Δεν ξέρω γιατί τελευταία με έχει πιάσει μια νοσταλγία των παιδικών μου χρόνων. Ίσως, γιατί λείπει η παιδική ανεμελιά και τα "ατελείωτα" καλοκαιρινά παιχνίδια με τη θάλασσα και τους φίλους, η φροντίδα της μάνας και η ασφάλεια δίπλα στον πατέρα ή στην τελική μήπως γιατί καβατζάρισα τα... άντα. Αμ το άλλο, που έχεις την εντύπωση ότι όλα τότε ήταν διαφορετικά. Όλα ήταν τέλεια και φτιαγμένα για να σε απογειώσουν. Γράφει ο
Απόστολος Μάνθος.
