έμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ έδωσε η πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του κουτσουρεμένου ΣΥΡΙΖΑ και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας, όπως μου τη διηγήθηκε και εμένα, από πολύ μέσα, ο άνθρωπός μου στην Κουμουνδούρου.
Ο πρόεδρος Κασσελάκης, λέει, δεν κάθισε στη θέση του προέδρου, αλλά «μεταξύ» των μελών της Πολιτικής Γραμματείας. Κι όταν λέμε κάθισε δεν εννοούμε απλώς κάθισε, αλλά «χύθηκε» πάνω σε μια καρέκλα κι άκουγε τις τοποθετήσεις ορισμένων μελών της Πολιτικής Γραμματείας που περιέγραφαν ότι η κατάσταση δεν είναι και τίποτε σοβαρό, αλλά μπορεί άνετα να αναστραφεί, και μάλιστα σύντομα. Ο πρόεδρος, μου είπε ο δικός μου, δεν ήταν και σε τρελά κέφια, παρά κάθε τόσο κοίταζε το ρολόι, έριξε και μερικά χασμουρητά, κλασική ένδειξη ότι βαριόταν φρικτά, και με το που πήρε τον λόγο να μιλήσει ο Τεμπονέρας, σηκώθηκε, είπε ένα «φεύγω, έχω δουλειά» κι αποχώρησε, αφήνοντάς τους σύξυλους!
Στην αίθουσα έπεσε μια παγωμάρα, μετά άρχισαν τα μουρμουρητά και αφού διαμαρτυρήθηκε ο Τεμπονέρας για την απουσία του προέδρου, ρίχτηκε η πρόταση να μην ολοκληρώσει την ομιλία του, αλλά να περιμένουν μήπως ο πρόεδρος επιστρέψει. Το «έργο» να διαπιστώσει «έφυγε; Θα ξανάρθει; Και αν επιστρέψει, τι ώρα θα επιστρέψει;» ανέλαβε να φέρει εις πέρας ο Γ. Βασιλειάδης, ο αναπληρωτής γραμματέας του κόμματος, ο οποίος βγήκε από την αίθουσα, τον πήρε στο τηλέφωνο και του έπεσαν κι αυτουνού τα μούτρα, διότι ο πρόεδρος του είπε «δεν ξαναγυρίζω». Μπορεί να του είπε και κανένα «άσε με ήσυχο, σιγά να μην κάτσω να ακούσω την γκρίνια του Τεμπονέρα και των υπολοίπων», αλλά ο ωτακουστής, ο δικός μου, δεν κατάφερε να ακούσει.
Συμπέρασμα: ο πρόεδρος τους έχει για τον… άσε, δεν θα ολοκληρώσω γιατί τους έχει ο πρόεδρος Στέφανος όσους απέμειναν στην Πολιτική Γραμματεία…
Δεν τους λυπάμαι, αλήθεια. Εμειναν, υποτίθεται, για να μπορέσουν να συμμαζέψουν το μαγαζί και άλλοι, όπως ο μπαρμπ’-Αλέκος Φλαμπουράρης, ως το μάτι και το αφτί του προέδρου Αλέξη του βετεράνου, του απόμαχου, με αποστολή να έχουν από κοντά τον πρόεδρο Κασσελάκη. Ομως το παλικάρι φάνηκε να δικαιώνει, με τη μια δε, εκείνους όλους που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και που έλεγαν σε όλους τους τόνους πως δεν το ‘χει με την πολιτική και δεν το ‘χει και με την Αριστερά. Κι ότι δεν είναι και καλός χαρακτήρας – αλλιώς το έλεγαν, αλλά εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος να τα μεταφέρω όλα εδώ.
Ευτυχώς (..!) έσωσε την τιμή του οργάνου (έχει τιμή ένα όργανο, όπως αυτό της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ; Λογικά όχι, αλλά τέλος πάντων) ο Γιάννης Ραγκούσης, που είχε ζητήσει να μιλήσει, αλλά μπροστά σε αυτή τη συμπεριφορά είπε δεν θέλω να μιλήσω και μετά ακολούθησαν και μερικοί άλλοι, όπως ο Φλαμπουράρης, ο Θ. Θεοχαρόπουλος κ.λπ.
