Ηταν αλγεινή η χθεσινή εικόνα των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή. Συζητήσεις καφενείου, ατεκμηρίωτα επιχειρήματα, ύψωμα του χεριού. Υπάρχουν εύκολες καραμέλες, οπότε μπορούν όλοι να πιπιλάνε δήθεν επιχειρήματα: η ακρίβεια και τα όπλα που έστειλε η χώρα μας στην αμυνόμενη Ουκρανία. Προσωπικώς, όμως, με ενόχλησαν σφόδρα οι ομιλίες του Δημήτρη Κουτσούμπα, γραμματέα του ΚΚΕ. Όχι τόσο για τη διαστρέβλωση διά της οποίας ουσιαστικά στηρίζει τον Πούτιν. Ούτε για τη σταθερή συκοφάντηση εκ μέρους του των ελεύθερων δημοσιογράφων.
Αλλά για την αποσιώπηση ή τη σχετικοποίηση των εγκληματικών πτυχών της ιστορίας του ΚΚ Σοβιετικής Ενωσης – και ιδίως του μακρινού λιμού της Ουκρανίας. Κατά την έρευνα ιστορικών όπως ο Τίμοθι Σνάιντερ ή η Αν Απλμπάουμ, η οικονομική πολιτική της ΕΣΣΔ υπό τον Στάλιν, το 1932-33, και ιδίως το πρόγραμμα κολεκτιβοποίησης που εφαρμόστηκε, οδήγησε τον πληθυσμό του ουκρανικού σιτοβολώνα σε πείνα, εξαιτίας της οποίας βρήκαν το θάνατο 9 έως 12 εκατομμύρια ουκρανοί αγρότες. Πολλοί εκτελέστηκαν, είτε διότι προσπάθησαν μολονότι είχε απαγορευτεί να διαφύγουν στις πόλεις είτε επειδή παρέβησαν το νόμο που τιμωρούσε με θάνατο όσους έπαιρναν από τη σοδειά έστω και μια χούφτα καλαμπόκι.
Μόνη παρηγοριά, ότι ο πρωθυπουργός γνωρίζει τη σχετική βιβλιογραφία και την έτριψε στα μούτρα του γραμματέα. Τουλάχιστον να μάθει ο κόσμος.
