Οτι τελειώνει το λαδάκι στο καντήλι της καθώς είχε πια πατήσει τα 90 ή ότι τα «νέα ήθη» τής προκαλούν δυσφορία; Δεν χρειάστηκε να μαντέψουν όσοι βρεθήκαν σπίτι, καλεσμένοι του γαμπρού της, πρώτη σύναξη για τη νέα χρονιά.
Το μαρτύρησε μόνη της, χτυπώντας με δύναμη το μπαστούνι στο πάτωμα μόλις είδε το γιο της.
«Τι πράγματα είναι αυτά; Δεν το είδες; Ο καλεσμένος που έφτασε πρώτος, αυτός ο γουρλομάτης, δεν μπήκε με το δεξί! Ξέρεις τι γρουσουζιά είναι αυτό; Ξέρεις ότι θα μας βρει γλωσσοφαγιά και δεν θα σηκώσουμε κεφάλι;», κατακεραύνωσε τον κανακάρη της, που προσπάθησε να την αντικρούσει χαμογελαστός.
«Ελα, ρε μάνα, σε ποιον αιώνα ζούμε; Σε παρακαλώ, χρονιάρα μέρα, άσε τις δοξασίες του… 1821!».
«Δοξασίες; Εσείς τα έχετε ισοπεδώσει όλα και γι’ αυτό πάμε κατά διαβόλου! Εμείς έτσι τα βρήκαμε απ’ τις γιαγιάδες μας κι έτσι τα κρατήσαμε! Τα έχετε κάνει μπάχαλο! Γι’ αυτό σου λέω να έχεις το νου σου. Οσους έμπασες μέσα, θα τους βγάλεις από την ίδια πόρτα! Εχεις αδελφή αστεφάνωτη και δεν πρέπει να της χαλάσεις την τύχη, άκουσες;».
Πριν πάρει απάντηση – και θα το απαιτούσε! – άρχισε να χτυπάει ξύλο με το πονεμένο από τα χρόνια χέρι της, εκείνο το ζαρωμένο.
Θα πέσει ξύλο και καλό είναι να φυλάγεσαι. Α, και τράβα κλείσε το ψαλίδι εκεί στον πάγκο της κουζίνας, είναι γκρίνια και γλωσσοφαγιά!».
Ο γιος δεν έδωσε σημασία κι έφυγε στο σαλόνι, αλλά την πλήρωσε η νύφη που μπήκε στην κουζίνα για να πάρει μερικά ποτήρια. Βρήκε τη γιαγιά, την πεθερά της, να βάζει από το μπρίκι τον καφέ της έχοντας γουρλωμένα τα μάτια της.
Εφτυσε τον κόρφο της κι είπε από μέσα της μια προσευχή για τη βασκανία!
«Τι με κοιτάς; Μοιάζω με εξωγήινη; Και ξέμπλεξε τα δάχτυλά σου, κλειδώνεις την τύχη σου, σ’ το έχω ξαναπεί! Α, και μην τολμήσεις να βγάλεις το πέταλο που κρέμασα στο μπαλκόνι, θα μας εύρει κακό! Επίσης να έχεις το νου σου στον καθρέφτη της εισόδου. Της διπλανής έσπασε και πέθανε ο άντρας της…».
Μέσα σε λίγα λεπτά τής είπε τόσα πολλά, μα πάρα πολλά. Αυτή τη φορά η νύφη ήταν που την κοιτούσε σαν εξωγήινη! Κόντεψε να πιστέψει ότι υπάρχουν καλικάντζαροι!
«Τώρα που θα πας μέσα τα ποτήρια, κοίτα να ξεσκονίσεις χωρίς να σε δουν το μάτι που σας έχω πίσω από την πόρτα. Α, και να δώσεις στην κουμπάρα ένα κέρμα. Είδα ότι σου έφερε άρωμα και δεν της έδωσες τίποτα. Αυτό είναι πολύ κακό!».
Της ήταν όλα ασήκωτα. Ξάπλωσε με τα μυθοσκορπίσματα, προλήψεις και δεισιδαιμονίες, που κυλούν μαζί με τους αιώνες.
Καλή χρονιά! Και προς Θεού. Μην ανάψετε δεύτερο τσιγάρο με το ίδιο σπίρτο, θα βγει σε κακό! Τα φιλιά και τα δέοντα στην μπάμπω!
