Στην επίσημη ιστοσελίδα της προεκλογικής εκστρατείας της Κάμαλα Χάρις προβάλλεται ως ο πολιτικός που κυρίως εκπροσωπεί τις οικογένειες της εργατικής τάξης της Αμερικής και τη μεσαία τάξη. Ο υποψήφιος αντιπρόεδρος Τιμ Γουόλς υπηρέτησε στην Εθνοφρουρά του Αμερικανικού Στρατού για 24 χρόνια, πέρασε δεκαετίες στην εκπαίδευση ως καθηγητής και προπονητής ποδοσφαίρου κι έγινε μέλος του Κογκρέσου σε ένα προπύργιο των Ρεπουμπλικανών υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα των αγροτών. Αργότερα, κυβερνήτης πια της Μινεσότα, μείωσε τους φόρους για τις οικογένειες της εργατικής τάξης όπως και το κόστος της ινσουλίνης και προστάτευσε το δικαίωμα επιλογής των γυναικών, πρωτοστατώντας στον αγώνα για την αναπαραγωγική τους ελευθερία. Εχει στην κατοχή του όπλα, αφού είναι φανατικός κυνηγός φασιανών, και πιστεύει ότι το Κογκρέσο πρέπει να κάνει περισσότερα για να αντιμετωπίσει την ένοπλη βία στις αμερικανικές κοινότητες.
Επιλέγοντας ως υποψήφιο για την αντιπροεδρία τον Γουόλς, η Κάμαλα ελπίζει να χτίσει γέφυρες με πολίτες που απεχθάνονται τις ελίτ κι έχουν απομακρυνθεί από τους Δημοκρατικούς. Η Ράνα Φαρούχαρ, αρθρογράφος των «Financial Times», αναγνωρίζει στα θετικά σημεία του Γουόλς ότι κατάγεται από τις μεσοδυτικές πολιτείες και έχει ζήσει στην πραγματική Αμερική. Εχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην αγροτική Μινεσότα και τη Νεμπράσκα, μεγαλώνοντας σε μια πόλη με λίγο περισσότερους από 400 ανθρώπους και, όπως έχει ο ίδιος πει, οι μισοί συμμαθητές του ήταν ξαδέλφια του. Κι αν κάποιος θα περίμενε ότι αυτά τα μέρη είναι αποκλειστικά για θυμωμένους λευκούς που υποστηρίζουν τον Ντόναλντ Τραμπ, ο Γουόλς μπορεί να εκπροσωπήσει αξιοπρεπείς ανθρώπους που διαθέτουν κοινή λογική και είναι έτοιμοι να καθαρίσουν τον δρόμο του γείτονα τον χειμώνα και να προσφέρουν φαγητό για τα φιλανθρωπικά γεύματα της εκκλησίας τα Σαββατοκύριακα.
Οι κάτοικοι πολιτειών όπως το Ουισκόνσιν, η Πενσιλβάνια και το Μίσιγκαν αντιλαμβάνονται διαισθητικά την αυθεντικότητά του επειδή τον γνωρίζουν. Είναι ο δάσκαλος, ο προπονητής του φούτμπολ, ο άνθρωπος με τον οποίο θα μπορούσαν να πάνε για κυνήγι. Μπορεί επίσης να εκφράσει λιγότερο μορφωμένους λευκούς που δεν είναι συντηρητικοί και δυσκολεύονται να κατανοήσουν αλλαγές που φαίνονται φυσικές σε όσους ζουν στο Σαν Φρανσίσκο, τη Νέα Υόρκη ή το Οστιν. Αξιοπρεπής και ευγενικός, εμφανίζεται ταυτόχρονα ενωτικός.
Στον Γουόλς αναγνωρίζουν πολλοί κι ένα επικοινωνιακό χάρισμα που συναντάται συχνότερα στους Ρεπουμπλικανούς, ίσως και λόγω του κοινού στο οποίο απευθύνονται. Είναι άλλωστε ο άνθρωπος που χαρακτήρισε «αλλόκοτο» το δίδυμο Τραμπ – Βανς, κάνοντας viral αυτή τη λέξη.
Ακόμη κι αν ο Γουόλς δεν βρισκόταν από την αρχή στην πρώτη σειρά των πιθανών επιλογών της Κάμαλα Χάρις, αναγνωρίστηκε στη συνέχεια ότι μπορεί να τη βοηθήσει από τη μια να υπερασπιστεί την κληρονομιά των «Bidenomics» κι από την άλλη να δώσει το δικό της στίγμα στα οικονομικά θέματα. Ο Γουόλς έχει υποσχεθεί να κάνει τη Μινεσότα ιδανική πολιτεία για τη μέση αμερικανική οικογένεια, κάτι που θα μπορούσε η Χάρις να προωθήσει και σε εθνικό επίπεδο.
Η διαφορά στην οικονομική επιφάνεια του Γουόλς έναντι του πολυεκατομμυριούχου αντιπάλου του Βανς είναι επίσης ένα σημείο που θα μπορούσε να λειτουργήσει υπέρ της προσέλκυσης αμφιταλαντευόμενων ψηφοφόρων από την καθοριστική για το αποτέλεσμα μεσαία τάξη.
Ο γνωστός δημοσιογράφος των «Financial Times» Πίτερ Σπίγκελ έχει μια διαφορετική άποψη. Επισημαίνει ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι επιλογές των αντιπροέδρων έχουν οποιοδήποτε αντίκτυπο στη λήψη αποφάσεων του μέσου ψηφοφόρου όταν ψηφίζει για έναν προεδρικό υποψήφιο. Το μόνο που μπορεί να εξασφαλίσει ένας υποψήφιος αντιπρόεδρος είναι η νίκη στην πατρίδα του. Και σε μια τόσο σκληρή αναμέτρηση, ο κυβερνήτης της Πενσιλβάνια Τζος Σαπίρο θα ήταν μια καλύτερη, «πολύ πιο προφανής» επιλογή.
Κατά την εκτίμηση του Σπίγκελ, αυτό που βάρυνε στην απόφαση της Χάρις και άφησε εκτός τον Σαπίρο ήταν αφενός η έλλειψη προσωπικής χημείας ανάμεσά τους και αφετέρου η ενόχληση της προοδευτικής πτέρυγας του Δημοκρατικού Κόμματος από τη θερμή υποστήριξη του Σαπίρο προς το Ισραήλ. Οι παράγοντες αυτοί όμως δεν πρέπει να συγκρίνονται με το «τρόπαιο της Πενσιλβάνια». Αν η Χάρις καταλήξει να χάσει τον Νοέμβριο, καταλήγει ο Σπίγκελ, θα υπάρξουν πολλές γκρίνιες για την απόφασή της να επιλέξει τον Γουόλς αντί του Σαπίρο.
Λάτρης του Μπομπ Ντίλαν αλλά και της Τέιλορ Σουίφτ, ο υποψήφιος αντιπρόεδρος των Δημοκρατικών χρησιμοποιεί αβίαστα μια αντι-ελιτίστικη ρητορική και πορεύεται προς τη μεγάλη εκλογική αναμέτρηση με την ελπίδα ότι η εμπειρία του από χώρους εκτός πολιτικής θα λειτουργήσει ως καταλύτης. Ισως γι’ αυτό σε μια προεκλογική συγκέντρωση τον Αύγουστο είπε: «Εμπιστευτείτε την εμπειρία μου στην εκπαίδευση, οι νταήδες δεν έχουν καμία δύναμη».
