Καθώς η χρονιά φεύγει, αυτό που βασικά μου μένει είναι μια γενική αίσθηση αντιφατικότητας που χαρακτηρίζει τα αθλητικά μας πράγματα. Από τη μία βλέπεις τον Ολυμπιακό να βραβεύεται ως ομάδα-έκπληξη της χρονιάς στο διεθνές φόρουμ Globe Soccer και από την άλλη παρακολουθείς το βίντεο των όσων συνέβησαν στο πάρκινγκ της Οpap Arena μετά το ματς Κυπέλλου ΑΕΚ – ΠΑΟΚ κι αναρωτιέσαι αν όλες αυτές οι ομάδες ανήκουν στην ίδια λίγκα. Από τη μία διαβάζεις την απίθανη ανακοίνωση ότι αποκαταστάθηκε η τάξη από τις ζημιές που προκλήθηκαν στο ΣΕΦ από την τελευταία νεροποντή (που δεν ήταν κι ο κατακλυσμός…) κι από την άλλη ακούς τον πρόεδρο της ΕΟΚ Βαγγέλη Λιόλιο να λέει πως η υποψηφιότητα της Ελλάδας για την ανάληψη του επόμενου Eurobasket πάει καλά. Το πώς γίνεται να συμβαίνουν όλα στην ίδια χώρα είναι σχεδόν ανεξήγητο…
Απόδειξη
Οτι το δεύτερο μεγαλύτερο γήπεδο μπάσκετ της χώρας παραλίγο να κλείσει γιατί έβρεξε Δεκέμβρη μήνα είναι τόσο παράλογο όσο ακούγεται. Γενικά η ιστορία αυτή είναι η απόδειξη του ελληνικού παραλογισμού. Μιλούσαμε για χρόνια για τη μη αξιοποίηση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων όταν εμφανώς πρόβλημα έχουν και εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται αρκεί να είναι κρατικές. Η πρόεδρος του ΣΕΦ Χριστίνα Τσιλιγκίρη είπε πως για εργασίες συντήρησης του γηπέδου έχουν να δοθούν χρήματα πάνω από τριάντα χρόνια: αν καταλαβαίνω καλά πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που δεν έχει πέσει ακόμα! Ακούμε διαρκώς ότι το γήπεδο θα παραχωρηθεί στην ΚΑΕ Ολυμπιακός όπως το ΟΑΚΑ παραχωρήθηκε στην ΚΑΕ ΠΑΟ, αλλά αναρωτιέμαι αν μια τέτοια εξέλιξη απαλλάσσει τις κυβερνήσεις από τη χωρίς προηγούμενο αδιαφορία για εγκαταστάσεις που οι ίδιες δημιούργησαν. Τι νόημα έχει να μοιράζονται χρήματα στις ομοσπονδίες π.χ. όταν δεν συντηρούνται οι εγκαταστάσεις; Και γιατί να υπάρχουν κρατικές εγκαταστάσεις όταν το όνειρο των κυβερνώντων είναι να βρουν κάποιους να τις παραχωρήσουν; Και δεν λέω να μην παραχωρηθεί το ΣΕΦ – μοιάζει να είναι ο μόνος τρόπος για να σωθεί. Αυτό που λέω είναι ότι δεν γίνεται για την εγκατάλειψη και την παρακμή του να μην έχει ευθύνες κανένας. Αν δεν υπάρχουν ευθύνες, δεν υπάρχει και αληθινή διοίκηση. Οχι του ΣΕΦ. Της χώρας. Περίμενα πως αφού το γήπεδο πλημμύρισε μετά από μια βροχούλα η αντιπολίτευση θα σήκωνε το θέμα, θα ρωτούσε το πώς και το γιατί, θα ενδιαφερόταν να σύρει την κυβέρνηση σε μια συζήτηση για το σύνολο των αθλητικών εγκαταστάσεων – θα μαθαίναμε πιστεύω απίστευτα πράγματα. Αλλά σιγά μην ασχοληθεί κανείς.
