Η μέρα ήταν Τετάρτη. Στα κεντρικά γραφεία της σατιρικής εφημερίδας «Charlie Hebdo», στο 11ο Διαμέρισμα του Παρισιού, όπως κάθε Τετάρτη, η ομάδα των δημοσιογράφων και σκιτσογράφων ετοιμάζει το επόμενο τεύχος της εφημερίδας. Κάποια στιγμή, ακούν έναν θόρυβο πίσω από θωρακισμένες πόρτες. Και από εκείνη τη στιγμή όλα αρχίζουν να τρέχουν πολύ γρήγορα. Τρομοκράτες (οι αδελφοί Κουασί, όπως αποδείχθηκε αργότερα) μπήκαν στον χώρο και σχεδόν αποδεκάτισαν τη συντακτική ομάδα. Εντεκα άνθρωποι εκτελέστηκαν.
Η όλη σκηνή, όπως γράφει ο σκιτσογράφος και διευθυντής της εφημερίδας Riss, κράτησε «1 λεπτό 49 δευτερόλεπτα». Ηταν 7 Ιανουαρίου 2015. Ενα χτύπημα – αστραπή που σημάδεψε για πάντα τη Γαλλία.
«Την ήμερα εκείνη, πιστεύαμε ότι η επιχείρηση στρέφεται κατά του “Charlie Hebdo”. Οτι οι αδελφοί Κουασί συνδέονται με μια τρομοκρατική οργάνωση στην Υεμένη. Δεν πιστεύαμε ότι πρόκειται για μια γενική επίθεση. Μίλησα στον γαλλικό λαό το ίδιο βράδυ, στην τηλεόραση, και κάλεσα σε ισχυρή κινητοποίηση» θυμάται ο τότε πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ. Την επόμενη μέρα κι ενώ οι αδελφοί Κουασί, περικυκλώνονται σε ένα τυπογραφείο στα προάστια του Παρισιού, ο Αμεντί Κουλιμπαλί σκοτώνει έναν δημοτικό αστυνομικό και τραυματίζει σοβαρά άλλον έναν. Αμέσως μετά κάνει επίθεση σε ένα εβραϊκό σουπερμάρκετ. «Από εκείνη τη στιγμή, λέμε ότι οι επιθέσεις είναι συντονισμένες, ακόμα κι αν δεν πραγματοποιούνται μαζί. Οπως δήλωσα και τότε, απειληθήκαμε γιατί είμαστε χώρα ελευθερίας», λέει ο Ολάντ. Συνολικά 17 οι νεκροί μέχρι εκείνη τη στιγμή αλλά τίποτα δεν έχει τελειώσει. Γιατί στις 13 Νοεμβρίου ακολουθούν οι τρομο-επιθέσεις στο Bataclan που άφησαν πίσω τους 131 θύματα.
Οι τρομοκράτες του «Charlie Hebdo» θα εξουδετερωθούν τελικά από τις ειδικές δυνάμεις και η δίκη τους θα διεξαχθεί από τις 2 έως τις 16 Δεκεμβρίου 2020, πριν από αυτή που αφορούσαν τις επιθέσεις κατά του Bataclan.
Η Λορέν Ρεντόντ είναι σήμερα δημοσιογράφος στο «Charlie Hebdo». Μπήκε στην εφημερίδα πριν από πέντε χρόνια, οπότε δεν έχει ζήσει το δράμα. «Η πρόθεση των τρομοκρατών είναι να αποσταθεροποιήσουν τις δημοκρατίες. Υστερα από αυτή την τραγωδία, το πραγματικό μήνυμα ήταν ότι η εφημερίδα στάθηκε αμέσως στα πόδια της. Κανείς δεν το περίμενε», λέει στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο». «Μας ρωτούν συχνά αν μπορούμε να σατιρίζουμε τα πάντα. Ειδικά τώρα με τους πολέμους. Αλλά, απαντάμε, ότι ακριβώς τώρα μπορούμε να γελάμε με τα πάντα».
Παρακολούθησε τις δίκες για την τρομοκρατία. Επειτα από την ακροαματική διαδικασί 50 ημερών εξέδωσε ακόμη και ένα βιβλίο. «Πρώτα ήταν το “Charlie Hebdo” και μετά το Bataclan. Αναρωτήθηκα γιατί δεν υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι να παρακολουθήσουν αυτές τις ιστορικές δίκες. Πιστεύω πως οι Γάλλοι ήθελαν κυρίως να προχωρήσουν, για να δείξουν ότι μπόρεσαν να ξανασηκωθούν και όχι να επιστρέψουν στο δράμα. Είναι κι αυτό ένα μήνυμα». Αλλά οι απειλές δεν σταμάτησαν ποτέ.
Στην εφημερίδα της επόμενης Τετάρτης, αφηγείται τις καρικατούρες του Μωάμεθ στo «Charlie Hebdo» από το 1992 έως τις 7 Ιανουαρίου 2015 και πώς «έγινε αυτή η χειραγώγηση» εναντίον της εφημερίδας.
