Η άνοδος του Χέρμπερτ Κικλ και του FPÖ στην Αυστρία προκαλεί σοβαρές ανησυχίες τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η ρητορική του Κικλ, με αιτήματα όπως η «Οχυρωμένη Αυστρία» και οι περιορισμοί στους αιτούντες άσυλο, εγείρει φόβους για υπονόμευση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κοινωνικής συνοχής.
Οι αναφορές του σε «ναζιστικές αποχρώσεις» και η χρήση διχαστικού λόγου ενισχύουν τον κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησης και κοινωνικών εντάσεων.
Η προοπτική να αναλάβει την καγκελαρία είναι ιδιαίτερα ανησυχητική λόγω της ιστορίας του κόμματός του, το οποίο έχει κατηγορηθεί επανειλημμένα για ακραίες θέσεις και πρακτικές. Ενδεχόμενη ηγεσία του Κικλ θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια στροφή προς τον αυταρχισμό, ενώ η θέση του απέναντι στους αιτούντες άσυλο απειλεί να αποδυναμώσει τις ευρωπαϊκές αξίες αλληλεγγύης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Επιπλέον, η φιλορωσική στάση του FPÖ εγείρει ανησυχίες για τη γεωπολιτική κατεύθυνση της Αυστρίας.
Η άνοδος του Κικλ θα μπορούσε να αποτελέσει προάγγελο ακροδεξιών επιτυχιών στη Γερμανία, που έχει εκλογές τον Φεβρουάριο. Ωστόσο, οι δύο χώρες διαφέρουν σημαντικά.
Το FPÖ έχει συμμετάσχει σε πέντε εθνικές κυβερνήσεις από το 1983, ενώ το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) δεν έχει ενταχθεί ποτέ σε ομοσπονδιακή ή τοπική κυβέρνηση.
Ο «φραγμός» που αποκλείει το AfD παραμένει ισχυρός, παρά την πρωτιά του στις εκλογές στο Θουριγγία πέρυσι.
Η πραγματική ανησυχία είναι ότι η Αυστρία αντιπροσωπεύει την «Πουτινοποίηση» της κεντρικής Ευρώπης, γράφει ο Economist. Πρώτα ήρθε ο Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία, που καθυστερεί τις ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Ρωσίας και απορρίπτει τη διέλευση όπλων για την Ουκρανία.
Στη συνέχεια, ο Ρόμπερτ Φίτσο στη Σλοβακία, και πιθανώς φέτος, η επιστροφή του Αντρέι Μπάμπις στην Τσεχία. Η ακροδεξιά της κεντρικής Ευρώπης συζητά ήδη πώς να μεγιστοποιήσει τη συλλογική της επιρροή.
Η πιθανή άνοδος του Χέρμπερτ Κικλ στην εξουσία στην Αυστρία φέρνει νέα δεδομένα για την πολιτική σκηνή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και προκαλεί έντονη ανησυχία για την κατεύθυνση της Αυστρίας και της Ευρώπης συνολικά. Ο Κικλ, επικεφαλής του ακροδεξιού Κόμματος της Ελευθερίας της Αυστρίας (FPÖ), αναδεικνύεται ως φαβορί για τη θέση του καγκελαρίου, γεγονός που εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τη σταθερότητα και την ενότητα της ΕΕ.
Η στάση του Κικλ απέναντι στη Ρωσία είναι πιθανό να προκαλέσει ρήγμα στη στρατηγική της ΕΕ, ιδιαίτερα όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αντί να διατηρήσει μια σκληρή γραμμή, όπως απαιτεί η πολιτική της Ένωσης, η Αυστρία ενδέχεται να ακολουθήσει μια πορεία συμφιλίωσης με το Κρεμλίνο, επηρεάζοντας την ενιαία στάση των κρατών-μελών.
Παράλληλα, η πολιτική του ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με το μοντέλο του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν, όπως αναφέρει το Politico, που περιλαμβάνει συγκρούσεις με το ευρωπαϊκό κατεστημένο, περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων και αυστηρές πολιτικές στο μεταναστευτικό. Αυτές οι εξελίξεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ενδοευρωπαϊκές συγκρούσεις, ενισχύοντας τις φυγόκεντρες τάσεις εντός της ΕΕ.
