Όχι, δεν είναι το περίφημο «χέρι του Θεού».
Νάπολι εναντίον Γιουβέντους είναι πάντα ένα ξεχωριστό ντέρμπι και ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα το έκανε ακόμη περισσότερο στις 3 Νοεμβρίου 1985.
Οι «παρτενοπέι» υποδέχονταν στο «San Paolo» τη «Μεγάλη Κυρία», η οποία είχε οκτώ νίκες στις πρώτες οκτώ αγωνιστικές του πρωταθλήματος. Η ομάδα του Μισέλ Πλατινί ήταν το φαβορί, αλλά από την άλλη πλευρά υπήρχε ο Μαραντόνα και αυτό, τελικά, έκανε τη διαφορά.
Η αναμέτρηση ήταν αρκετά σκληρή, όπως άλλωστε τα περισσότερα παιχνίδια εκείνης της εποχής στην Ιταλία. Με μία αποβολή για κάθε ομάδα και με το 0-0 να παραμένει μέχρι και το 72ο λεπτό, όταν η Νάπολι κέρδισε ένα έμμεσο φάουλ. Η απόσταση του τείχους ήταν μικρή, αυτή από την εστία επίσης, οπότε όλοι πίστευαν ότι θα γινόταν μια καραμπόλα, κόντρες και η μπάλα θα απομακρυνόταν.
Τελικά αυτή κατέληξε στα δίχτυα χάρη στην αριστουργηματική εκτέλεση του Ντιέγκο, ο οποίος… ανάγκασε την επόμενη μέρα μια ομάδα επιστημόνων να επισκεφθούν το γήπεδο και να κάνουν διάφορες μετρήσεις, καταλήγοντας στο εξής συμπέρασμα: Δεν μπορεί να εξηγηθεί με κανένα νόμο της φυσικής το πώς η μπάλα από αυτό το σημείο πήρε τόσο ύψος και… έσβησε τόσο «γλυκά» ώστε να καταλήξει στο παραθυράκι της εστίας του Στέφανο Τακόνι.
Παρακάτω το σχετικό βίντεο:
