Кыен минутларда киләм уйларда.
–Тормыш дисең, җиңел бирелми ул,
Чакырасың аек уйларга.
Күз күреме җитмәс чакларда да,
Офык чиген барлап бирәсең.
Үлчәү күтәралмас мизгелләрдә,
Түзем көче белән киләсең.
Бозланганда күңел элпеләре,
Дөньясыннан сылтау эзлисең.
Ялкыннарын бүлеп йөрәгеңнең,
Җаным җылынганын күзлисең.
Нинди генә кыен булганда да,
Сиздермисең җаның халәтең.
Әни булу синең талантыңдыр,
Әни булу синең сәләтең.
Карашымны җиргә төбәгәндә,
Төшермичә тотып аласың!
Пешсә дә бит кала кулларыңда,
Язмышымның кайнар табасы!?
Авыр чакларымда сиңа кайтам,
Кыен чагым сиңа ачылам.
Синең изге йөрәгеңә әни,
Әни җаным, гомер табынам!
Вазыйх Фатыйхов.
http://surgut09.ru/news/article/56217