Μπορεί ίσως τα «δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για συνάντηση που είχε ο πρώην πρωθυπουργός (ο πρόεδρος Αλέξης) με πολιτικούς του αντιπάλους (τον πρόεδρο Βενιζέλο) για το θέμα της Novartis» να μην «έχουν σχέση με την πραγματικότητα και (να) στερούνται σοβαρότητας», ωστόσο η συγγνώμη του Τσίπρα στον Βενιζέλο για την άθλια εμπλοκή του στο σκάνδαλο της Novartis προϋπήρξε! Και ήταν και έμπρακτη. Και πέραν κάθε αμφισβητήσεως. Θα πικράνω ίσως τους πιστούς (ακόμη;) οπαδούς του προέδρου Αλέξη (όπως, ας πούμε, τον Κωστάκη τον Βαξεβάνη, τον φίλο μου), αλλά ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του είχαν ζητήσει συγγνώμη από τον Ευάγγελο Βενιζέλο για την άθλια σκευωρία εις βάρος του ήδη από το… 2017!!! Οντας κυβέρνηση ακόμη. Στην κορύφωση δε της σκευωρίας περί του σκανδάλου. Οταν στη Βουλή και στα πάνελ της τηλεόρασης αναστέναζαν από ιερή οργή «για το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους» ο Καμμένος συνέταιρος του Τσίπρα, ο περίφημος «διώκτης» της διαπλοκής Μίμης Παπαγγελόπουλος, ο Παππάς και τ’ άλλα «παιδιά» που μας κυβερνούσαν.
Η συγγνώμη του Τσίπρα προς τον Βενιζέλο υποβλήθηκε διά ζώσης από τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό, επαναλαμβάνω, ελάχιστους μήνες μετά την εις βάρος του (όπως και εις βάρος άλλων εννέα πολιτικών προσωπικοτήτων από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝουΔου) κατηγορία περί δήθεν δωροδοκίας από την πολυεθνική φαρμακευτική.
Αν υπάρχει ένα… «άλλοθι» για τον Τσίπρα και τις επιθέσεις που τώρα δέχεται, θα αναφέρω ότι έγινε για καλό σκοπό και προς συμφέρον της χώρας. Και ότι ο Βενιζέλος την αποδέχθηκε για τους ίδιους λόγους, διότι γι’ αυτόν προείχε να προστατευθούν τα συμφέροντα του δοκιμαζόμενου, τότε, ελληνικού λαού. Παραμερίζοντας ταυτόχρονα την οργή, την πικρία και τον θυμό του για την άθλια εμπλοκή του στη σκευωρία, την οποία σχεδίασε και υλοποίησε τότε ο Τσίπρας με τους συνεργάτες του…
Οπως είμαι σε θέση να γνωρίζω, και δεν θα δεχθώ καμία διάψευση από κανέναν (και πολύ περισσότερο από την… Αμαλίας, όπου και το γραφείο του προέδρου Αλέξη), η έμπρακτη συγγνώμη προς τον Ευάγγελο Βενιζέλο υποβλήθηκε στη διάρκεια μιας κοινωνικοπολιτικής εκδήλωσης, στην οποία παρευρέθησαν και οι δύο τον Ιούνιο του 2017. Ηταν την εποχή που στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο εκδικαζόταν αγωγή του λιβανέζου επιχειρηματία Ισκαντάρ Σάφα κατά της Ελλάδας, με την οποία απαιτούσε αποζημίωση ύψους 1,1 δισ. από το (χρεοκοπημένο) ελληνικό Δημόσιο για μη εκτελεσθέντα συμβόλαια του Πολεμικού Ναυτικού με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τα οποία ανήκαν τότε στον Σάφα.