Η μεγάλη πλάκα είναι ότι έπειτα από όσα κοινολογήθηκαν (ή διέρρευσαν, βρε αδερφέ, από την προχθεσινή συνεδρίαση) ο πρόεδρος Κασσελάκης έδωσε εντολή να βγει διαρροή, σύμφωνα με την οποία αυτά είναι κακοήθειες και ότι είχε… ενημερώσει ότι θα αποχωρούσε. Φυσικά κανείς δεν άκουσε τίποτε σχετικά – ο πρόεδρος τους έκανε για άλλη μία φορά πλάκα.
Να δούμε πόσο θα συνεχιστεί αυτό. Και κυρίως, πώς θα συνεχιστεί.
Πάντως, πριν συμβούν αυτά τα υπέροχα, που δείχνουν το ατελείωτο μπάχαλο του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, είχε γίνει μια προσπάθεια αναστήλωσης ηθικού θα την ονόμαζα, κατά την οποία αναφέρθηκε στα μέλη της ΠΓ ότι «οι αποχωρήσεις δεν θα φτάσουν ούτε τα 3.000 μέλη». Και πως μελετώντας οι κομματικοί υπεύθυνοι τη «ροή των παραιτήσεων» (άρα οι παραιτήσεις δεν έχουν σταματήσει, συνεχίζονται…) εκτιμούν πως δύσκολα θα ξεπεραστεί ο αριθμός των 3.000 αποχωρησάντων από το κόμμα. Επίσης, στα «αισιόδοξα» που έγινε προσπάθεια να μεταφερθούν στα μέλη της ΠΓ να προστεθεί και το ότι στις περισσότερες Νομαρχιακές Επιτροπές του κόμματος οι αποχωρήσεις κατά μέσο όρο δεν φαίνεται να ξεπερνούν τις πέντε, οι οποίες ήταν μάλλον «εξαρχής αναμενόμενες». Ε, τότε γιατί ανησυχούν, αφού δεν υπάρχει πρόβλημα; Εγώ στη θέση τους θα πανηγύριζα…
Εξαιρετική είναι η απόφαση της κυβέρνησης για την επιστολική ψήφο, με την οποία θα μπορούν να μετέχουν στις εκλογές οι Ελληνες του εξωτερικού αλλά και όσοι ζουν ανάμεσά μας και δεν έχουν τη δυνατότητα για διάφορους λόγους να προσέλθουν στα εκλογικά τμήματα. Πρόκειται για πραγματική μεταρρύθμιση, η οποία λύνει ένα χρόνιο αίτημα του απόδημου Ελληνισμού και παράλληλα εκσυγχρονίζει και τον θεσμό του εκλέγειν, που ισχύει ακόμη στη χώρα. Αλλά έχω μια μικρή, τόση δα, απορία και θέλω να την εκθέσω: γιατί αυτό που θα γίνει τώρα, ώστε να ισχύσει για πρώτη φορά στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου 2024, δεν θα μπορούσε να θεσμοθετηθεί πριν από τις εκλογές του 2023 και να επιτρέπει στους απόδημους τη συμμετοχή στις εθνικές εκλογές με επιστολική ψήφο; Τι ήταν αυτό που εμπόδιζε την κυβέρνηση να ψηφίσει τη σχετική διάταξη στη Βουλή, η οποία θα λάμβανε και αυξημένη πλειοψηφία, διότι δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα υπήρχε κόμμα που θα την καταψήφιζε, πλην ίσως του «όχι σε όλα» ΚΚΕ; Και τι την εμποδίζει τώρα να επεκτείνει το δικαίωμα της συμμετοχής με επιστολική ψήφο στις εθνικές εκλογές; Διότι, ακούγοντας χθες τους υπουργούς Κεραμέως και Λιβάνιο, ειλικρινά δεν κατάλαβα την εξαίρεση των εθνικών εκλογών. Δικαιολογίες άκουσα. Οχι σοβαρά επιχειρήματα.
Γιατί όλα τα πράγματα σε αυτή τη χώρα πρέπει να γίνονται με διαφορά μιας φάσης;
Γιατί;
