Και να λοιπόν που ήδη φτάσαμε εκεί: την Κυριακή στην Αυστρία ο νέος πρωταγωνιστής της πολιτικής ζωής της χώρας – και ασφαλώς όχι μόνον –, δεν ήταν απλώς νικητής, αλλά θριαμβευτής των εκλογών: ο ηγέτης της Ακροδεξιάς Χέρμπερτ Κικλ. Ο οποίος, το πρώτο που έπραξε μετά τη γνωστοποίηση της νίκης του κόμματός του με τη θεαματική άνοδο των 12 και πλέον μονάδων ήταν να μιλήσει για το «σαφές μήνυμα» των ψηφοφόρων και να δηλώσει έτοιμος για την καγκελαρία. Αλλά και κάτι ακόμα: «Το χέρι μας είναι απλωμένο» ήταν το μήνυμα και του ιδίου και άλλων στελεχών του. Και αυτό έδωσε αμέσως το στίγμα των προθέσεων του Κικλ, με φυσικό αποδέκτη το (πάλαι ποτέ κυρίαρχο, νυν υπό κατάρρευση, δημοκρατικών αρχών) δεξιό Λαϊκό Κόμμα, για συνεργασία προς σχηματισμό κυβέρνησης την οποία επιδιώκει τώρα ο ηγέτης της νέας πρώτης κυρίαρχης πολιτικής δύναμης στη χώρα, ακόμα και αν δεν γίνει καγκελάριος. Και το πιο σημαντικό; Ολα είναι πράγματι έτσι όπως τα είπε.
Ο αυστριακός λαός επέλεξε να καταστήσει την Ακροδεξιά πρώτη πολιτική δύναμη για πρώτη φορά αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και το ότι αυτά που είπε ο Κικλ είναι αληθή έχει σημασία, γιατί πιστοποιούν το, έτσι κι αλλιώς γνωστό, ότι ο λαός ούτε εξαπατήθηκε, ούτε παρασύρθηκε, ούτε έκανε λάθος, ούτε τίποτα από όλα αυτά που κατά κόρον μηρυκάζονται για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα σε χώρες που μπορεί να έχουν επηρεαστεί μεν από προβλήματα όπως η μετανάστευση, παραμένουν όμως από τις μακράν πιο δομημένες, ανθεκτικές, επιτυχείς και ισχυρές οικονομικά, κοινωνικά και διοικητικά ολόκληρης της Ευρώπης. Αλλά και που έδειξαν από πολύ νωρίς το στίγμα των προθέσεών τους, όταν πολλά χρόνια πριν ο σημερινός νέος κυρίαρχος της πολιτικής ζωής, οι τότε αμιγώς δημοκρατικών πεποιθήσεων και ευρωπαϊκών αντιλήψεων κυβερνήσεις, έπρατταν το αδιανόητο όταν η Ελλάδα βίωνε τη βαθιά κρίση του Μεταναστευτικού αγριότερα από όλες τις χώρες, ενώ, παράλληλα, καταστρεφόταν οικονομικά και κοινωνικά.
Τότε λοιπόν, η «εταίρος» Αυστρία, για να πετύχει να μην πλησιάσουν καν μετανάστες και πρόσφυγες στα σύνορά της, τι έκανε; Χρηματοδότησε εξ ολοκλήρου την κατασκευή ενός… φράχτη στα σύνορα των Σκοπίων με την Ελλάδα, χώρα-μέλος της ΕΕ!… Αυτή ήταν η στάση της. Εξόπλισε δε και βοήθησε τη σκοπιανή αστυνομία, η οποία έφτασε στο σημείο να πραγματοποιεί επιχειρήσεις εισβάλλοντας στο ελληνικό έδαφος! Και δεν μιλάμε για… Τούρκους, μα για Σκοπιανούς! Που η αστυνομία τους έκανε επιθετικές επιχειρήσεις πέραν των συνόρων τους ως μέτρο υποστήριξης του… αυστριακού φράχτη!
Από τότε ήταν λοιπόν ξεκάθαρο, ήδη πολύ πριν συμβεί το ίδιο και στη Γερμανία, ότι η Ακροδεξιά βρισκόταν σε τροχιά εξουσίας, που καθυστέρησε κυρίως μάλλον για λόγους σχετικούς με την παράξενη μοίρα τού τότε ηγέτη της.
Εν τω μεταξύ (και) στη Γερμανία οι νέοι ψηφοφόροι συρρέουν πλέον μαζικά στην AfD, την εκεί Ακροδεξιά, που καλπάζει προς την εξουσία για τις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές που δεν αργούν – και το παράδειγμα της Αυστρίας εν προκειμένω έχει αυτονόητα αυξημένο ειδικό βάρος. Αναλύσεις σχετικά με τα αίτια που φέρνουν τους νέους και τις νέες της Γερμανίας στην αγκαλιά των, κατ’ ουσίαν, νεοναζί δίνουν συνήθως τραγικές αλλά και γελοίες ταυτόχρονα ερμηνείες στο φαινόμενο: φταίνε τα… σόσιαλ μίντια είναι το πρώτο που διαβάζει και ακούει κανείς ακόμα και από μέσα με κύρος. Ο μέγας εχθρός είναι, υποτίθεται το… TikTok και άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λόγω της υπνωτιστικής ισχύος που όντως ασκούν στη νεολαία και τη μανία που τα έχει κατακλύσει με τις σκληρότερες ολοκληρωτικές αντιλήψεις – απλώς στη Γερμανία αυτό που γίνεται δεν μπορεί και να λέγεται με το όνομά του επειδή είναι παράνομο. Ομως, αυτό σε τίποτα δεν το σταματά να συμβαίνει. Ετσι, τελικά, για όλα υποτίθεται ότι φταίει το… TikTok, ενώ οι πολιτικές εξουσίες που οδήγησαν με πρόγραμμα τα πράγματα ως εδώ, ξαφνικά είναι άσπιλες. Και αυτή ακριβώς είναι η τραγική τροχιά θανάτου της δημοκρατίας στα χρόνια της γερμανικής Ευρώπης.
