Όταν ο Γκεόργκι Μαλενκόφ έγινε ο επόμενος Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης μετά το θάνατο του Ιωσήφ Στάλιν τον Μάρτιο του 1953, επέλεξε τον Γκεόργκι Αλεξαντρόφ -ο οποίος πρωτοστάτησε στο επερχόμενο σκάνδαλο- για την θέση του Υπουργού Πολιτισμού. Όμως, όταν ο Μαλενκόφ έχασε τη θέση του σε μια διαμάχη για την εξουσία με τον ηγέτη του Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος Νικίτα Χρουστσόφ, τον Φεβρουάριο του 1955, ο Αλεξάντροφ απολύθηκε και τον διαδέχθηκε ο Νικολάι Μιχαϊλοφ.
Ο Αλεξαντρόφ, τον οποίο ο Μίλοβαν Τζίλας περιέγραψε ως «έναν κοντό, παχουλό, φαλακρό άνδρα, του οποίου η ωχρότητα και η σωματική μάζα διακήρυτταν ότι δεν είχε πατήσει ποτέ το πόδι του έξω από το γραφείο του», υποβιβάστηκε για άλλη μια φορά επειδή είχε εμπλακεί σε σεξουαλικό σκάνδαλο. Μετά την απόλυσή του, ο σοβιετικός Τύπος αναφέρθηκε στην ανηθικότητά του, αν και ο ιστορικός Ρόμπερτ Κόνκουεστ είχε αντίθετη άποψη: «Φαίνεται δύσκολο να πειστεί κανείς ότι μια τέτοια συμπεριφορά θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη για χρόνια και ξαφνικά να υποπέσει στην αντίληψη των αρχών ακριβώς τη στιγμή που η παράταξη του αμαρτωλού υπέστη πολιτική ήττα».
Ο Αλεξαντρόφ στάλθηκε στο Μινσκ, όπου τέθηκε επικεφαλής του Τμήματος Ιστορικού Υλισμού του Ινστιτούτου Φιλοσοφίας και Δικαίου της Ακαδημίας Επιστημών της Λευκορωσίας. Πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του ασχολούμενος με την κοινωνιολογία. Πέθανε στη Μόσχα το 1961 σε ηλικία 53 ετών.
Το 1955, η καριέρα πολλών επιφανών στελεχών και αξιωματούχων του κόμματος καταστράφηκε εξαιτίας του σκανδάλου που έστειλε τον Αλεξαντρόφ στο Μινσκ. Αποδείχθηκε ότι αρκετοί υπουργοί και ακαδημαϊκοί, μεταξύ των οποίων και ο Γκριγκόρι Αλεξάντροφ, εμπλέκονταν στη λειτουργία ενός οίκου ανοχής. Τα θύματα ήταν νεαρές ηθοποιοί και μπαλαρίνες που φοβόντουσαν να αρνηθούν το φλερτ των υψηλά ιστάμενων προσώπων. Και φυσικά, όχι αδίκως. (Στις 28 Ιουλίου 1946 η διάσημη ηθοποιός Eugenia Garkusha συνελήφθη αφότου χαστούκισε δημοσίως τον Lavrenti Beria, Σοβιετικό Υπουργό Εσωτερικών και επικεφαλή της κρατικής ασφάλειας καθώς της έκανε μια άσεμνη πρόταση– και κανένας από τους συγγενείς της δεν ενημερώθηκε γι’ αυτό. Στις 29 Νοεμβρίου του 1947 καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκισης και στάλθηκε στην περιοχή του Magadan, όπου πέθανε στις 11 Αυγούστου 1948 – ή αυτοκτόνησε παίρνοντας πολύ μεγάλη δόση υπνωτικών χαπιών).
«Ακόμα και σήμερα δεν έχει γίνει γνωστό πού ακριβώς συνέβαιναν οι ακολασίες. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ήταν στο εξοχικό σπίτι του συγγραφέα Konstantin Krivoshein, ενώ σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, στο διαμέρισμά του στη Μόσχα. Η συμμορία αποκαλύφθηκε τυχαία: η μητέρα ενός από τα κορίτσια έγραψε επιστολή προσωπικά στον σοβιετικό ηγέτη Νικίτα Χρουστσόφ. Ο Χρουστσόφ εξοργίστηκε [όταν διάβασε το γράμμα] και τους κάλεσε όλους στο γραφείο του. Τους φώναζε για πολλή ώρα και στη συνέχεια ρώτησε ένα μέλος της Ακαδημίας Επιστημών: ‘Λοιπόν, ο Αλεξαντρόφ είναι ένας νέος άνθρωπος, μπορώ να καταλάβω. Αλλά, εσύ, στην ηλικία σου, γιατί πήγες εκεί;’», γράφει στο Russia Beyond η δημοσιογράφος Alexandra Guzeva.
Σύμφωνα με την Guzeva, o Αλεξαντρόφ φέρεται να απάντησε: «Δεν έκανα τίποτα, απλά χάιδεψα».
*Με πληροφορίες από: Russia Beyond | Κεντρική φωτογραφία θέματος: O Νικίτα Χρουστσόφ έγινε έξαλλος όταν έλαβε την επιστολή που αποκάλυπτε το σκάνδαλο | Dutch National Archives, The Hague, Fotocollectie Algemeen Nederlands Persbureau (ANEFO), 1945-1989
