Yetkililer, bu nesnenin "muhtemelen bir roketin ayrılma aşamasından kalma" olabileceğini belirtti. Nesnenin hangi ülkeye ya da kuruluşa ait olduğunu tespit etmek için enkaz parçalarının inceleneceği ifade edildi.
Uzay enkazlarının büyük bir kısmı atmosfere giriş sırasında yanarak yok oluyor ya da okyanus gibi ıssız bölgelere düşüyor. Ancak bu her zaman mümkün olmuyor.
Harvard-Smithsonian Astrofizik Merkezi’nden Jonathan McDowell, “Eğer o enkaz bir kişinin üzerine düşseydi, kesinlikle ölümcül olurdu,” diyerek bu tehlikenin altını çizdi.
Şu ana kadar uzay enkazları nedeniyle ölüm gerçekleşmedi, ancak 2023 yılının Mart ayında, Uluslararası Uzay İstasyonu’ndan düşen iki kilogramlık bir enkaz Florida’da bir ailenin evinin çatısını delmişti.
1950’lerden bu yana uzaya gönderilen roketlerin ve uyduların sayısı hızla artıyor. ABD Uluslararası Ticaret Komisyonu’na göre, 2008-2017 yılları arasında yılda ortalama 82 fırlatma gerçekleşirken, bu sayı 2018-2022 döneminde 130’a çıktı. 2024 yılında ise 250 fırlatma ile yeni bir rekor kırıldı.
Aralık ayında yapılan Amerikan Jeofizik Birliği toplantısında konuşan fizikçi Thomas Berger, bu tür enkazların “durdurulamaz bir zincirleme çarpışmaya yol açarak uzayın tamamen kullanılamaz hale gelmesine neden olabileceği” uyarısında bulundu.
Bu olay, uzayın giderek artan kirliliği ve uzay faaliyetlerinin denetim altına alınması gerekliliğini bir kez daha gözler önüne serdi.
