Το νησί Αοσίμα, γνωστό και ως «Νησί των Γατών», είναι διάσημο για τον εντυπωσιακό αριθμό γατών που ζουν εκεί, ξεπερνώντας κατά πολύ τον αριθμό των ανθρώπινων κατοίκων. Ο χαρακτηρισμός αυτός έχει γίνει ευρέως γνωστός, καθώς το νησί αποτελεί μια μοναδική περίπτωση όπου οι γάτες κυριαρχούν στον χώρο, δημιουργώντας ένα σχεδόν μυθικό τοπίο.
Η εικόνα των γατών να συγκεντρώνονται στην προκυμαία κάθε φορά που φτάνει ένα πλοίο ενισχύει τη φήμη του νησιού.
Το γεγονός ότι η Naoko Kamimoto είναι η μοναδική κάτοικος που υποδέχεται τους επισκέπτες και ταυτόχρονα η «οικοδέσποινα» για τις γάτες, προσδίδει μια ιδιαίτερα ανθρώπινη και ζεστή πινελιά σε αυτό το εξαιρετικό μέρος.
Το Αοσίμα είναι το πιο γνωστό από τα 11 «γατονήσια» της χώρας. Παρά την απουσία έστω και ενός καταστήματος, εστιατορίου ή ξενώνα, αυτή η κουκίδα στην εσωτερική θάλασσα Σέτο έχει καταστεί υποχρεωτικό αξιοθέατο για τους επισκέπτες που ενδιαφέρονται για μια απομακρυσμένη κοινότητα όπου οι γάτες ξεπερνούν εύκολα τους ανθρώπους.
Το Αοσίμα, αν και κάποτε φάνταζε ως παράδεισος για τους λάτρεις των γατών, βρίσκεται πλέον αντιμέτωπο με τη φθορά του χρόνου και τις συνέπειες της φυσικής εξέλιξης του πληθυσμού του. Οι γάτες, που αρχικά μεταφέρθηκαν στο νησί ως κυνηγοί τρωκτικών, κατάφεραν να κυριαρχήσουν πλήρως στο τοπίο, αλλά ο πληθυσμός τους μειώνεται δραματικά, κυρίως λόγω της γήρανσης, των ασθενειών και της έλλειψης γενετικής ποικιλομορφίας.
Η Naoko Kamimoto, ως η μοναδική πλέον ανθρώπινη φιγούρα που ζει μόνιμα στο νησί, έχει γίνει ο άτυπος φύλακας αυτών των γατών. Παρόλο που οι τουρίστες συνεχίζουν να επισκέπτονται το νησί, η πραγματικότητα της κατάστασης αποκαλύπτει μια θλιβερή πλευρά: οι μέρες που το Αοσίμα μπορούσε να καυχηθεί για τον πληθυσμό των γατών του φαίνεται να πλησιάζουν στο τέλος τους.
Η ιστορία του Αοσίμα, αν μη τι άλλο, υπογραμμίζει τη λεπτή ισορροπία που απαιτείται για τη συνύπαρξη ανθρώπων και ζώων, και τις προκλήσεις που προκύπτουν όταν ένας πληθυσμός αφήνεται να εξελιχθεί ανεξέλεγκτα, σύμφωνα με τον Guardian.
Η Ono, ο οποίος είναι μέλος μιας ομάδας που παρακολουθεί την υγεία των γατών, πρόσθεσε: «Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς, αλλά ακόμη και αν οι κάτοικοι του νησιού συνεχίσουν να φροντίζουν τις γάτες, ο πληθυσμός των αιλουροειδών είναι πιθανό να μειωθεί καθώς μεγαλώνουν. Μπορεί να γίνει πολύ δύσκολη η διαχείριση των ζώων, οπότε πιστεύουμε ότι πρέπει να ληφθούν πρόσθετα μέτρα, όπως η μεταφορά ορισμένων από τις γάτες σε νέα σπίτια».
Τα σημάδια της παρακμής και της αποσύνθεσης είναι ορατά στη λεπτή λωρίδα επίπεδης γης που κάποτε φιλοξενούσε μια μικρή, στενά συνδεδεμένη κοινότητα ψαράδων: άδεια σπίτια με σπασμένα παράθυρα σφραγισμένα με κιτρινισμένες σελίδες εφημερίδων – ένα αποχρωματισμένο, σάπιο ξύλινο κιγκλίδωμα σε αυτό που κάποτε ήταν ένα μεγαλοπρεπές παλιό σπίτι. Το μοναδικό σχολείο, μια βόλτα πάνω σε έναν λόφο μετά από ένα σιντοϊστικό ιερό όπου οι ψαράδες κάποτε προσεύχονταν για την ασφάλεια στη θάλασσα, είναι απόκοσμα σιωπηλό.
Το Αοσίμα είναι το θύμα μιας δημογραφικής κρίσης που πλήττει χιλιάδες αγροτικές και νησιωτικές κοινότητες σε ολόκληρη την Ιαπωνία. Σχεδόν 900 άνθρωποι ζούσαν εδώ αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ο αριθμός τους είχε πέσει στους 80 πριν από περίπου μια δεκαετία, καθώς οι ηλικιωμένοι ψαράδες και οι σύζυγοί τους μετακόμισαν στην ηπειρωτική χώρα, αφήνοντας πίσω τις γάτες τους. Μέχρι το 2017, υπήρχαν μόλις 13 κάτοικοι. Σήμερα έχουν απομείνει τέσσερις: Η Ναόκο και ο Χιντενόρι και ένα άλλο ζευγάρι που προτιμά να μείνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Εν αναμονή της ημέρας που θα φύγει και ο τελευταίος κάτοικος, το 2018 οι τοπικές αρχές διεξήγαγαν ένα μαζικό πρόγραμμα στειρώσεων που πραγματοποιήθηκε από ειδικούς του κτηνιατρικού ιατρικού συλλόγου της νομαρχίας Ehime. Αν και ένας κάτοικος που αντιτάχθηκε στο πρόγραμμα φέρεται να έκρυψε αρκετές γάτες, έκτοτε δεν έχει γεννηθεί κανένα γατάκι, σύμφωνα με τον Kiichi Takino, μέλος της Aoshima Cat Protection Society, μιας ΜΚΟ που παρακολουθεί την ευημερία των ζώων.
