Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες την ανησυχία πολλών αρθρογράφων για το ενδεχόμενο οι νέοι ηγέτες της Συρίας να αποδειχθούν εξίσου, ή και περισσότερο, βάρβαροι με τον Ασαντ. Η ανησυχία αυτή είναι δικαιολογημένη. Τα παραδείγματα χωρών που έζησαν μια τέτοια εμπειρία είναι πολλά: Αϊτή, Φιλιππίνες, Ινδονησία, Κένυα. Ο αρχηγός των ανταρτών που κατέλαβαν την εξουσία μπορεί να φόρεσε γραβάτα, αλλά δεν δείχνει ενθουσιασμό ούτε για την προκήρυξη εκλογών ούτε για τα δικαιώματα των γυναικών. Δικαίως λοιπόν σπεύδουν στη Δαμασκό ανώτατοι δυτικοί αξιωματούχοι για να του ξεκαθαρίσουν μερικά πράγματα.
Αναρωτιέμαι όμως το εξής. Νοτιοδυτικά της Συρίας υπάρχει μια άλλη εξίσου μεγάλης στρατηγικής σημασίας χώρα, η Αίγυπτος, όπου δεν υπάρχει απλώς ανησυχία για τη δημοκρατία ή τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά μια απόλυτη βεβαιότητα ότι οι λέξεις αυτές είναι ανέκδοτα. Σύμφωνα με διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις, οι πολιτικοί κρατούμενοι στη χώρα αυτή ξεπερνούν τους 70.000. Τον Δεκέμβριο του 2023, ο πρόεδρός της εξασφάλισε μια τρίτη θητεία ύστερα από εκλογές που ανήκουν επίσης στην κατηγορία του ανέκδοτου, καθώς οποιαδήποτε σοβαρή αντιπολιτευόμενη φωνή φιμώθηκε. Γιατί δεν εκφράζεται ανάλογος αποτροπιασμός και γι’ αυτόν; Μήπως επειδή είναι φίλος μας, ενώ ο άλλος είναι φίλος της Τουρκίας;
Μετά τη χθεσινή του συνάντηση με τους προέδρους της Κύπρου και της Αιγύπτου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάλεσε τη νέα κυβέρνηση της Συρίας να δείξει έμπρακτα τον σεβασμό της στο διεθνές δίκαιο. Ο στρατάρχης αλ-Σίσι, από την πλευρά του, μίλησε για τη σημασία της μετάβασης σε μια πλουραλιστική Συρία. Οι δηλώσεις αυτές έγιναν από την πρωτεύουσα μιας χώρας που, κατά γενική ομολογία, ούτε πλουραλιστική είναι ούτε σέβεται το διεθνές δίκαιο. Αντιλαμβάνομαι τη σκοπιμότητα των πολιτικών συμμαχιών, αλλά δεν θα ήταν καλύτερο (παραλίγο να γράψω εντιμότερο) να περιοριστούν οι σύμμαχοι στην ενεργειακή συμπόρευση, στο μεταναστευτικό και στη Γάζα;
Προτού κατηγορηθώ πάλι για αφέλεια, ή και για… ανθελληνισμό, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας σε ένα πρόσφατο άρθρο της ισραηλινής εφημερίδας Haaretz, που δεν τη λες ούτε φιλοϊσλαμική ούτε τέλος πάντων ύποπτη. Διαβάζουμε λοιπόν εδώ ότι ο υπουργός Εσωτερικών της Αιγύπτου έθεσε τη χώρα σε κατάσταση ύψιστου συναγερμού μετά την ταχεία εξάπλωση στα αραβικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης μιας εκστρατείας με τίτλο «Ηρθε η σειρά σου, Δικτάτορα». Υποκινητής της εκστρατείας είναι ο αιγύπτιος ακτιβιστής Αχμαντ αλ-Μανσούρ, που έλαβε μέρος στην ανατροπή του Ασαντ. Ο Δικτάτορας είναι ο Σίσι. Και το σύνθημα αποτελεί παράφραση του «Ηρθε η σειρά σου, Γιατρέ», με το οποίο ξεκίνησε η εξέγερση κατά του Ασαντ τον Μάρτιο του 2011.
«Τα χέρια μου δεν είναι βαμμένα με αίμα κανενός, ούτε έχω κλέψει τα χρήματα κανενός», έσπευδε να δηλώσει ο Σίσι λίγο μετά την πτώση του καθεστώτος του Ασαντ. Είναι φανερό ότι κάτι τον ανησυχεί. Και πουλάει τρέλα δίνοντας μαθήματα δημοκρατίας.
