Είναι αλήθεια ότι οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα συχνά υποδύονται με ευκολία τον ρόλο του διεθνολόγου, του σεισμολόγου, του λοιμωξιολόγου κ.λπ. - η ειδικότητα ποικίλλει αναλόγως των αναγκών της εκάστοτε περίστασης. Η επιστημονική ειδικότητα, όμως, που διατρέχει τον μεγαλύτερο κίνδυνο από τις δημοσιογραφικές τσαλαβούτες είναι εκείνη της Ψυχιατρικής. Και ιδίως όταν πρόκειται για την πολιτική. Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να μην κάνω αυτό το λάθος. Θα αρκεστώ να παραθέσω κάποια στοιχεία που συνέλεξα την εβδομάδα που τελειώνει σήμερα και από εκεί και πέρα αφήνω τη διάγνωση στους επαΐοντες.
Να ξεκινήσω με τον Γιώργο Βαρεμένο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κάτι έπαθε τις προάλλες στη Βουλή και άρχισε να φωνάζει ότι η Δημοκρατία δεν λειτουργεί, επειδή η Βουλή συνεδριάζει με περιορισμένο αριθμό βουλευτών λόγω κορωνοϊού. Ζήτησε, ούτε λίγο ούτε πολύ, να εμβολιασθούν οι βουλευτές κατά προτεραιότητα και, επειδή ακόμη και ο ίδιος καταλαβαίνει ότι αυτό δεν γίνεται, πρότεινε να προσέλθουν μαζικά και οι 300 βουλευτές στην αίθουσα και γαία πυρί μιχθήτω. Η Δημοκρατία, πάντως, κατά τον Γ. Βαρεμένο θα έχει σωθεί. Τι κι αν πεθάνουν μερικοί; Ο Τόμας Τζέφερσον ήταν εκείνος που είπε, με αφορμή τη Βασιλεία του Τρόμου στη Γαλλία, ότι «καμιά φορά το δένδρο της δημοκρατίας πρέπει να ποτίζεται με αίμα».
Επειτα, ήταν ο Νίκος Φίλης, ο οποίος θεωρεί ότι το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης είναι ένας «αιφνιδιασμός που έχει χαρακτήρα πραξικοπήματος»! Είναι απορίας άξιο πού βλέπει τον αιφνιδιασμό ο πρώην υπουργός Παιδείας, όταν η ΝΔ εξελέγη υποσχόμενη νόμο για την αποκατάσταση της τάξης στα ΑΕΙ. Δεν έμεινε μόνο σε αυτό όμως. Ισχυρίστηκε ψευδέστατα ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο προβλέπει «ρουμς κοντρόλ» (ό,τι και αν σημαίνει αυτό...), από το οποίο, είπε, «θα παρακολουθούνται όλα τα τηλεφωνήματα, τα μέιλ και οι επικοινωνίες στα πανεπιστήμια». Μόνο ένα μέρος στον κόσμο γνωρίζω όπου συμβαίνει ακριβώς αυτό και είναι η επαρχία των Ουιγούρων στην Κίνα, που έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Ο ισχυρισμός του ήταν ψευδέστατος, όχι όμως και ανενδοίαστος. Οποιος ακούσει το σχετικό ηχητικό απόσπασμα από τη συζήτηση διακρίνει κάτι που μοιάζει με ντροπή στη φωνή του Ν. Φίλη. Αλλά αυτός μάλλον έχει προσωπικούς λόγους να συγχίζεται, διότι αν εφαρμοσθεί το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ ενδέχεται σε έξι χρόνια να τον διαγράψουν από τους φοιτητικούς καταλόγους. (Θυμίζω ότι ο πρώην υπουργός είναι ακόμη τελειόφοιτος της Νομικής...).
Το αποκορύφωμα της τρελής εβδομάδας ήταν όμως η επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ στον Αγγελο Συρίγο. Τον κατηγόρησαν ότι «επικαλέσθηκε» τη χούντα του 1967 και τις πρακτικές της, προκειμένου να υπερασπισθεί το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα ΑΕΙ, όταν εκείνος απλώς ανέφερε εν παρόδω ένα στοιχείο για τη δράση της χούντας, στο πλαίσιο μιας δημόσιας συζήτησης που είχε χαρακτήρα ιστορικής αναδρομής. Στις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες του υφυπουργού Παιδείας για την κατάφωρη παραποίηση των λόγων του, ο ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρίθηκε με ακόμη πιο παράλογες και αβάσιμες αιτιάσεις: «Η κυβέρνηση δεν θα μιμηθεί τη δικτατορία, θα την ξεπεράσει».
Εθεσα τα παραπάνω υπ' όψιν φίλου, εμπειρότατου στα πολιτικά και φιλοπαίγμονος, για να μου πει πώς τα εξηγεί και εκείνος μου αφηγήθηκε την εξής ιστορία: Ηταν κάποτε ένας σπουδαίος και τρανός δικηγόρος, ο οποίος, αφού συνέταξε ένα υπόμνημα με τα νομικά επιχειρήματά του για μια υπόθεση, το παρέδωσε σε έναν ασκούμενο και ζήτησε τη γνώμη του, προκειμένου να δοκιμάσει την κρίση του νεαρού. Εκείνος το διαβάζει, παρουσιάζεται στον μετρ και αρχίζει να ψελλίζει. «Ξέρετε», του λέει, «είναι άριστο, είναι ιδιοφυές... Αλλά, αν μου επιτρέπετε, νομίζω ότι το δέκατο πέμπτο επιχείρημα είναι τελείως παράλογο. Μήπως θα πρέπει να το αφαιρέσετε;». «Οχι παιδί μου», του απαντά ο μετρ. «Ξέρω ότι είναι εντελώς βλακώδες, αλλά είναι αυτό ακριβώς που πρέπει να μείνει, γιατί κάπου εκεί έξω υπάρχει ένας βλάκας που είναι έτοιμος να το πιστέψει και να πεισθεί».