Ο Τσίπρας παρακάλεσε τον Βενιζέλο να καταθέσει υπέρ του ελληνικού Δημοσίου, διότι γνώριζε καλά την υπόθεση ως προϋπήρξας υπουργός Εθνικής Αμυνας, υπουργός Οικονομικών και αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση Σαμαρά. Ο Βενιζέλος αποδέχθηκε το αίτημα, κατέθεσε (δύο ή τρεις φορές) στο Διεθνές Δικαστήριο με την επιστημονική γνώση που διαθέτει, φώτισε πολλές πτυχές της συμφωνίας του Δημοσίου με τον Σάφα και η παρέμβασή του ήταν τόσο αποτελεσματική, που το Δικαστήριο, ύστερα από λίγους μήνες, εξέδωσε απόφαση με την οποία δικαίωσε το ελληνικό Δημόσιο. Αποτέλεσμα; Ο Σάφα όχι μόνο δεν έλαβε τα 1,1 δισ. που διεκδικούσε, αλλά το Δικαστήριο τον υποχρέωσε να συνεχίσει να λειτουργεί τα Ναυπηγεία, άρα να εξακολουθήσει να δίνει δουλειά σε χιλιάδες ανθρώπους.
(Παρενθετικά αναφέρω ότι η διαμάχη αφορούσε την ολοκλήρωση της κατασκευής των γερμανικών υποβρυχίων τύπου «214», τα οποία έως πρόσφατα αποτελούσαν το σημείο υπεροχής του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού έναντι του τουρκικού ναυτικού…)
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πανηγύρισε δεόντως την απόφαση, αλλά τη συμβολή του Βενιζέλου την απέκρυψε για ευνόητους λόγους. Πώς να αναφέρει σε ποιον οφειλόταν, κατά βάση, η μεγάλη επιτυχία; Σε κάποιον που προσπαθούσε απεγνωσμένα να ενοχοποιήσει με μια ψεύτικη, ολωσδιόλου κατασκευασμένη, κατηγορία για τη Novartis;
Αγνοώ αν ο Καμμένος συνέταιρος του προέδρου Τσίπρα γνώριζε για το γεγονός, αν δηλαδή τον είχαν ενημερώσει ότι θα ζητούσαν από τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ «να τους βοηθήσει». Εκτιμώ πως όχι, αν κρίνω από το γεγονός ότι μέχρι που αποχώρησε από την κυβέρνηση, τον Ιανουάριο του 2019, εξακολουθούσε να χυδαιολογεί και να κατασυκοφαντεί τον Βενιζέλο.
ΥΓ: Διαψεύσεις, όπως προανέφερα, δεν θα δεχθώ περί του αιτήματος Τσίπρα στον Βενιζέλο να καταθέσει στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο. Ούτε για το αν αυτό συνιστούσε συγγνώμη για τη Novartis. Ο καθένας καταλαβαίνει…
ΥΓ 2: Ναι, Τσίπρας και Βενιζέλος έχουν συναντηθεί το τελευταίο διάστημα σε μερικές κοινωνικού χαρακτήρα συναθροίσεις – «καλέσματα», στη γλώσσα των αστών, Κώστα (Βαξεβάνη) μου. Και με την ελευθερία που τους παρέχει πλέον το γεγονός ότι είναι απαλλαγμένοι από κάθε επίσημη ιδιότητα και οι δύο, μίλησαν για πολλά. Μεταξύ των οποίων και για «λάθη» του παρελθόντος, αν αυτό σου λέει κάτι…
ΥΓ 3: Και ναι επίσης, Κώστα, ο «δικός σου» (ακόμη; Πρώην; Εσύ ξέρεις…) δεν σ’ τα λέει όλα. Σου κρύβει πράγματα. Μην του έχεις εμπιστοσύνη…
Εντάξει, μωρέ, δεν ήθελε ο άνθρωπος. Δεν ήθελε να δημιουργήσει πρόβλημα στην Πλατεία Καραϊσκάκη. Σου λέει, Σάββατο είναι, ο κόσμος όλο και τίποτε ψώνια θέλει να κάνει, να στείλω κι εγώ τους δικούς μου έξω από το ξενοδοχείο όπου συνεδριάζει η Κεντρική Επιτροπή; Θα διακόψουν την κυκλοφορία, δεν θα μπορούν να κινηθούν τα αυτοκίνητα, θα προκύψουν μποτιλιαρίσματα στους γύρω δρόμους, θα γκρινιάζουν οι οδηγοί, θα βρίζουν με τον ΣΥΡΙΖΑ που τους ταλαιπωρεί ακόμη, άσ’ το καλύτερα.
