Ο Απόστολος Γκλέτσος κατέθεσε μια ρηξικέλευθη πρόταση για το Μεταναστευτικό. Να γίνει μεθοδευμένη εισαγωγή ιερόδουλων από τις χώρες προέλευσης των μεταναστών, ώστε οι νεαροί να εκτονώνουν τις ενορμήσεις τους και η κοινωνία να μην υφίσταται τα βίαια ξεσπάσματά τους. Είναι στα αλήθεια μια ενδιαφέρουσα πρόταση, μια φροϋδική προσέγγιση του προβλήματος, πλην όμως υφίστανται ορισμένες αντικειμενικές δυσχέρειες. Ας πούμε, αυτός που θα πάει να ζητήσει πόρνες από τους Ταλιμπάν μπορεί να γυρίσει πίσω μέσα σε βαλίτσες. Εκτός των άλλων, αν βρεις αφγανή πόρνη τη βάζεις σε γυάλα, όχι σε καταυλισμό προσφύγων. Το αυτό λογικά θα ισχύει και με το Πακιστάν.
Ενδεχομένως η πρόταση Γκλέτσου να έχει μεγαλύτερο πεδίο αποτελεσματικότητας στο Μπανγκλαντές ή στην Αφρική. Αλλά και εδώ ανακύπτει ένα πρακτικό πρόβλημα. Ποιος θα πάει στη Σομαλία να μαζέψει πόρνες; Οφείλω επίσης να σημειώσω ότι η προτεινόμενη δράση δεν είναι διόλου συμπεριληπτική, καθώς αποκλείει τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που, σίγουρα, θα υπάρχουν στον πληθυσμό των προσφύγων. Δεν γνωρίζω αν συνεχίζει να λειτουργεί το δοξασμένο Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οφείλουν να του επισημάνουν την παράλειψη προκειμένου ο υποψήφιος, αν γίνει debate, να επανέλθει με ολοκληρωμένο πλαίσιο.
Γιατί σας τα γράφω όλα αυτά; Για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί πρόκειται για τη μοναδική πρόταση εφαρμοσμένης πολιτικής που κατατέθηκε από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και αρκετό καιρό. Και, δεύτερον, επειδή, όπως αντιλαμβάνεστε και εσείς, στον ΣΥΡΙΖΑ γίνεται της ιερόδουλης –μεταφορικά πάντα. Το θέμα, βέβαια, μόνο πολιτικό δεν είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξαερώνεται μέσα στη δική του ελαφρότητα – δεν έχει πλέον βαρύτητα και έτσι δεν μπορεί να καταρρεύσει. Και το μόνο που μπορεί να προσφέρει στη δημόσια ζωή από εδώ και στο εξής είναι τα διδάγματα ανθρωπολογικού και ψυχιατρικού ενδιαφέροντος. Βλέπεις, δηλαδή, εκείνους που, πριν από δέκα χρόνια, έλεγαν ότι θα γονατίσουν τη Μέρκελ και θα απελευθερώσουν τον λαό από μνημόνια και δεινά να ξεκατινιάζονται σαν πάνελ φθηνής εκπομπής, να μετατρέπονται σε καρτούν. Και να είναι ο Απόστολος Γκλέτσος μια λογική επιλογή για την ηγεσία τους.
Παραδεχθείτε το, πέρασε και από το δικό σας μυαλό. Τι θα συνέβαινε εδώ σ’ εμάς έτσι και ένας τυφώνας σαν τον «Μίλτον» έκανε επίθεση στα δικά μας μέρη. Ζούμε σε καιρούς που απαιτούν τεράστιες επενδύσεις σε δύο τομείς: στην ενέργεια και στις υποδομές. H ενέργεια πρέπει να «πρασινίσει» ώστε να περιοριστεί η επιβάρυνση που οδηγεί στην κλιματική αλλαγή, αλλά και για να ταΐσει τα αδηφάγα data centers πάνω στα οποία οικοδομείται η 4η Βιομηχανική Επανάσταση. Οι δε υποδομές, θεωρούνται, ανά τον κόσμο, παρωχημένες μπροστά στα φαινόμενα που φέρνει η κλιματική αλλαγή. Αυτό, άλλωστε, είναι σύμφωνα με πολλούς αναλυτές το κεντρικό πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν οι ΗΠΑ τις προσεχείς δεκαετίες. Οι υποδομές που κάποτε ήταν πανίσχυρες, τώρα δείχνουν χάρτινες. Ο πλανήτης, τουλάχιστον ο δυτικός κόσμος, μπαίνει σταδιακά σε φάση ανακαίνισης. Για αυτό, πέρα από τα χαριτωμένα που ακούμε περί ανάπτυξης, είναι η στιγμή να γίνει μια πολύ πιο σοβαρή (και εθνική) κουβέντα περί υποδομών και ενέργειας.
Αν ο Χάρης Δούκας ήθελε, πράγματι, να πάει σε debate με τον Νίκο Ανδρουλάκη, θα μετέθετε ή θα ματαίωνε τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου και θα τα έλεγαν μια χαρά την Τετάρτη. Το να κάνεις debate την Πέμπτη, την ώρα που παίζει η εθνική ομάδα θα ήταν φαιδρό. Και ο Ανδρουλάκης δεν είχε κανένα λόγο να ματαιώσει τη σημερινή του εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη. Ομως, εν προκειμένω, με εντυπωσιάζει για άλλη μια φορά ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύεται ο Χάρης Δούκας. Τόσο η δήλωσή του μετά τις εκλογές («το 70% θέλει αλλαγή ηγεσίας»), όσο και η στάση του στο debate, δείχνουν κουτοπονηριά. Κοντός ψαλμός. Την Κυριακή θα γνωρίζουμε τι θα συμβεί. Θα φορολογηθούν αγρίως οι τράπεζες και οι πολυεθνικές ή θα πέσει πέντε βαθμούς η θερμοκρασία της Αθήνας;
βράδυ μπορούν να ανοίξουν κέντρο
υποδοχής προσφύγων από τον ΣΥΡΙΖΑ
