Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η σύσταση του Πρωθυπουργού στον Νίκο Φίλη να φορέσει τη μάσκα του, επειδή ανήκει σε ευπαθή ομάδα, ήταν απρέπεια. Σημαντικότερο, ωστόσο, ήταν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αμέσως αναγνώρισε το λάθος του και το επανόρθωσε με τον μόνο ανθρώπινο τρόπο που υπάρχει: με την προσωπική συγγνώμη του στον αδικηθέντα, ευθέως και χωρίς περιστροφές. (Μακάρι να είχε κάνει το ίδιο και με την Πάρνηθα, εδώ που τα λέμε…)
Στην προσωπική μου κρίση, η ταχύτητα της αναγνώρισης του λάθους, η αμεσότητα της επανόρθωσης και η γνησιότητα της συγγνώμης, μετρούν περισσότερο από το ίδιο το λάθος. Ο λόγος είναι ότι τα λάθη θα τα φέρουν αναπόφευκτα η κούραση και ο χρόνος - αυτό είναι νόμος στα ανθρώπινα. Το κρίσιμο, επομένως, είναι πώς τα χειρίζεται κάποιος: πόσο γρήγορα τα αποδέχεται και πόσο πειστικά τα διορθώνει. Και επειδή αυτό ισχύει για όλους στη ζωή, είτε πρωθυπουργούς είτε απλούς πολίτες, ο κόσμος το αναγνωρίζει και το εκτιμά όταν το βλέπει στην ηγεσία του.
Το θέμα έληξε μεν όπως έπρεπε, άνοιξε όμως ενδιαφέρουσες πολιτικές διαστάσεις. Το περιστατικό δεν θα συνέβαινε αν ειδικά ο Πρωθυπουργός - όπως και ο στενός κύκλος των συνεργατών του - δεν είχε προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της αντοχής του. Κατανοητό, αν σκεφθούμε ότι η πρόκληση που του έλαχε να αντιμετωπίσει είναι μοναδική και ιστορική. Προσοχή, δεν τα λέω αυτά για να τον λυπηθούμε. Εκείνος ζήτησε να κάνει τη συγκεκριμένη δουλειά και εμείς ελευθέρως τον επιλέξαμε για να την κάνει. Ακριβώς όμως επειδή ο εκάστοτε Πρωθυπουργός είναι, υπό μία έννοια, υπάλληλός μας, εφόσον δεχόμαστε ότι εργάζεται για το κοινό συμφέρον, οφείλουμε να λάβουμε υπόψη τον παράγοντα κούραση, αν θέλουμε να εκτιμήσουμε αντικειμενικά την κατάσταση της κυβέρνησης.
Τι μπορεί να γίνει, αν δεν θέλουμε να αφήσουμε την κυβέρνηση στην τύχη της μέχρι να κλατάρει; Αυτό που δεν έγινε το περασμένο καλοκαίρι: ανασχηματισμός. Είναι αντιπαραγωγικό να διατηρούνται στην κυβέρνηση δημοφιλείς ηλίθιοι που λειτουργούν υπό επιτροπεία, ενώ υπάρχουν ικανοί άνθρωποι στην Κ.Ο. να τους αντικαταστήσουν.
Δεν έχω καταλάβει σωστά, ο αγιασμός των Θεοφανίων αποφασίστηκε να προσφέρεται εφέτος σε μπουκαλάκια, ώστε να είναι υγειονομικώς ασφαλής. Σωστή ιδέα, για όσους τους αρέσουν τα δυνατά ποτά, αλλά ανακύπτει το εξής τεχνικό ζήτημα: αν η εμφιάλωση ακολουθήσει την τελετή του αγιασμού, η διαδικασία θα είναι χρονοβόρος, κουραστική και αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Δεν χρειάζεται πολλή φαντασία για να σκεφθούμε ότι, λ.χ., τα σκεύη και ιδίως τα μπουκάλια θα πρέπει να έχουν απολυμανθεί σχολαστικά και ότι θα χρειάζονται πολλά άτομα (με μάσκες και γάντια, φυσικά) για να μεταγγίζουν με προσοχή τον αγιασμό στο μπουκαλάκι. Εν ολίγοις, μέγας μπελάς για την Εκκλησία, αναμονή και ουρές για τους πιστούς.
Γι' αυτό, λοιπόν, έρχομαι να προσφέρω την ιδέα μου για τη λύση του προβλήματος και, όπως πάντα, εντελώς αφιλοκερδώς. Να προμηθευτεί η Εκκλησία έτοιμα, εμφιαλωμένα μπουκαλάκια νερό του μισού λίτρου, να αφαιρέσει τις ετικέτες και έπειτα να τους κάνουν μαζικά το μαγικό που μεταμορφώνει το νερό σε αγιασμό, ώστε κάθε παρέμβαση από ανθρώπινο χέρι να αποκλείεται. Νομίζω ότι οι βιομηχανίες του κλάδου δεν θα έχουν πρόβλημα να προσφέρουν μια καλύτερη τιμή για την Εκκλησία. Νομίζω…
Προχθές, 15 του μηνός, ανακοινώθηκε από τον Πρωθυπουργό η επιχείρηση «Ελευθερία», όπως ονομάζεται το πρόγραμμα εμβολιασμού για τον κορωνοϊό και, συγχρόνως, κατατέθηκε στη Βουλή από τον υπουργό Εσωτερικών το νομοσχέδιο για την αναβάθμιση του ΑΣΕΠ. Με την ευκαιρία αυτή, παλαιός κοινοβουλευτικός, ο οποίος προτιμά να αυτοπροσδιορίζεται με την ιδιότητα του απλού πολιτευτή, αλλά και οπαδός του μοναδικού «ισμού» που δικαιώθηκε ιστορικά, του πεσσιμισμού, προτείνει τη σύνδεση των δύο θεμάτων. Να ανταμείβεται, δηλαδή, ο εμβολιασθείς με μόρια για τον διορισμό στο Δημόσιο. «Ετσι», υποστηρίζει, «μπορεί να φθάσουμε τον εμβολιασμό και στο 110% του πληθυσμού»...