Για τον έκπτωτο πρόεδρο Κασσελάκη ομιλώ. Που, κατά τη μεγάλη ιέρεια του «κασσελακισμού», την «πασιονάρια» του «κινήματος» των kasselistas Θεοδώρα Γιαννιτσών και περιχώρων Τζάκρη, άμα ήθελε ο έκπτωτος (πρόεδρος), θα μάζευε 5.000 κόσμο έξω από το ξενοδοχείο.
Αλλά, όπως προανέφερα, ο πρόεδρος από ενσυναίσθηση για το κοινωνικό σύνολο δεν το επιχείρησε. Προφανώς τους το κράτησε για έκπληξη στο Συνέδριο. Δεν βλέπω κάτι άλλο. Γι’ αυτό έστειλε εκείνα τα καμιά δεκαπενταριά «μπαρμπάδια» να πλακώσουν στις μούντζες και τις βρισιές τους κεντρικοεπιτρόπους, οι οποίοι αποφάσισαν να του φράξουν τον δρόμο προς την επιστροφή. Αλλά στο Συνέδριο, κατά τη Θεοδώρα πάντων των Γιαννιτσών και περιχώρων, ο πρόεδρος της καρδιάς μας (και της δικής της, ως γνωστόν) θα αφήσει τα πλήθη να τον αποθεώσουν, ελεύθερα, άνευ δεσμεύσεων.
Μα πόσο ωραία εξελίσσεται όλο αυτό, πόσο ωραία…
Πήγαν μαζί, φωτογραφίστηκαν χαμογελαστοί (γιατί όχι;) σε όλες τις δυνατές στάσεις και πόζες, αλλά σήμερα ο ένας θα βρίσκεται στην Κύπρο και ο άλλος στο γραφείο του. Αναφέρομαι στους δύο πρώην πρωθυπουργούς, τον Αντώνη Σαμαρά και τον Κώστα Καραμανλή ή τον Κώστα Καραμανλή και τον Αντώνη Σαμαρά (δεν θέλω να υπάρξουν… προστριβές μεταξύ τους για τα ονόματα στη… μαρκίζα της στήλης), οι οποίοι – εδώ είναι το καταπληκτικό – χωρίς να κάνουν την παραμικρή δήλωση, χωρίς να πουν μία λέξη, τάραξαν πάλι το Μέγαρο Μαξίμου. Ηταν η εμφάνισή τους στην τελετή των βραβείων του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Ελλάδος που μοίρασε πονοκεφάλους – λόγω των φωτογραφιών. Σήμερα όμως το διδυμάκι σπάει για λίγο, διότι ο ένας, ο Αντώνης Σαμαράς, πετάχτηκε Κύπρο για να απονείμει το βραβείο «Γυναίκα της Χρονιάς». Θα απευθύνει και χαιρετισμό πριν από την απονομή, και δεν απαιτείται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί κανείς τι θα αφορά, αν λάβει υπ΄ όψιν του το ποιες βραβεύονται: οι γυναίκες της Κύπρου που βίωσαν την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στο νησί!
Θα μιλήσει για το Κυπριακό, λοιπόν, και έχει ενδιαφέρον τι θα πει, διότι αυτή την ώρα – είναι κοινό μυστικό ότι – στο παρασκήνιο «ψήνονται» διάφορα μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας. Και για το Κυπριακό, και για το Αιγαίο…