Βίντεο
Οπως κανείς δεν βλέπω να ασχολείται σοβαρά και με τη λειτουργία της ΔΕΑΒ. Η Διαρκής Επιτροπή Αντιμετώπισης της Βίας αναβαθμίστηκε και μπορεί να βγάζει αποφάσεις στις οποίες δεν χωράει ούτε έφεση. Αδύναμο να προστατεύσει το αυτοδιοίκητό του το επαγγελματικό μας ποδόσφαιρο, δέχτηκε να υπάρξει μια κρατική υπηρεσία που να λειτουργεί ως μπαμπούλας: η ΔΕΑΒ κάνει πραγματικά ό,τι θέλει. Αλλά βλέποντας το βίντεο με τα επεισόδια στο πάρκινγκ της ΟPAP Arena και διαβάζοντας ότι η ποινή ήταν 50 χιλιάδες ευρώ πρόστιμο στον ΠΑΟΚ αναρωτιέσαι αν οι άνθρωποι που βγάλανε την απόφαση έχουν χιούμορ – ότι δεν ντρέπονται είναι δεδομένο. Η ΔΕΑΒ έχει φέτος κλείσει γήπεδα για μια κροτίδα που έχει πέσει ή για δυο μπουκάλια πλαστικά. Είναι στη δικαιοδοσία της και καλά έκανε: ας πρόσεχαν οι ομάδες τους οπαδούς τους. Αλλά είναι κωμικό να βλέπεις έναν απίστευτο καβγά με την αποστολή του ΠΑΟΚ, οπαδούς που μπαίνουν στο πλάνο, ΜΑΤ που τρέχουν να τους χωρίσουν κι ένα χάος χωρίς προηγούμενο κι όλο αυτό να είναι λόγος για ένα απλό πρόστιμο. Και για συνεχείς ανακοινώσεις που βγάζουν οι δύο ΠΑΕ κατηγορώντας η μία την άλλη και ξεχνώντας ότι το πράγμα μπορεί να είναι και χειρότερο αν έχουν και οι δύο δίκιο.
Εκθέσεις
Εξυπακούεται πως εκτός από την απόφαση της ΔΕΑΒ έκπληξη προκαλεί και η περίφημη έκθεση της Αστυνομίας. Αναφέρει πως ό,τι έγινε έχει να κάνει με αντιδράσεις των ανθρώπων της αποστολής του ΠΑΟΚ όταν δύο οπαδοί της ΑΕΚ τους κούνησαν μια φανέλα της ομάδας. Αναλογικά είναι σαν η Αστυνομία να περιγράφει μια τραπεζική ληστεία κάνοντας αναφορά στα παράπονα που έκανε μια γιαγιά για τη λειτουργία του ΑΤΜ. Το ξύλο που βλέπουμε στο βίντεο να πέφτει καμία σχέση δεν έχει με το πώς το πράγμα ξεκίνησε. Οι ομάδες προσπαθούν πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις να φέρουν την πραγματικότητα στα μέτρα τους κι αν δεν βολεύει η πραγματικότητα ακόμα χειρότερα για δαύτη. Αλλά η ΔΕΑΒ δεν αναβαθμίστηκε για να μη λαμβάνει στα υπ’ όψιν της την πραγματικότητα: ίσα ίσα. Τώρα αν οι άνθρωποι που την αποτελούν νομίζουν πως η δουλειά τους είναι απλώς να διαβάζουν πλημμελείς εκθέσεις μιας Αστυνομίας που δεν θέλει καν να πηγαίνει στα γήπεδα, τι να πεις…
Αξία
Στη σειρά «φέρνω την πραγματικότητα στα μέτρα μου» ανήκουν και οι περίφημες αξιολογήσεις των ποδοσφαιριστών από τον γνωστό ιστότοπο transfermarkt: πρόκειται για μια ιστοσελίδα στην οποία μπορείς να πληροφορηθείς τι έχει κάνει κάθε ποδοσφαιριστής ανά αγωνιστική σεζόν (σε πόσα ματς έχει αγωνιστεί, πόσα γκολ έχει σημειώσει, πόσες φορές έχει δώσει το «παρών» στην Εθνική κ.λπ.) και παράλληλα να δεις και την περίφημη χρηματιστηριακή αξία του, που αμφιβάλλω αν κάποιος έχει καταλάβει πώς ορίζεται. Η λίστα με τους ακριβότερους έλληνες παίκτες που κυκλοφόρησε είναι αρκετά ενδεικτική της συγκεκριμένης αυθαιρεσίας.
Λίστα
Με βάση τη συγκεκριμένη λίστα ο ακριβότερος έλληνας ποδοσφαιριστής αυτήν τη στιγμή είναι ο Βαγγέλης Παυλίδης, που για να τον αγοράσει κάποιος από την Μπενφίκα πρέπει να πληρώσει 25 εκατ. ευρώ. Εχω μεγάλες αμφιβολίες για το αν κάποιος που έχει να διαθέσει 25 εκατ. θα τα έδινε για τον Παυλίδη, αλλά να το δεχτώ. Ωστόσο μου μοιάζει απίθανο η περίφημη χρηματιστηριακή αξία του Χρήστου Ζαφείρη να είναι 11 εκατ. ευρώ (!) και ακόμα πιο πολύ μου μοιάζει εκτός λογικής να πληρώσει κάποιος 9 εκατ. ευρώ για τον Γιώργο Γιακουμάκη που κάνει καριέρα στο Μεξικό! Οσο για τα 3 εκατομμύρια που ο διεθνής ιστότοπος κοστολογεί τον Μπάμπη Κωστούλα και τον Χρήστο Μουζακίτη, νομίζω πως όλοι καταλαβαίνουν πως όποιος έφερνε στον Ολυμπιακό μια τέτοια πρόταση για τους συγκεκριμένους παίκτες θα τον περνούσαν για τρελό. Κάτι τέτοια διαβάζω κι αισθάνομαι πως θέλω άδεια. Θα λείψω για λίγες μέρες…
